24. Bölüm.

367 31 18
                                    

•-•

"Aramızda kan bağı olmasına gerek yok. Biz ruhen ikiziz." Kazutora bana açıklama yapmak gereksiniminde bulunmuştu. Hâlbuki ben anlamıştım ne demek istediğini.

"Biliyorum. Açıklama yapmak zorunda değilsin. Her zaman geçmişe takılı kalamam." Seni çok özlüyorum Eiji. Keşke ardında bıraktığın ikizini düşünseydin, keşke ardından parçalanmış bir aile bırakmasaydın.

"Artık eve dönelim! Aşırı derecede yoruldum!" Herkes dediğimi onaylayıp, lunaparktan çıkmıştı.

Huzurlu bir hafta geçirmiştik. Bir yerlerden, bir sorunun çıkacağını biliyorum, hissediyordum. Sonuçta Tokyo'nun bir numaralı çetesiyiz.

"Yarın okul var." Kozi Kozi'ye sert bakışlarımı yolladım.

"Bunu neden hatırlatıyorsun?" En azından okulun kapanmasına 2 hafta kalmıştı.

"Piçlik olsun diye." Gözlerimi devirdim. Bu çocuk harbi sinir bozucuydu.

"Yarın okula gitmicem." Herkesin aynı anda bana dönmesi ile irkilmiştim.

"Neden?"

"Yapacak işlerim var."

"Ne gibi işler? Evde olacakmısın?" Bu sorular fazla şüphe uyandırıcı.

"Sanane?" Yürümeye kaldığım yerden devam edip, kalabalık grubu arkamda bıraktım. Yarın evde olmayacaktım.

"Akina!" Kafamı arkaya çevirip, koşarak gelen Mikey'ye baktım.

"Yarın ne yapacaksın?" Buruk bir gülümseme yayıldı yüzüme.

"Mezarlığa gidicem. Ziyaret etmem gereken biri var." Yarın Eiji'nin doğum günüydü ayrıca öldüğü tarihti.

Doğduğu gün ile ölümünü ayarlamıştı. Bundan adım kadar emindim. Seni affedemiyorum ama çok seviyorum. Beni bırakıp gittiğin için seni affedemiyorum Eiji!

"Yanında olmamı istermisin?"

"Olur." Bana sıcak bir gülümseme yollayıp, kolunu omzuma atmıştı. Kendine çekerek, başımdan öptü.

"Rahatla Akina. Çok sorguluyorsun. Diğer çeteler gelse bile bize bir şey yapamazlar."

"Yalnızken saldırabilirler Mikey. Her şeyi düşünmezsem size zarar verirler. Bu çetenin beyni benim!"

"Bizde yalnız gezmeyiz?"

"Sözmü?"

"Söz. Mikey sözü." Gülümsedim. Yarın benimde doğum günümdü.

"Süpriz hazırlayacaklar değilmi?"

"Anlamaman imkansızdı zaten. Çok belli oluyor." Kafamı salladım.

"Şaşırmış gibi yaparım."

"Yapmak zorundasın zaten! Yoksa başım derde girer." Güldüm.

"Klasik Akina'yı oyalama görevi sana verildi sanırım?"

𝑰𝒕'𝒔 𝒔𝒂𝒅 𝒃𝒖𝒕 𝒔𝒎𝒊𝒍𝒆 ~ Tokyo Revengers.Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin