The Whisper Of The Knife(Hançer Fısıltısı)

{KarmaKarışık}

"-Alex iyimisin ?Neyin var noldu sana?"    "-Iyiyim başım dönüyor sanırım.  Louis telaşlı bir sesle  "Alex sırtın kanıyor senin ." Elimi belime doğru uzattığımda yine aynı şeyden dolayı olduğunu farkettim.Louis i telaşlandırmak istemeden   "Louis iyiyim ben gercekten biryere çarpmış olmalıyım."    "-Bu hiç çarpmaya benzemiyor.Biri birşey mi yaptı sana?"    " Hayır Louis kimse birşey yapmadi bana ufak bir sıyırıktır sadece." Louis ısrarını devam ettirdi"-Alex saçmalama ufak bir sıyırıktan bu kadar kan akmaz.Bekle beni burda okulun doktorunu çağıracağım."     "-Hayır Louis ".    O zaman dön arkanı  bir yarana bakayım."Ani bir tepki vererek        "-Sana gerek yok dedim Louis !"sesimi yükseltmek zorunda kalmıştım.Çünkü sırtımı açarsa farklı bir durumla karşılaşabilirdi ve ben buna bir açıklama getiremiyebilirdim.Ayağa kalkarak hızlı bir şekilde yanından uzaklaştım.Louis buna bir anlam veremeden arkamdan öylece   bakakaldı.Kimse görmeden üzerimi değiştirmek için soyunma odasına girdim.Hızlıca üzerime birşey geçirip okulu terkettim.Ağrısı geçmiş, kanaması durmuştu.Ama okulda daha fazla durursam Louisle karşılaşmak durumunda kalacaktım.Onunla ne konuşacağımı  bilemediğim için bu en iyi yoldu.Bir taksi tutup eve geçtim.Eve girer girmez annem "Alex birşey mi oldu neden erken g.. "lafını bitirmesini dinlemeden  hemen odama çıkıp banyoya girdim.Üzerimi çıkarıp aynadan sırtıma baktım.Bu eski çiziklere nazaran daha büyük bir çizikti.Sırtımda  ona yakın çizik vardı.İlk çiziğim çıktığında daha sekiz yaşındaydım.Ufak bir çizikti bu .Sonra dokuz yaşına yakın sonra on yaşımda bir tane daha her sene artıyordu bu çizikler.Hem vücudumdaki izlerin boyutu hemde oluşurken ki acısı . Yatağıma uzandığımda  annem odama girdi."-Alex birşey mi oldu neyin var senin?"     "-Kendimi biraz kötü hissettim o yüzden erken geldim.    "-Istersen bi doktor çağırayım."     "-Hayır gerek yok teşekkürler."   Beni düşünmüş olması mutlu etmisti.Sanki gittikçe ona karşı kanım ısınıyordu."-Bugün Mia nın gösterisi var.Senin gelmeni çok istiyordu fakat bu durumda gitmen doğru olmaz.Ben bunu bir şekilde Mia ya anlatırım.Sen dinlenmene bak şimdi.Eğer birşeye ihtiyacın olursa beni ara olur mu ?" Doğruya Mia nın gösterisi tamamen aklımdan çıkmış.Aslında kendimi iyi hissediyordum.Tekrardan birşey olur korkusuyla gitmemem daha iyi olurdu."-Ona çok üzgün olduğumu bu durumu  telafi edeceğimi söylerseniz mutlu olurum."Yatağımın kenarına oturup saçlarımı okşamaya başladı.Hiç bir tepki vermek istemedim.Okadar hoşuma gitmişti ki bu anne sevgisi nedemek bilmiyordum.Belkide şu an hissettiğim duygu gibi birşeydi.   "-Alex neden bana anne demiyorsun?Sizli bizli konuşmaların beni çok üzüyor.Anlıyorum bana olan öfkeni ,kızgınlığını ama hepsi geçti gitti.Artık beraberiz seni hiçbir zaman yanlız bırakmayacağım."   "Şuna emin olun sizi affetmeyeceğim .Ama elimden geldiğince size yakın davranmaya çalışıyorum.Benden biranda anne kelimesini duymayıda beklemeyin.Belki birgün herşey çok iyi olur o zaman istediğiniz şeyleri duyabilirsiniz."Yatağımdan kalkarak kapıya yöneldi.      "-Peki hiç değilse bir umudumun olması beni mutlu etti.Akşam yemeğinde görüşürüz kızım."  Umut gerçekten var mıydı bilmiyorum.Birgün gerçekten anne kız olabilir miydik? Bi yandan onu sevmeye başlamam, bir yandaysa eski nefretim içimde mücadele içindeydi.Yeri geliyor ters konuşuyordum ,kırıcı davranıyordum.Bazende ben bile kendime inanamayarak ona karşı süt dökmüş kedi gibi oluyordum.Tam uykuya dalmıştım ki bir ses .Koridordan geliyordu bu ses yatağımdan doğruldum.Kapıyı açarak araya yöneldim.Karşımda elinde vazo parçaları olan bir kız duruyordu.İlginç olan durumsa üzerinde havlu vardı.İkimizde şaşkınlıkla birbirimize bakıyorduk ki o sıra Damon yanımıza geldi.Beni gördüğüne şok olmuştu adeta.Titrek bir sesle"-Senin Mia nın gösterisinde olman gerekmiyordu? "Evde kimse yokken bundan faydalanıp eve kız atmıştı.Nasıl bir cesaretle bunu yapmıştı anlam veremiyordum.Sesimi yükselterek"-Ne dönüyor burda ?Ne yaptığını sanıyorsun sen aptal herif.Fırsattan istifade eve kız atmalar felan ."  Kıza odaya geçmesini söyledi. Daha sonra kolumdan tutarak beni kenara doğru çekti."-Sessiz ol biraz.Bu gördüklerini kimseye söylemeyeceksin anladın mı beni?"    "-Nedenmiş o? böyle bir eğlenceyi ailenden saklaman hiç doğru birşey değil.Babanın karşısında yerin dibine girmen beni o kadar mutlu eder ki anlatamam. " Sinsi bir gülümsemeyle karşımda âdeta yalvartıyordum onu."-Lütfen Alex.Bak sana söz bir daha sana bulaşmayacağım hiçbirşeyine karışmayacağım buna emin olabilirsin ."  Bu dedikleri beni memnun etmişti.Zira onla atışmaktan sıkılmıştım artık.Şimdi elimde bir sır ona istediğimi yaptırabilirdim."-Peki tamam .Ama sözünü tutmassan olacaklara karışmam.Şimdi şu kızı gönder bu evden ."-Tamam söz Alex."   Damonun havasını indirmiştim.Artık ben aslan o ise bir kediydi.Normalde zaten söylemezdim ispiyonculuktan nefret ederdim.Ama onu bu halde görmek oldukça komikti.Tekrardan odama geçtim.Koltuğa oturup Louisle bugün yaşadıklarımızı  düşündüm.Ona yapmış olduğum ikinci saygısızlıktı bu.Ama her ikiside elimde olmadan gerçekleşti.O her iki durumda bana yardım etmek istedi, ben ise hep tersledim.Bu sefer özür de dileyemezdim.Hem ne diyebilirdim ki ona bende enteresan şeyler oluşuyor  bu yüzden sırtımı göstermedim  felan mı? Bir açıklamada bulunamazdım ona .Artık dahada uzak davranmalıydım .Onu kırmak istemiyordum.Kitap okumaya dalmıştım.İçeri Mia girdi.Boynuma sarılarak "-Ablacığım hasta olmuşsun .Merak etme bir ay sonra birdaha gösterimiz olacak hem o daha büyük bir yerde olacak sende ona gelirsin üzülme olur mu?"  Ben neden gelmedin diye sorulara sorar diye beklerken o tüm masumiyetiyle hala beni düşünüyordu.Yanağından öpüp kucağıma oturttum."-Kızmadın değil mi bana ?"     "- Neden kızayım ki ?"   "-Şey gelmediğim için."      "-Hayır hastayken nasıl gelebilirdin ki .Ama diğer gösterime gelmessen eğer kızabilirim."     "-Peki söz diğer gösterine mutlaka geleceğim.Hadi gel salona gecelim.Aşağıya indiğimizde Bay Jack ve annem salonda oturuyordu.Damon ortalıklarda yoktu.Salona geçtik.Bay Jack "-Alex rahatsızlanmışsın.Geçmiş olsun şu an herşey yolunda değil mi?"  "-Evet herşey yolunda .Teşekkür ederim beni düşündüğünüz için."     "-Bidaha böyle bir sıkıntın olursa bizden yardım isteyebilirsin.Hadi sofraya geçelim çok acıktım ben."   Hep beraber masaya geçtik .Bay Jack "-Damon ı çağırırmısınız?"diye hizmetlilerden birine seslendi.Beş dakika sonra Damon yanımıza geldi."-Size afiyet olsun ben biraz kendimi kötü hissediyorum." Kafasını hiç kaldırmıyordu."-Damon masaya oturmanı istiyorum.Sizinle birşeyler konuşmam lazım.Sonra çıkarsın odana.Damonun gözleri nerdeyse yerinden fırlayacak gibi oldu."-Ne konuşacaksın benimle?" telaşlanmıştı.Onu ispiyonladığımı felan düşünmüş olmalıydı heralde.Kendimi gülmemek için zor tutuyordum.Bay Jack şaşkın bir tavırla"-Damon neyin var senin sadece seninle değil burdaki herkezi ilgilendirecek bir mesele hakkında konuşmak istiyorum."   Damon rahatlamış bir şekilde masaya oturarak "-Peki o zaman ." Masaya otururken bana doğru baktığında göz kırptım.Bunun anlamı merak etme herşey yolunda demekti.Bu korku ona yetmişti.Bay Jack "-iş için  seyahate çıkmam gerekli .Bu seyahat uzun sürebilir.Ben  yokken annenizi üzmemenizi ve sorumluluklarınızı yerine getirmenizi istiyorum.Size güveniyorum çocuklar."    Mia bu duruma çok üzülmüştü. "-Baba herzaman gidiyorsun.Ben artık gitmeni istemiyorum."-Miacığım çok üzgünüm ama işim gereği gitmek zorundayım."    "-Baba başka bir iş yap o zaman." Bay Jack hafif bir gülümseme yaparak "-Merak etme elimden geldiğince erken gelmeye çalışacağım."Mia sofradan kalkarak odasına çıktı.Bende onun yanına giderek teselli etmek istedim.Onu öyle görmek benide üzmüştü.Kapıyı tıklatarak "-Mia yanına gelebilir miyim?"cevap vermemişti.Kapıyı açarak içeri girdim.Yatağa uzanmış ağlıyordu.Bende yanına uzanarak "-Mia neden ağlıyorsun.Babanı duymadın mı iş için gidiyor.Hem ne dedi erken gelmeye çalışacağım.Hadi ama ."  Mia "-O herzaman öyle diyor hep bizi bırakıp gidiyor.Inanmıyorum ona."- Baban bunu sizin için yapıyor daha iyi bir gelecek sunmak için.Keşke benimde babam yaşasaydı da hep iş seyahatine gitseydi." Onun ağlaması dinmiş bu sefer ben kötü olmuştum."-Özür dilerim ablacığım.Seni üzmek istemedim."   "-Hayır beni üzmedin canım. Ama baban çok üzülmüştür. Hadi gel  yanlarına gidelim. " Yanlarına gittiğimizde Mia babasına sarılıp özür diledi.Onları öyle görmek beni çok duygulandırmıştı.Yemeğin ardından odama çıktım.Çok geçmeden yanıma Damon geldi."-Çok teşekkür ederim Alex.Söylersin diye düşünmüştüm."   Ben kimseyi satmam ama bir anlaşmamız var bunu unutma .Eğer ona uymassan..."    "-Uyacağım söz veriyorum.Ayrıca bugün ki davranışın içinde teşekkürler."  "-Ne davranışı?"    "-Miayı ikna etmiş olman.Babam her iş seyahatine gittiğinde hep atışırlardı ama bu sefer gönül rızasıyla gidecek."   "-Sorun değil.Biraz dinlenmeliyim ."     "-Ha tamam iyi geceler sana "diyerek odamdan çıktı.Damona inanamıyordum sanki o gitmiş yerine başka biri gelmiş gibiydi.Aslında bu şekilde davranışı sırf sırrını söylerim korkusuyla yapmasını istemiyordum.Keşke gerçekten böyle anlaşabilseydik.   Kahvaltı için aşagat indiğimde Bay Jack herkezle vedalaşıyordu."-Kusura bakmayın geç mi kaldım."  Bay Jack "-Hayır Alex geç kalmadın."Boynuma sarılarak "-Kendine iyi bak Alex .Dediklerimi unutma olur mu herhangibir sorunun olursa beni aramanı istiyorum."Kulağıma eğilerek"-    Anneni üzme benim için olur mu sana güveniyorum."  Peki diyerek kafamı salladım.Bay Jack in gitmesine bende üzülmüştüm.Onu yolcu ettikten sonra kahvaltıya geçtik.Çok tuhaf hissediyordum kendimi okula gittiğimde napıcağımı bilmiyordum.
Araca binip okula geçtik.Şimdi Louis i görsem ne diyecektim acaba geri dönsemiydim?Kafamda bu soru işaretleriyle okula doğru yönelirken kapının girişinde Taylorla Louis i el ele tutuşur vaziyette görmem tüm bu düşüncelerimi silip atmıştı.