Into the Pit - Fazbear Fright

Deel 10

Met Chip en Mike omgaan werd een normaal iets. Vandaag speelden ze niet eens spelletjes. Ze zaten gewoon aan een tafel frisdrank te drinken en te praten, en probeerden de animatronische dieren hun muziek zoveel mogelijk te negeren. "Weet je welke film ik leuk vond?" zei Chip. Zijn poloshirt was vandaag perzikkleurig. Oswald hield van deze kerel, maar echt, had hij niet één shirt dat niet de kleur van een paasei had? "The Eternal Song." "Serieus?" zei Mike terwijl hij zijn enorme bril op zijn neus duwde. Die film was zo saai! Ik had zoiets van, The Eternal Song is de perfecte titel voor deze film, want ik denk niet dat het ooit zal eindigen!" Ze lachten allemaal en toen zei Chip: 'Wat vond jij ervan, Oz?'' Die heb ik niet gezien,' zei Oswald. Dat zei hij vaak als hij met Chip en Mike omging. Oswald hoorde ze altijd praten over films en shows die ze leuk vonden. Als ze er een noemden die hij niet kende, zocht hij die online op als hij thuiskwam. Hij maakte een lijst met films uit de jaren 80 die hij wilde zien en controleerde de tv-lijsten op de DVR om te zien wanneer een van die films zou kunnen worden vertoond. Oswald nam zoveel mogelijk deel aan de gesprekken van Chip en Mike. Het was een beetje alsof ik een buitenlandse uitwisselingsstudent was. Soms moest hij zich een weg banen door te glimlachen en te knikken en in het algemeen aardig te zijn. 'Man, je moet meer naar buiten,' zei Mike. 'Misschien kun je een keer met Chip en mij naar de film gaan.''Dat zou cool zijn,' zei Oswald, want wat kon hij anders zeggen? Eigenlijk kom ik uit de verre toekomst, en ik denk niet dat het fysiek mogelijk is voor mij om je ergens anders te zien dan in Freddy Fazbear's in 1985. Ze zouden allebei denken dat dat een grap was over Mike omdat zijn favoriete film Back To The Future is. 'Noem een film die je hebt gezien en die je echt leuk vindt,' zei Chip tegen Oswald. "Ik probeer erachter te komen wat jouw smaak is." Oswalds hoofd werd leeg. Wat was een film uit de jaren '80? "Eh... ET?" "ET?" Mike sloeg lachend op tafel. "ET was ongeveer drie jaar geleden. Je moet echt meer naar buiten! Hebben ze geen bioscopen waar jij vandaan komt?" Zeker, dacht Oswald. En ze hebben Netflix en een PlayStation en YouTube en sociale media. Maar dat zei hij niet. Natuurlijk was er technologie waar Chip en Mike over spraken waar hij slechts de meest vage kennis van had, zoals videorecorders en boomboxen en cassettebandjes. En hij moest zichzelf er telkens aan herinneren niet te praten over mobiele telefoons, tablets of internet. Hij probeerde geen T-shirts te dragen met personages en verwijzingen die hen of de andere klanten bij Freddy Fazbear's 1985 in verwarring zouden kunnen brengen. 'Ja, we moeten je zeker op de hoogte houden,' zei Chip. Je zou s moeten weten, dacht Oswald. "Hé, wil je wat games spelen?" zei Mike. "Ik voel dat de Skee-Ball me toeroept, maar ik beloof dat ik het rustig aan met jullie zal doen." Chip lachte. 'Nee, dat doe je niet. Je zult ons verwoesten."'Ga je gang,' zei Oswald. "Ik denk dat ik maar aan tafel blijf." "Wat, en naar de show kijken?" zei Mike, knikkend in de richting van de enge personages op het podium. "Is er iets mis? Als je plotseling hebt besloten dat je de muziek van Freddy Fazbear leuk vindt, moeten we je snel helpen.' 'Nee, er is niets aan de hand,' zei Oswald, maar in werkelijkheid, was er wel iets. Tijdens zijn eerste paar bezoeken aan Freddy Fazbear's in 1985, was het niet eens bij hem opgekomen dat hij in feite de gulzigheid van Chip en Mike misbruikte omdat hij zelf nooit geld had. En zelfs als hij niet blut was in zijn eigen tijdzone, zou het geld dat hij dan meebracht in 1985 nog dan werken? Het was een beetje zielig, om in twee decennia blut te zijn. Ten slotte zei hij: "Ik heb gewoon het gevoel dat ik altijd je geld aanneem, omdat ik nooit wat heb."'Hey, gast, het is cool,' zei Chip. "Het was ons niet eens opgevallen."'Ja,' zei Mike, 'we kwamen er net achter dat je oma je nooit geld heeft gegeven. Ik weet dat mijn oma dat niet doet, behalve als ik jarig ben." Ze waren heel aardig, maar Oswald voelde zich nog steeds in verlegenheid gebracht. Als ze het over zijn geldgebrek hadden gehad, betekende dat dat ze het hadden opgemerkt. "Wat als ik gewoon met jullie gaan rondhangen terwijl jullie spelen?" zei Oswald. Toen hij opstond, voelde hij een vreemde zwaarte in zijn zakken. Iets in hen was zo zwaar dat hij het gevoel had dat zijn spijkerbroek zou kunnen afzakken. Hij stak zijn hand in zijn zakken en haalde er 2 handen vol Freddy Fazbear's speeltokens uit 1985 uit en gooide deze vervolgens op tafel. "Of we kunnen allemaal spelen met deze," zei hij. Hij had geen idee hoe hij de magie moest verklaren die zojuist had plaatsgevonden. "Ik denk dat ik vergeten was dat ik deze broek droeg ... degene met alle tokens erin." Chip en Mike keken een beetje verward, maar toen grijnsden ze en begonnen munten van de tafel in hun lege frisdrankbekers te harken. Oswald deed hetzelfde. Hij besloot gewoon mee te gaan met de gekte. Hij wist niet hoe de tokens daar kwamen, maar aan de andere kant wist hij ook niet echt hoe hij hier zelf kwam.