GECE MAVİSİ

Bölüm 5 - KALENİN SURLARI

        BÖLÜM BEŞ – KALENİN SURLARI

Bir hafta sonra;

Tekrar burada olmak içimi kıpır kıpır yapıyordu. Şehir dışındaki yeşillikle dolu toprak yolu babamım siyah spor arabasıyla geçerken hala zamanın nasıl geçtiğini merak ediyordum. Koca bir yaz tatili daha sona ermişti. Birinci sınıftan bu yana ilk defa okula istekle gitmek istiyordum. Orada beni bekleyen bir arkadaş grubu ve ya dostum yoktu ama bu farklı başlangıcın beni daha iyi hissettireceğini biliyordum. O binayı özlemiştim. Bir kez gitmiştim ama sanki her şeyi hatırlıyor gibi hissediyordum. Annem bu kadar büyütülecek ne var, alt tarafı okul diyordu babamla bana. Baba kız sadece gülümsemiştik. Annem antika meraklısıydı ve okul başlı başına kendi antikaydı. Annem kesinlikle bayılacaktı. Okula sadece sınav zamanı bir kere babamla gitmiştik. Annem okulda işlerin başındaydı o zaman. Bizim çokbilmiş sessizliğimiz annemi daha da meraklandırıyordu.

Toprak yolu ve küçük tepeyi aştığımızda Umut Kolejinin kalesini çevreleyen ihtişamlı kale surları uzaktan ağaçların arasından belli belirsiz görünmeye başlamıştı. Biz gidiş yolundayken artık dönüş yolunda olan beyaz bir araba ile babam korna çalmak münasebetiyle selamlaşmışlardı. Okulun surlarının dışındaki kontrol noktasında bekçi önce araba plakamızdan sonra da kimliklerimizden okulun öğrencisi olduğumu teyit edip bize orman yolunu takip edip okula giriş yapabileceğimizi söyledi. Son ana dek hala '' Bir hata oldu Sahra bu okulun öğrencisi değil.'' demelerini bekliyordum ama olmamıştı. Okul beni seçmişti. Sonunda surları geçip kale girişinde bulunan boyumun üç katı devasa siyah demirli kapıya dokundum. Babam arabadan bir kaç bavul ve sandığımın olduğu kalın çantayı bagajdan indiriyordu. Parlakları yanımda getirmiştim. Getirmezsem eğer ona ihanet edecekmişim gibi gelmişti. Hem annem bulsaydı başıma dertler açılabilirdi. Annem kesin müzeye vermek isterdi. O zaman da annemin başı belaya girebilirdi. Bu yüzden en doğrusu parlakların benim yanımda olması gibi gelmişti.

Ne kadar güzel diye içinden geçirmeden duramadım. Bu büyük giriş kapısı binanın önüne değil bir nevi arka tarafına bakıyordu. Kapı muhteşem orta çağ mimarisindeki kalenin sol kanadına bakıyordu. Ama sadece okulun tepesini görebilmişlerdi. Surlar oldukça yüksekti. Ağaçlarda bir o kadar kapatıyordu çevresini. Büyük antika demir kapının parmaklıkları arasından seçebildiklerimiz şimdilik buydu. Kapıyı tamamen açmamışlardı. Gelen uzun boylu kişi, kapının en sağ tarafındaki, iki kişinin geçebileceği kadar küçük olan gizli kapıyı açmıştı. Bahçede en az kapı kadar haşmetli idi. Upuzun yıllardır burada olduğu belli olan ağaçlar devasa boyutlara ulaşmıştı. Yolu gösteren -okulun ön tarafına gidilmesini sağlayan patika- patika akşamları için ışıklandırılmıştı. Beyaz ışık yayacak olan ampuller seçiliyordu. Ormana direkler dikmemişlerdi. Lambaları alışılmışın tersi bir tarzda ağaçla bütünleştirilmişti. Hepsi otomatik olarak belirli bir zamanda yanmak üzere hazırlanmıştı. Biliyordum çünkü sınavdan çıkarken akşamüstüydü ve ağaçlar ışıldarken hayret nidaları ile okuldan –kaleden- çıkmıştık.

Yol eski tarz taşlarla oluşturulmuştu. El yapımıydı. Yıllar geçtikçe iyice yolla bütünleşmişlerdi. Beyaz, siyah, gri, açık mavi yuvarlak ve ya kareye benzer taşlar yolu oluşturuyordu. Babam valizleri küçük bekçi kabinin önüne bıraktı.

Okulun kurulumundan itibaren sadece restorasyon olmuştu. Her şey ilk yapıldığında nasılsa korunmuştu. Bazı şeyler eklenmişti tabi. Kanalizasyon, elektrik gibi gerekli eklemeler için bile çok dikkatli olduğu yazıyordu okulun broşüründe çünkü bir antikan fazlasıydı burası. Tarihi eser değerindeydi. Birlikte patika yoldan ilerlerken bize yol gösteren okulun bahçıvanıydı. Bu bahçenin -ormanın- kenarında bir kulübe vardı ve bahçıvan büyük ihtimal orda kalıyor olmalıydı. Evin çevresinde yaşama dair kanıtlar vardı. Su kuyusu ve yeni kırıldığı belli olan odunlar etraftaydı. Ben hele de gece asla burada kalamazdım. Belgrad ormanına aşık atacak kadar yoğun ağaçlar burayı ormandan farksız kılıyordu. Ya çok cesur biri ya da parası burada kalmaya değer miktarda olsa gerekti. Etraftaki her şeyi görmek istiyordum.