HEART THIEF ( KALP HIRSIZI )

3. BÖLÜM KÖTÜ GÜN

Gözlerimi yavaş yavaş açarken saatin 10 olduğunu farketmiştim. Yaklaşık 2 saattir uyuyordum. Bütün ev halkı evde olmalıydı. Kendimi topladım ve oturma odasına doğru ilerledim. İçeri girdiğimde bir kadın vardı. Annem beni göstererek "Buda evin en küçüğü." dedi. Suratıma zorda olsa bir tebessüm kondurmayı başarmıştım. "Merhaba." dedim boğuk bir sesle. Annem kaş göz yaparak oturmamı söylüyordu. Gözlerimi devirdim ve oturdum. Susmak benim için zor bisey değildi. Bu yüzden biraz rahattım aslında. Kadın bana bakarak "Meraba kızım. Sen hangi okula gidiyorsun?"

"Kayahan Anadolu Lisesi." dedim

"Benim oğlumda orda okuyor kızım. Üst komşunuzuz." dedi.

O çocuğu hiç sevmemiştim. Değişik bir insandı.

"Hmm."

"Tanıyor musun oğlumu adı Barış. Genelde çok konuşur. Cana yakın biridir." dedi.

"Evet tanıyorum. Aynı sınıftayız."

"Ne güzel işte Sevgi bundan sonra beraber gitsinler okula." dedi.

Annem bu fikirden gayet memnun kalmıştı. Kaşlarımı kaldırdım anneme. Reddetmesi için. Annem güldü."Daha iyi olur. Babasının işine ters zaten okulun yolu." dedi. Ahh herşey neden böyle olmak zorundaydı ki.

Kadın yavaş yavaş kalkarken onu boğazlamak istiyordum. Kapıdan annem onu yolcu ettikten sonra içeri geldi.

"İstemiyorum. O çocukla okula falan gitmek istemiyorum."

"Ahsen sözümü ikiletme. Fatma duyacak. Ve hiç hoş olmaz."

Gözlerimle dik dik baktım anneme.Ailem neden beni desteklemezdi ki. Hızlıca odama gittim. Kapımı kitledim. Yattım,her zaman ki gibi. Sanki benim ailem yoktu. Ben yabancı bir evde misafir çocuk gibiydim. Yatagıma girdim.

Aradan 1 saat sonra annem yemeğe çağırmıştı. Duymamazlıktan gelerek yattım. Zaten umursamayacakları için sorun yoktu. Yattım Kulaklığımı taktım. Aklımdan hiç çıkmayan Ömeri düşünerek.

"Ahsen kalk saat 06:00." dedi.

Gözlerimi açtım. Başımın ucunda okul kıyafetleri vardı. Babam almış olsa gerek. Mecbur olmasaydı almazdı...

Diz üstünde bir etek ve bir lakos. Güzeldi kıyafetleri hoşuma gitmişti. Giydim bana da çok yakışmıstı. Kahvaltı için masaya gittim. Babam evden çoktan çıkmıştı. Yada aşağıda beni bekliyor olmalıydı.

Kapı çalıyor. "Hoşgeldin oğlum Ahsen de çıkıyordu şimdi." dedi annem. Barış geldiğine göre babam gitmişti işe. Beni falan beklemiyordu aşağıda.

Kalktım çantamı aldım. Ayakkabılarımı giydim. Gözlerini benim gözlerimden ayırmıyordu. Rahatsız olmuştum. Ona dik bir bakış attım. Ve apartmandan inmeye başladım. Yürüyorduk. Biri yanımdayken yürümeyi sevmezdim. Konuşmayı da sevmedigimden bişey demek istemedim. Ama artık yürümek istemiyordum. Durdum "Münübüs falan yok mu?"

"Var. Ben yürümeyi seviyorum. Annende benimle gelmeni söylediği için sende yürüyeceksin."

Ciddi olan suratına baktım.Anlamsız anlamsız bakan ciddi bir ifade. Ona bir bakış attım. Ben yokmuşum gibi davranmaya devam ediyordu. Ne değişik bir insandı. Dün konuşmak için yanıma geliyordu. Şimdi ise beni yok sayıyordu.

"Yürümek istemiyorum."

"Git o zaman ben sana meraklı değilim."

"Mecburum. Keyfimden peşine düşmedim beyefendi."

Cevap bile vermeden yürümeye devam etti.

Yarım saat kadar yürümüştük. Okula geldiğimizde sınıfa ondan önce çıktım. Esra sırada idi.

"Merhaba." diye mırıldandım.

"Merhaba. Dün konuşamadık nasılsın?"

"İyiyim. Sen ?"

"İyiyim. Nereden geldin?"

"Samsun." dediğimde şaşkın şaşkın baktı. Suratı da samimiyet vardı. İlk arkadaşım olacaktı sanırım.

"Arkadaş olmamızda sakınca yok dimi?"

"Yok tabi ki." dedim. Mutlu olduğum her halimden belli oluyordu. Oda güldü.

"Bak sana sınıfı tanıtayım."

"Çok iyi olur." dedim.

"Şu en arkada oturan 4'lü grup sınıfın serseri grubudur. Hatta okulda ki insanlar an korkarlar. Cam kenarında oturanın ismi Akın yanındaki Ilgaz onların ön sırasında ki cam kenarı da oturanın ismi Emre ve yanında ki ise Oğuz. Onlardan uzak durmalısın. Bunların birde diğer sınıfta yakın arkadaşları Berat Okula gelen her yeni kişiyle uğraşır. İlgilenme ve dikkat çekmemeye çalış. Şurada ki kızlar okulun prensesleri." dedi güldü.

"Prensesleri derken?"

"Yani onlara bulaşırsan sonu pek hoş olmaz. Grup halinde dolaşırlar genelde. Alara,Melis,Ezgi,Yeliz..Başına her türlü bela sarabilirler." dedi.

"Şu dedim bilerek. Barış'ı gösterdim."

"Güldü. O sakin biridir. Daha önce hiçbir kızla çıkmamış sanırım. Ama ona daha önce teklif çok geldi. İstemiyor kimseyi. Okulda kimse ona karışmaz. Kendi halinde bir insandır." dedi.

Tamda tahmin ettiğim gibiydi.

5 ders geçmişti. Öğle tenefüsü olmuştu. Esra kantine gidelim mi dedi. Tamam dedim. Kantine indiğimizde Pizza tost ve çay aldım. Esrayla oturduk yemeklerimizi yedik. Kalkacak iken bir kız bana çarptı.

"Yavaş." dedi

"Asıl sen yavaş."

"Yenisin galiba."

"Evet."

" O zaman bu gözlere iyi bak. Git ve benim kim olduğumu öğren."

Bir el beni kolumdan tuttu. Ve sertçe oradan uzaklaştırdı. Ela gözler gözlerime baktığında "ne yapıyorsun." diyebilmiştim sadece.

" Onlara bulaşma."

"Sanane."

" Annen ve baban okulun ilk gününden kavga ettiğini duyarsa ne olur acaba?" dedi. Alayla gülümsüyordu. Hiç iyi olmazdı evet. Hızla sınıfa çıktım. En arka belalı grup bana bakarken hiç çekinmeden dik dik baktım. Bela çektiğim açıkça ortadaydı. Okul bitene kadar Kafamı sıradan kaldırmamıştım. Son zil çaldığında ise sert bir şekilde kolumu tutup okulun dışarısına çıkarılmıştım. Yine o ela gözler. "Ne yapıyorsun?"

Cevap vermedi. Beni eve kadar hızlı bir şekilde yürüttü sadece. Hayvan.

Apartmana geldiğimde ona cevap bile vermeden evime gittim ve kapıyı anahtarla açtım. Evde kimse yoktu. Birşeyler atıştırıp üstümü degıştirdim. Telefonum titredi bir mesaj gelmişti. Kimden olduğuna baktım. Ömer...

Bogazımda bir yumru kaldı. Mesajı açıp açmamakta tereddüt ederken göz yaşlarım sel gibi olmuştu bile. Kalbimde bir bıçak varmış gibi hissediyordum. Beni kimsenin böyle görmesini istemezdim. Derken Kapı çaldı o sırada ne yapacağımi bilemedim aniden kapıyı açtım istemsizce. Keşke başka bir şey düşünseydim. Göz yaşlarım hala su gibi akarken k apıda ki Barışı gördüğümde öylece kalakalmıştım.