Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu bankta istediğiniz kadar oturabilirsiniz, hazır olduğunuzda kapıdan geçin" dedi ve uzaklaştı Janet. Hüzünlü çifti ormanda başbaşa bıraktı.
Güzel bir ormandı burası. Her yeri yeşille kaplıydı, yaşlı ağaçlar vardı. Bir sürü hayvanı barındırırdı. Ve ormanda, ağaç dallarından oluşmuş bir kapı bulunuyordu. Önünde de birkaç tahta parçasının birleşmesinden oluşmuş bir bank.
Eleanor ve Chidi banka oturdular. Bir süre öylece oturdular öylece. Konuşmadılar, hiçbir şey yapmadılar. Sadece şu ânın farkına vardılar. Şu an nerede olduklarının, ne olacaklarının... Sessizlik hakimdi etrafta, ama genelde beraberinde getirdiği huzur yoktu. Hayır, hayır, korku da sayılmazdı bu duygu. Daha çok... Meraktı. Evet, sanırsam doğru kelime bu idi.
En sonunda Eleanor konuştu "Sence kapının arkasında, ne var?". Bunları derken gözlerini kapıdan ayırmamıştı, büyük bir ısrar ile Chidi'ye bakmayı reddetiyordu.
"Açıkçası, bilmiyorum. Ama hep... Orada yıldızlar olduğunu hayal etmişimdir. Bu durumu daha az korkutucu kılıyor sanırım."
Eleanor alayla sırıttı "Yıldızlar mı?". Ama her zamanki neşeli havası yoktu, bunu onu tanımayan biri bile anlayabilirdi.
Chidi sordu bu sefer "Peki sence, o kapının ardında ne var?"
Eleanor birkaç saniye öylece durup uzaklara baktı, ardından mavilerini kahverengilerle buluşturarak "Bilmiyorum, ama seninle olduğum sürece bu önemli değil." dedi sakince. Gözlerinde huzur vardı bu sefer.
Çift, ellerini birbirine kenetledi ve sonsuzluğa yürüdüler.
