☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
"ජන්කුක්! කොහෙද ගියේ? දවල්ට එළියට බහින්න අවසර දීලා නෑ ඔයාට."
ජන්කුක් ජිමින්ව කරේ තියාගෙනම මාලිගාවේ තමන්ගෙ කියලා තිබුන කාමරේට ආවා. ඒ එක්කම දකින්න ලැබුනේ නියපොතු හපන ගමන් එහාට මෙහාට ඇවිදින ලීසාවයි අප්පාවයි.
"මොකද්ද මෙතන වෙන්නෙ?"
"ඔයාගෙ කාමරේ ඉඳගෙන රාජ සභාව පවත්වන්නේ නෑ නෙ ජන්කුක් අපි."
"හරි ඉතින් ඇයි ආවේ?"
"තමුන් අල්ලන සෙල්ලම් වත් කරනවද බලන්න."
"ඔප්පා!!! මේ ඔයාගෙ යාලුවද?"
හිතුවා වගේම ලීසාගෙ ඇස් ගියේ ජිමින්ට. ජන්කුක් හිමීට ජිමින්ව බිමින් තියලා ඉන වටේ අත දාලා ළන් කරගත්තා.
"හෙට උත්සවය නැතුව කෙලින්ම අභිශේක උත්සවය ගන්න බැරිද අප්පා අපිට?"
ජන්කුක් ඔයා කිව්වත් වගේ මාව පුදුම කරන්නද යන්නෙ?
අනාගත රාජ්ය නායකයගෙ වයිෆ් මමද?
"ඔයා කෙනෙක් තෝරගත්තා කියලා නම් ඔය කියන්නෙ-"
"කතා කරන්න එපා අප්පා මම ඇහුවා. මම කැමති කෙනෙක්ව නේද තෝරගන්න ඕන කියලා."
"අහ් එතකොට තමුන් වටෙන් වටෙන් අහලා තියෙන්නේ තමුන්ගෙ කැමැත්තට ඉඩ දෙන එක ගැනද?"
"මේ විදිය හරි නැත්නම් මම වනගත වෙනවා කියලා මටම පොරොන්දු උනා අප්පා! ඔයා ඒකට කැමතිද? රාජ්ය නායක ජෝන් දේවෑන්ගෙ පුතා ගහක් යට තෙමි තෙමී ජීවත් වෙනවට කැමතිද? පැල්පතක් යට හරි? අව්වට කර වෙලා වැස්සට තෙමෙනවා අහන්න ආසයිද?"
"න්..නෑ නෑ.. අපි හෙටම අභිශේක උත්සවය ගමු ජන්කුක්."
කාටවත් ඔලුව නමන්නෙ නැති දේවෑන් තමන් ඉස්සරහ නම්යශීලීව කතා කරන හැම වෙලාවකම ජන්කුක් එයා ගැන ආඩම්බර උනා.
"ආන්න එහෙම පිය රජතුමනි."
☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆
ESTÁS LEYENDO
ʙʟᴀᴄᴋ sᴡᴀɴ • ᴍɪɴɢᴜᴋ [ᴄᴏᴍᴘʟᴇᴛᴇᴅ]
FanficNo longer make my heart vibrate... Then like this may be how?!