Ang girlfriend kong NERD (COMPLETED)

Chapter 30:

Chapter 30:

'Goodbye'

..i thought he still loves me..i thought i am still his girl..i thought everything is alright between us.. Then here comes one day..telling me to stop my craziness over him.. I didn't know what happened until I realized that he just made me believe in all his lies to get what he want.. Shit! I wish i never made those thoughts!

Grabee.. Hindi talaga ako makapaniwalang naloko lang ako. 3 weeks ng nakakaraan pero di ko pa rin makalimutan yung sakit. ayaw mawala.. Naalala ko tuloy, Sabi ko dati sa sarili ko na hindi ako aasa, na hindi ako mapapaasa at maloloko sinabi ko lang pala iyon, hindi ko naman nagawa.

Kumatok ako sa pinto ng kwarto nila mama

*Knock

*knock

"Pasok" -mama. Pumasok na ako

"O Bakit anak? May masakit ba sayo?" Tanong ni mama

Umiling lang ako...

Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita.. "Ma, Gusto ko na pong...umalis sa paaralang iyon, Ayoko pong nag-aaral doon." Sabi ko kay mama. Parang may part sa akin na gustong bawiin ko ang sinabi kong iyon.

"Final decision?" Tanong ni mama

Nag-isip muna ako.. Sigurado na ba ako sa desidyon kong iyon?

"Opo ma, at payag na din po akong pumunta sa America para puntahan si Doctor Untalan..Desidido na po akong magpagamot" Sabi ko.

Si doc Untalan ang Doctor ng mama ko, nung' may sakit din sya.. magaling syang doctor.

Niyakap naman ako ni mama.

"Anak..."

*****

Kasama kong pumunta si mama sa school, Nandito kami sa principal's office at kinakausap ni mama si Mr.Grande

"Yes, Thank you for a months of accepting my daugther. I really apreciate it but She have to transfer in america" Sabi ni mama kay mr.grande

Nagpaalam muna ako kay mama na lalabas lang ako para mag pahangin although may aircon sa principal's office pero mas prefer ko ang sariwa at natural.

Hmmm... Kahit hindi pa umaabot ng isang taon ang pag-aaral ko dito, napamahal na rin sakin ang paaralang ito kahit na, may mga pangit akong memory dito, Dito kasi ako natutong magmahal ng isang tao at dito din ako nasaktan ng sobra-sobra. Bago pa tumulo ng tuluyan yung luha ko ay pinunasan ko na agad ito.

Saktong pagharap ko ay may tao pala... na sana wala na lang. Napatras pa ako. "Aa.. N-nerd?" Nag-iba ako ng direksyong ng tingin. ayoko.. ayoko syang kausapin. Naiinis pa rin ako, hindi sa kanya.. kundi sa sarili ko. Ang tanga ko kasi.

"Nerd? Ga--"

tinalikuran ko na sya at nagsimula ng maglakad "Nerd!" Napatigil ako sa paglalakad. Sya pa ang may ganang mainis ganun?

"S-sorry," Sabi nya

"Sorry? For what?"

"For what I have done I'm very sorry, hindi ko dapat ginawa iyon. Nagkamali ako.."

Hindi ko alam kung anong nararamdaman ko, Sincere naman sya sa pagsosorry nya, pero parang hindi iyon ang gustong marinig ng aking mga tainga.

"Is that for?" Cold na tanong ko

"Alam kong may sakit ka nerd. Nalaman ko." Nashocked ako, p-paano nya nalaman?

"Kaya sana, bigyan mo naman ako ng pagkakataong ayusin ang pagkakamali ko, Nerd Ang totoo nyan.. Mahal kita, Mahal na mahal kita--"

"Wag mo akong kaawaan!" Alam ko naman kasing kinaawaan nya ako ehh. Ayoko ng maloko at mapaasa ulit.

"Di kita kinaaawaan, Ito talaga ang nararamdaman ko"

Sa tingin nya maniniwala pa ako sa lahat ng kasinungalingan nya? HINDI

"Wag mo akong lokohin" -ako

"Di kita niloloko, Yun talaga ang totoo.. Mahal kita" -kupal

Bakit ganun?! Naiinis ako! Gustong gustong maniwala ng puso ko! Ano ba naman! Sa tuwing sinasabi nyang mahal nya ako.. parang konti na lang bibigay na ako---- pero hindi! Dapat hindi ako nagpapaloko. Hindi..

"Wag mo akong paasahin!"

"Di kita pinapaasa, Totoo na'to, handa akong magpaliwanag"

"Wala ka ng dapat ipaliwanag! Malinaw na sakin na niloko mo ako! Pinaasa mo ak---"

"Nicole ano ba?!!" Nagulat ako dahil sa kauna-unahang pagkakataon tinawag nya ako sa tunay kong pangalan. Pero.. Sinigawan nya ako.. Tumulo na yung luha ko..

"Ano ba rin ha?! Laurence?!! Ano na namang trip to?! Gusto mo na ba talaga akong mamatay?!!" Iyak n ako ng iyak habang buhos ang pagsigaw ko. Napahawak na rin ako sa dibdib ko. Sumasakit din kasi ehh Dobleng sakit. Loob at labas. Masakit

"Don't shout. Alam mo namang may sakit ka," Pnunasan nya pa yung luha ko pero agad ko namang tinabig yung kamay nya.

"D-dont...touch me.." Nahhirapang sabi ko

"N-nerd? What's up? Wag mong masyadong stressin ang sarili mo--tsk. kasalanan ko'to agghh!!"

Hindi ko na kaya... asan ba yung gamot ko... "I-I .. can't breath.." I said Nanghihina na pati tuhod ko.. napaupo na ako

"Aa! Sht! N-nerd! Hang on!" Yun na lang ang narinig ko... then everything went black

********

^Nicole's Mother P.oV^

Kinakabahan ako.. May butas na daw ang puso ng anak ko, kailangan ng makahanap kaagad ng donor.

Natatakot ako na baka matulad sya sa pinsan nya na si jovie ann na namatay dahil sa sakit sa puso din, may history kasi kami ng Heart attack.

Kanina pa ako hindi mapakali dito sa labas ng operating room.

"Relax, baka mastress ka nyan.. Alam kong kakayanin ng anak natin yan. Ipagdasal na lang natin sya" Sabi ng asawa ko.

"Pano na yan? Paano kung hindi tayo makahanap ng donor?!"naiiyak na sabi ko

"Ma, pa.. Kung ako na lang kaya ang maging donor ni nicole?" Sabi ng anak namin na panganay

Lalo akong napaiyak sa sinabi ni Nico.