The Whisper Of The Knife(Hançer Fısıltısı)

/Ben Kimdim?/

Güneş ışıkları odanın içerisini doldurmaya başlamıştı.Aslında hiç uyuyamamıştım bir ara  içim geçmişti.İçimden hicbirsey yapmak gelmiyordu dün yaşanılanlardan sonra eve geldigimde tek kelime etmeden odaya cıkmıstım.Babamın o görüntüsü gözlerimin önünden gitmiyordu.Onu orda o şekilde bırakıp dönmek beni kahretmişti.Yataktan doğruldum Martini arayıp cenazeyi ne zaman  teslim alabileceğimizi öğrenmek istiyordum.Hay aksi telefonumun bozuk olduğu aklımdan çıkmıştı.Aşağı inip ev telefonuyla aramak istedim .Annem çoktan uyanmış cam kenarındaki tekli koltukta kahve iciyordu uykusuz olduğu her halinden belliydi.İndiğimi farketti sessizliği bozmak istedi"Günaydın Alex.Nasılsın?"diyebildi nasıl olabilirdim ki ."Bilmiyorum"diyebildim sadece."Benim bi telefon görüşmesi yapmam lazım.Babamın defin.." annem sözümü tamamlamama fırsat vermeden "Alex bahceye cıkıp biraz konusmak istiyorum seninle .Baban hakkında yanı bizim hakkımzda ." Ne konuşabilirdim ki?Tekrardan terkedilme hikayemi dinlemek eskilerden bahsetmek şuan bunun ne önemi vardı."Telefon görüşmesi yapmam lazım konuşmayı sonra yapabiliriz." Alex lütfen konuşmamız lazım." Sinirlenmeye başlıyordum şuan babamdan daha önemli birşey benim icin yoktu diyecegi her neyse şuan ki durumdan daha önemli olamazdı .Biran önce şu konuşma bitsin diye onaylayıp ardından bahceye cıktım."Sabahın erken saatleri olduğu için havanın o serinliğini hissedebiliyordum."Otur lütfen" Suratı ciddi bir tavır almıstı ,sanki bir suc işlemiş mahkum edası vardı."Ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum.Bunu hayatım boyunca söylemiyecektim aslında ama "duraksadı kafasını eğdi gözleri dolmustu.Derin nefes alıp veriyordu .Söyleyeceği ne olabilirdi "Ama ne .Ben dediklerinizden bişi anlamıyorum".Yanağına yaşlar dökülüyordu babamın o durumuna üzülmüş olacaktı onu öyle görmek benide üzmüştü ağlamamak icin kendimi tutuyordum."Sizi dinliyorum " birkaç dakika o şekilde kaldı .Ayağa kalkıp biraz dolandı .Tekrardan yanıma oturdu .Kendine gelebilmis toparlanmıs haldeydi."Alex babanın teşhisi için DNA örneği senden alınmış .Bunu saklayacaktımhrmde hayatım boyunca Peter e söz verdim .Birgün bana birşey olursa kızıma iyi bak dedi.Ama bu yaşanılanlardan sonra gerçeği benden duyman lazım saklayamam ."tekrardan başını eğdi.Neyin gerçeği ne saçmalıyordu anlayamıyordum.Çok durmadan sözüne devam etti."Alex sen bizim öz kızımız yani biyolojik olarak çocuğumuz değilsin." ... Oturduğum yere çökmüştüm Kaç dakika hareketsiz kaldığımı hatırlamıyorum.Ardı ardına bişiler söylüyordu ama kafamda çınlayan "kızımız değilsin öz kızımız.." "Alex Alex" annem omzumdan tutmuş sallıyordu.Biranda irkildim.Bay Jack ne ara bahçeye yanımıza gelmişti .Ben ne duymustum ne oluyordu burda?. Ayağa kalkıp bikaç adım attım . "Ben gitmeliyim ben burdan gitmeliyim "diyebildim.Bay Jack kolumdan tutup beni tekrardan sandalyeye oturttu .Sıcak bir ses tonuyla "Alex kimse biryere gitmiyor .öncelikle sakin olup Anneni dinlemelisin " Konuşacak yada tepki verebilecek durumda değildim .Şok geçiriyordum .Birkaç dakika sessizlik oldu .Bilincim yerindeydi.Konuşacak değil ama dinleyecek haldeydim .Annem dedikleri her neyse o esnada anlamadığı düşünerek en baştan tekrar aldı ."Alex sen bizim Peterle öz kızımız değildin .Biz birbirimizle severek evlendik fakat cocugumuz olmuyordu.Sorun babandan kaynaklıydı . seni balık avlamak için çıktığı birgün tam olarak yerini şuan hatırlamıyorum terk edilmiş olarak buldu.İlk zamanlar gercek ailen ortaya cıkar diye çok bekledik fakat çevre kasabalardan da kayıp bir cocuk basvurusu yapılmadı.Sen o kadar güzel bir bebektin ki seni vermek istemedik evlatlık edindik.Ama zaman geçtikce ben kabullenemedim yanı anne olmayı beceremedim yapamıyordum birtürlü .Peter sana o kadar bağlıydı ki onu senden koparamazdım.Farklı sebeplerde eklenince Peterden ayrıldım.Ama vicdan azabıyla dolu gecti yıllarım.Ara sıra seni görmeye geliyordum sen cok küçüktün sana o sıcaklığı veremezdim veremedimde"yutkunuyordu küçük damlalar yerini hıçkırıklara bırakmıştı.Bay Jack yanına oturup elini tuttu konusmasına devam etmesini söyledi." Yıllar sonra beni buldu konuşmak istedi .Birgün bana birşey olursa onu bırakabileceğim kimse yok .Ona sahip çık dedi zaten vicdan azabı yıllarca cekmiştim ona birşey olmayacagını düşünüyordum ama söz verdim.Onun bu amansız gidişi.."tükenmişti konusacak hali kalmamıstı .Benimde konuşacak dermanım yoktu .Babam babam değildi bu kadın annem değildi ben kimdim ne işim vardı burada gercek ailem kimdi neden beni terkettiler ..?