Into the Pit - Fazbear Fright

Deel 2

Op de meeste dagen werkte Oswald's moeder van 12:00 tot 00:00 dus zijn vader maakte het avond eten. Meestal hadden ze opwarm maaltijden zoals lasagne, of het waren bijvoorbeeld aardappel salades van Snack Space die net goed genoeg waren om te eten, maar niet goed genoeg om te verkopen. Als pap kookte, was het praktisch altijd iets dat alleen kokend water nodig had. Toen pap het eten aan het maken was, was het Oswald's taak om Jinx eten te geven, hun erg verwende zwarte kat. Oswald dacht vaak dat hij bij het openen van Jinx' blik stinkende kattenvoer ongeveer evenveel kookkunsten gebruikte als zijn vader bij zijn avondeten. Vanavond zaten Oswald en zijn vader aan borden met mac 'n cheese en wat maïs uit blik die zijn vader in de magnetron had gestopt. Het was een heel gele maaltijd. 'Weet je, ik zat te denken,', zei pap, die ketchup op z'n macaroni spoot. (Waarom deed hij dat?, dacht Oswald) 'Ik weet dat je oud genoeg bent om wat alleen thuis te blijven, maar ik vind het niet prettig dat je de hele dag alleen moet blijven terwijl je moeder en ik aan het werk zijn. Ik zat eraan te denken om je morgen ochtend mee te laten rijden en dat ik je dan afzet bij de bibliotheek. Je kan lezen, op het web surfen -'' Oswald kon deze niet voorbij laten gaan. Hoe ouderwets kon zijn vader zijn? 'Niemand zegt meer 'op het web surfen', pap' 'Nu wel... omdat ik het zojuist zei.' Pap schepte wat macaroni op z'n vork. 'Hoe dan ook, ik dacht zo dat je 's ochtends kan rondhangen in de bibliotheek. Als je honger hebt kan je langs Jeff's pizza voor een puntje pizza en wat frisdrank, en dan kan ik je om 3 uur oppikken als m'n dienst voorbij is.' Oswald dacht er even over na. Jeff's Pizza was een beetje vreemd. Het was niet zo zeer smerig, maar het was vervallen. Het vinyl op de stoelen was gerepareerd met ducttape en er waren plastic letters van het menubord boven de toonbank gevallen, dus bij de toppings stond er nu bijvoorbeeld 'pepperon' en 'ham ignon'. Het was dus duidelijk dat Jeff's Pizza vroeger groter en beter was dan dat het nu is. Er was veel ongebruikte vloerruimte en veel ongebruikte stopcontacten langs de voet van de muren. Ook was er aan de andere muur een klein podium, hoewel er daar geen optredens waren, zelfs geen karaoke-avond of iets dergelijks. Het was een vreemde plek - triest en niet meer wat het ooit was geweest, zoals de rest van de stad. Dat gezegd hebbende, de pizza was redelijk, en nog belangrijker, het was de enige pizza in de stad als je de bevroren soorten van Snack Space niet meetelt. De paar restauranten in de stad, inclusief Gino's Pizza en Marco's Pizza (wat, in tegenstelling tot Jeff's wel echte pizzamaker namen hadden), hadden hun deuren gesloten niet lang na de molen dat deed. 'Dus je gaat me wat geld geven voor de pizza?', vroeg Oswald. Sinds Oswalds vader z'n baan kwijt is, kon Oswald nog maar amper iets kopen. Pap lachte – een soort van verdrietige lach, leek het voor Oswald. 'Jongen, we hebben het niet bepaald goed, maar we hebben het niet zo slecht dat ik je geen 3,50 kan geven voor een puntje en wat frisdrank.' 'Okee', zei Oswald. Het was moeilijk om nee te zeggen tegen een warme kaas punt. Sinds het geen schoolnacht was en dat voorlopig ook niet zo zal zijn, bleef Oswald nog op nadat zijn vader naar bed was gegaan en keek hij een oude Japanse monster film, met Jinx opgerold en knorrend op z'n schoot. Oswald heeft al vaker low budget Japense horror films gekeken, maar deze, Zendrelix vs. Mechazendrelix, was nieuw voor hem. Zoals altijd leek Zendrelix op een gigantische draak ding, maar Mechazendrelix deed hem denken aan de mechanische dieren die hij tekende als hij hun vacht eraf haalde. Hij lachte om de film's special effects – de trein die Zendrelix vernietigde was duidelijk speelgoed – en hoe de lippen van de acteurs niet synchroon liepen met de Engelse synchronisatie. Maar op de een of andere manier merkte hij dat hij Zendrelix altijd steunde. Hoewel hij gewoon een man in een rubberen pak was, slaagde hij er op de een of andere manier in om veel persoonlijkheid te hebben. In bed probeerde hij zijn zegeningen te tellen. Hij had Ben niet, maar hij had monsterfilms en de bibliotheek en pizzapunten voor de lunch. Het was beter dan niets, maar het zou nog steeds niet genoeg zijn om hem de hele zomer op de been te houden. Alsjeblieft, wenste hij, zijn ogen stijf dichtgeknepen. Laat er alsjeblieft iets interessants gebeuren.