DEDEKTİF | Alex Anderson Dedektif Serisi

9. Çok Tehlikeli

Keyifli Okumalar!
Satır arası yorumlar yapmayı unutmayın!

#dedektif

#bilimkurgu

#macera

#aksiyon

#kan

#katil

#ölüm

#polisiye

#garip

#gizem

#gerilim

9. Çok Tehlikeli

ALEX ANDERSON'UN AĞZINDAN DEVAM:

Güneşli bir gündü fakat bulutlar gökyüzünü bir perde gibi kapatıyordu. Havalimanından uçakların 5 dakika sonra kalkacağına  dair anonslar duyuluyordu.  Havalimanının kantinine gidip bir paket kurabiye ve bir de su aldım.  Uçağa doğru yürümeye başladım. Çok fazla insan olduğu için kalabalık yaratıyorlardı. Kalabalığın içine zorla girdim. uçağın merdivenlerinden çıktım. uçağa girdiğim sırada bir kayma sesi geldi. Ne olduğunu anlamak için arkama döndüğüm sırada  patlamaya benzer bir ses duydum. Uçağın girişine doğru yöneldim. Uçağa girmeye çalışan insanları şu anda engelliyordum. Çekilmem lazımdı. Kenara çekildim. Fakat uçağa giren insanlar bitmeyecek gibiydi. 'Uçak biletini keşke bu güne almasaydım.' diye hayıflandım. Ama bir yandan da duyduğum patlamaya benzer sesin neyden geldiğini öğrenmek istiyordum. Hızlı bir çıkışla uçaktan çıkmayı başardım. Ardından koşarak ilerdim. İleride çok büyük bir kalabalık vardı. Kalabalığın arası öyle sıktı ki öne geçilmiyor değil, hareket bile edilemiyordu. Bazıları çığlık atıyordu. Orada ne oluyordu öyle! Bunu öğrenmem lazımdı. Önümdekileri itmeye başladım. Bu doğru değildi fakat yapmak zorundaydım. Dedektif olduğumu söylesem belgem burada geçmezdi.
Önümdekiler bağırmaya başladı. Daha fazla kargaşa çıkmadan birşey yapmam gerekiyordu. Aklıma gelen fikirle koşarak havalimanının binasına koştum. Kendimi genç hissetmeye başlamıştım. Merdivenlere yöneldim. 2. Kata çıktıktan sonra ilk gördüğüm pencereye doğru ilerledim. Görevliden izin alarak pencereyi açtım. Bir araba görünüyordu. Dikkatle inceledikten sonra fark ettim ki bu araba Joseph Hopling'in arabasıydı. Patlamıştı ama hala bazı yerleri sağlam duruyordu. İçimden birçok düşünce geçiyordu. Joseph Hopling ölmüş müydü? Burada ne işi vardı. Daha sonra kalabalık hızla dağılmaya başladı. Bir anda ne oldu? Diye düşündüm. İşte şimdi daha net inceleyebilirdim. Merdivenlerden inerek alt kata ulaştım. Yine bir ses geldi. Şaka mıydı bu? Gerçek olan birşey vardı, o da: Buranın güvenli olmadığıydı. Dışarı çıktığımda karşılaştığım sahne donup kalmama neden oldu:

ONLARCA CESET!
       
                           *********

Heyyy!  Yeni bölümle karşınızdayım. İlk yazdığım yer hoşuma gitmişti. Fakat bölüm bittiğinde pek içime sinmedi.
428 kelime yazmışım en uzun bölüm diyebiliriz yani.
     
                               ****

2 şahıs haricinde hiç kimse bunu hatırlamayacak ama: Bugün yani 22 Kasım(Bunu o zaman yazmıştım. Fakat yayınlamak kısmet olmadı.) benim Wattpad'e katıldığım gün üzerinden tam 1 yıl geçti. Ama o zamanları dünmüş gibi hatırlıyorum. O zamanlar ne çok bölüm yazardım. Eskileri özledim yine. Yaz tatilinde yazmadığım için elbette ki pişmanım. Ama burayı terk etmedim. Ve haber vermeden de etmem. Dedektifi yazıp bitirmeyi düşünüyorum. İlk başta 25 bölüm yeter dedim ama ben sonra fark ettim ki: yazmayı planladığım bölümü bitirdiğim zaman planladığım şeylerin hepsini o bölüme sığdırmıyorum. Yani bölüm sayısı belli değil.  Yeni bölümden haberdar olmak için kütüphanenize eklemeyi unutmayın!

Yıldızları(Vote) görelim! (✷‿✷)

Vote sınırı: 40