Bir meleğin gülümsemesi~ 《Mpreg》bxb Bırakıldı

7 bölüm

Deniz

Boşluk şuan beni tanımlayan şeydi Boş hiç bir şey hissetmiyorum aynı o gece gibi soğuktan donan vücudum soğuk karın etimi ısırdığını hisetdiğim gece korkuyla koşuyordum sokakta kimden kaçıyordum niçin kaçıyordumki.

İnsanlar herzaman bana eşya gibi gelirdi eskiden etiketleri fiyatları vardı yüzlerine yapıştırılmış ambalajları satıldıklar reyonlar.

Normal bir doğum sonucu dünyaya gelmiştim küçük Evimizde babam emekli askerdi annem öğretmen normal bir aileydik öyleydik değilmi...

Mesela annem sürprizlerle doluydu yüzünü değiştirebiliyordu sabah uyandığımda yüzünde kocaman mor izler olurdu annem sen yüzünü yıka ben sihir yapıcam derdi izler giderdi.

Çok güzel kurabiyeler yapardı babamı çoook seviyordu.

Babam beni çok severdi herzaman mesela bana banyo yaptırırdı ama neden annem gibi yaptırmıyordu bilmiyorum bazen annemle olduğu gibi mutlu çıkmazdım girdiğimdekinden daha kirli çıkıyor gibi hiserdim ama ailemi seviyordum.

Onlarda beni biz mükemmel bir aileyiz!

Öyleyiz değilmi...

Mükemmel aile biz buyduk çevreye örnek gösterilen bir aileydik.

Okulda gerçeği fark etmeme kadar bu böyle sürmüştü...

16 yaşımda evden kaçmana kadar mükemmel bir ailem olduğuna inanmıştım.

Herzaman farklı hisediyordum ama sebebini bilmiyordum etekler serin güzel ve rahatdı annemin eteklerini seviyordum ama annem ne zaman giysem baban gelmeden çıkart diyordu üzülüyordum bazen bu yüzden.

Bakımlı olmayı saçıma şekil verip dudaklarıma dudak kremleri sürmeyi bazen tek başımayken ruj sürmeyi bile seviyordum.

Ama annem bazen bana bakıp ağlıyordu neden ağlıyordu çirkinmiydim.

Evden kaçma sebebim o gece süslendiğimde babamın beni görmesiydi bağırır sanmıştım ama aksine bana uzun uzun bakmıştı ve ilk kez gerçekler yerine oturdu biz iyi bir aile değildik.

Çığlık atıp kaçmıştım annem Çığlık seslerimi duyup odaya girmişti beni gördüğünde tek dediği şey kaç git burdan olmuştu sonrasında olanlar hakkında bilgim yoktu koştum sadece yarın yokmuşcasına koştum
Ne kadar süredir koştuğumu bilmiyordum birden hisetdiğim acı ile yeri boylamıştım.

Iyimisin o gün hayatımın sonsuza dek değişecek olduğunu bilmiyordum.

Barlas ile kavga etmemizin üstünden 3 saat geçmişti bebi geçmişe götüren şey ağlarken bebeğimin sürekli tepmesi olmuştu bana güçlü ol demeye çalıştığını hisediyordum.

Onlardamı benim gibi hisedicekti iyi aile ama iyiden çok uzak olabilirmiydik biz Türkiye gibi bir yerde gay bir çift ve onların oğulları

Böyle olsun ben istememiştim ki çift cinsiyetli olduğumu 17 yaşımda öğrenmiştim hayatım param parça oluyor gibi hissetmiştim gay olduğumu bilmek bir yana bu bir yanaydı zor olurdu benim için sevdiğim adam yardımcı olmasaydı.

" ben yaşlarını dedimmi ? Hatırlıyormıyom da deniz 22 Barlas 26 yaşında şuan "

Herşeyi beraber atlatmıştık ama bunu atlatabilcekmiydik medya beni öğrenmiş Barlas delirmişti bebeğimizi ve beni istemezse ne yapacaktımki...

Bakabilirmiydim küçük bebeklerime canımı dişime takarak çalışabilirdim ama babalarını isterlerse daha önemlisi Barlas olmadan nasıl nefes alıcaktım.

Sadece mutlu olmak istiyordum karnıma sarılıp göz yaşlarımın akmasına izin verdim eğer Barlas bizi istemezse güçlü olup önüme bakmak zorundaydım.

Şiddetlenen ağrım ile olduğum yerde kıvrıldım ama ağrı daha da kötü oluyordu aniden karnıma bıçak saplanıyor gibi hisetdiğimde çığlık atdım istemsizce noluyordu!?

BEBEĞİM hayır hayır yalvarırım olmasın doğrulamaya çalıştım ama olmuyordu karnım kesiliyor gibiydi.

Birden açılan oda kapısına baktım yüzü bembeyaz olmuş korkmuş gözlerle bana bakan Barlas nolduğunu anlamaya çalarken tekrar çığlık atdım bebeğim bebeğimize bir şey olurdu güçsüz sesimle konuştum.

"Barlas be bebek kar-"

Acıyla iki büklüm olmuştum tekrar

Acıdan bayılmadan önce son duyduklarım barlasın çığlıklarıydı.

"Ben artık "barlas-" yazmak istemiyorum T^T okey "

Gözümü soğuk hastanede açtım kolumda serumla öylece uzanıyordum odada kimse yoktu içinde bir boşluk hissi vardı ama neden bilmiyordum.

Gözlerimi karnıma indirdim dümdüzdü bi dakika ne düz... karnım Düz BEBEĞİM!?

Ellerimi karnıma sarıp onu hissetmeyi istedim ama aldığım tek his yoğun acı ve boşluk hisiydi.

Çığlıklarım odayı inletiyordu adeta bebeğimi istiyordum dünyadaki tek varlığımı.

Aniden sıçrayarak uyandığımda Gözlerimi tekrar hastanede açmıştım ellerim direk karnımı bulurken hisetdim küçük tekme ile göz yaşlarıma hakim olamadım.

🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂🙂
" yes i am bitch 😋😀 hele yorum gelmesin bak noluyoz sizi korkuturum aha böyle "

"Deniz bebeğim uyandınmı ben özürdilerim ben çok çok özürdilerim güzelim nolur beni afet"

Aniden odaya girip bana sarılan Barlas ile ağlamaya devam etdim çok korkmuştum çok fazla onu ve bebeğimi kaybetmekten korkmuştum.

"Geçti miniğim herşey iyi olucak Geçti"

İçeri giren doktor hafifçe boğazını temizleyip bize döndü bakışlarım onu bulurken bize döndü ve konuşmaya başladı.

"Biz elimizden gelen herseyi yaptık ama malesef"

Ehüehüeh DJDJDJDKDKDIDOODODO
Kafam  güzel ama nasıl güzel çok zorladım yazarken bu yüzden 40 vote +100 yorum yoksa 4 ay daha beklersiniz canım sıkın oldu bi ara barlası şislerim bende final olur.

Kitaba asla mutlu son sözü veremedim 😀😋

starkinkahvesi triliçemin kitaplarını okuyun çok sürükleyici konuları ile en sevdiğim yazarlardan bxb kitaplar bu arada