𝑰𝒕'𝒔 𝒔𝒂𝒅 𝒃𝒖𝒕 𝒔𝒎𝒊𝒍𝒆 ~ Tokyo Revengers.

7. Bölüm.

~ 228. Bölüm geldi fakat hiç istediğim gibi bir bölüm değildi... hüaaaağ!

•-•

"Seni sikik herif!" Herif değildim ama olsun. Hemen arkamda Mitsuya'nın olması işleri oldukça zorluyordu.

Koko, "Sen o günki kişisin," demişti şaşkınlıkla. Ay ne zekisin sen öyle.

Konuşma gibi bir imkanım olsaydı konuşurdum fakat arkamda ki menekşe kılıklı Mitsuya buna izin vermiyordu.

Geri çekildim ve mesafemi açtım. Onlara yakın durmak pek sağlıklı değildi. Hepsine tek tek baktım. Kafaları karışmış gibi duruyordu. Ben olsam benimde kafam karışırdı, yalan yok.

"Dışarısı tamam." Kulaklığımdan Kazutora'nın sesi gelince irkilmiştim. Tepki vermedim. Veremezdim zaten.

Bizimkilere baktığımda, Chifuyu oldukça hırpalanmış, Takemichi ise ayakta zor duruyordu. Mitsuya daha yeni geldiği için onda hiçbir hasar yoktu. Tabii Taiju'dan yediği birkaç yumruğu saymazsak.

Konuşmalar, tartışmalar, ikna etme çabaları ve birkaç güç gösterisinden sonra dikildiğim yerden hareket ederek varlığımı hafifçe göstermiştim. Hareket etmem ile sağ tarafımdan gelen yumruğu yemem bir olmuştu.

Bir iki adım geriye sendeledim ve bana yumruk atan orospu çocuğuna baktım.

Taiju!

"Sağlam bir yumruktu." Hızımı kaybetmeden karşı atağa geçmiştim. Taiju'ya düşünme fırsatı vermeden bir sağ, bir sola giderek kafasını karıştırıyordum. Bu eskiden suikastçıların sıkça kullandığı bir teknikti. Uzun bir süre kullanılırsa oldukça kafa karıştırıcı olurdu.

Bu teknikte en önemli etken hızdı. Eğer sabit bir hızda yapılmazsa etkisi istenilen düzeyde olmazdı. Bu teknikte ustalaşmak uzun bir zamanımı almıştı. Taiju'nun kafası karıştığında ve açık bir bölgesini yakaladığımda, ayağımdan destek alarak yukarı sıçramıştım. Havada dönerek Taiju'nun suratına sert bir tekme geçirdim.

Taiju'nun toparlanmasına fırsat vermeden ard arda hamleler yapıyordum. Kafasına sert bir diz geçirdikten sonra Taiju en sonunda bayılmıştı.

Benim tekniğime ve darbelerime dayanması, bir süre sonra hareketlerime ayak uydurması beni oldukça etkilemişti.

Farklı şartlarda tanışsaydık iyi anlaşabilirdik belki.

Yuzuha'nın da devreye girmesi ile Hakkai en sonunda ikna olmuştu. Yuzuha'nın bu olaylar yaşanırken ne yaptığına hiç dikkat etmemiştim. O sıra sadece Takemichi'lere gelebilecek olası bir hasarı engellemeğe odaklıydım.

Taiju'nun bana yenilmesi sonucunda Koko ve Inui ne yapacaklarını şaşırmıştı. Etrafa garip bakışlar atıyorlardı. Yüzlerinde ki hayal kırıklığı oldukça belli oluyordu.

Liderleri bir yabancı tarafından yenildi sonuçta.

Yavaş adımlarla Koko'nun tam üstüne yürümeye başladım. Bu ani hareketim ile birkaç adım geriye gitmişti. Tam Koko'nun önünde durdum. Hemen yanında Inui vardı.