İKİLEM

《 4 》

İnşallah beğenirsiniz :)

Karşımda gördüğüm kişiye şaşkınca baktım. Yok artık bunu çok aramışlar mıydı? Ya da o özellikle benim olduğum okulu çok aramış mıydı?

Yanımda oturan Azra afallamış bir halde "ama bu.." dediğinde:

-"görebiliyorum Azra. Yok artık yaa!" diyerek cevap verdim.

Karşımda duran adam ablamın sevgilisi oluyordu ve ben o gıcığı her ne kadar sevsemde anlaşamıyordum. Çünkü gıcıktı ve ben onunla ablamı paylaşmak zorunda olduğum için ona biraz ters davranıyor olabilirdim.

Ne yapıyım doğduğumdan beri yanımda olan ablam yakında bu adamla evlenip gidicekti. Ee yani bu her insana birazcık koyar değil mi?
Tamam kabul ediyorum. Emir ağabeyimi seviyorum. Ama biz hep birbirimize bulaşıp birbirimizi sinir ederdik ve ben bunu istesemde okulda yapamazdım.

Azra 'nın beni dürtmesiyle kendime geldim ve ayağa kalktım. "Oturun." komutuyla hepimiz yerlerimize oturduk. Bana bakıp gülümseyince ona ters bir bakış attım. Resmen benim bu okulda okuduğumu önceden biliyordu ve sırf beni sinir etmek için gelmişti! Tamam fazla abarttım biliyorum. Konuşmaya başlayınca tüm sınıf pür dikkat onu dinlemeye başladı.

-"Evet çocuklar bu seneki resim derslerine ben gireceğim ve eminim çok eğleneceğiz."

Furkan hemen lafa atladı.

-"Hocam nasıl eminsiniz onu anlamadım."

Emir eniştem pardon hocam:

-"gayet eminim."

Furkan hocaya gıcık bi gülümsemeyle:

-"Hocam müdür bize adınızın Emir olduğunu söyledi ama siz Emin'im diyorsunuz."

Sınıfın bir kısmı ağlıyormuş gibi yaparken bir kısmı da gülüyordu.
Emir hoca Furkan'a alay dolu bir bakış atıp:

-"Sınıftan sen mi çıkarsın,ben mi atayım?"

Furkan hemen:

-"Yaa hocam ufacık bi espiriydi. Ne gerek var şimdi sınıftan atmaya?"

-"Çünkü bu espirilere bünyemiz alışık değil. Kimse bu yaşta ölmek istemez."

Tüm sınıf bir anda gülmeye başladı. Neresi komikti ki bunun? Sonra tanışma faslına geçtik. Herkes kendini tanıttı sonra Emir hocacığımız bu yıl içinde onun derslerinde neler yapıcağımız hakkında sıkıcı bir konuşma yaptı. Yaptığı uzun konuşmadan sonra tenefüs zili çaldı ve ben derin bir nefes aldım. Hayır yani bana neden haber vermezler anlamıyorum. Resmen şok geçirdim. Her neyse ben sorarım onlara diyip kafamdaki düşünceleri attım.

*****

Öğle yemeğimizi yedikten sonra bizim grupla bahçede oturmaya karar verdik. Bizimkilerle sohbet ederken bahçeye Emir hocanın çıktığını gördüm. Okulun kapısından çıktığı an etrafını kızlarla dolu bir grup kapladı. Kaan gülerek:

-"Böyle giderse ablana birşey kalmayacak. Baksana gözleriyle sömürüyolar enişteni."

-"Haklısın galiba Kaan. Gidip kurtarayım bari enişteciğimi."diyip hırsla masadan kalktım.

Kızlar Emir hocamla arama resmen duvar yapmışlardı. Zar zor aralarından geçip Emir hocaya ulaştım. Hocaya gülümseyip:

-"Hocam sizinle konuşabilir miyiz ?"

Kızlar ters ters bakınca:
-"ders hakkında."diye devam ettim.

Emir hocacığım -ayy ne kadarda benimsedim hoca lafını- düne kadar enişte dediğim insana hemen hoca demeye alıştım. Her neyse Emir hocacığım: