İKİLEM

《 6 》

BU BÖLÜM HİÇ HOŞUMA GİTMEDİ GENÇLER...

BU BÖLÜMDE İKİNCİ KARAKTER HİKAYEYE GİRDİ AMA BÜYÜK İHTİMAL HİKAYEYİ SİLİCEĞİM. YAZDIKLARIMI HİÇ BEĞENMİYORUM VE BEĞENİLDİĞİNİDE DÜŞÜNMÜYORUM. BAŞKA BİR HİKAYE YAZMAYA KARAR VERDİM VE ONU DEVAM ETTİRMEYİ DÜŞÜNÜYORUM. ÇÜNKÜ GERÇEKTEN BU HİKAYEYİ YAZAMADIĞIMA KARAR VERDİM.

YİNEDE İYİ OKUMALAR... :**

Can'ın babasının eve gelip, Nermin teyze ve Hayriye nineyi alıp torun ziyaretine gittiklerinden beri şaşkın şaşkın Can'a bakıyordum. Ne yani bizi burada bir başımıza bırakıp gitmişlermiydi ? Can'ın sesi düşüncelerimden kurtulmama sebep oldu.

-" Ne düşünüyorsun öyle kara kara ?"

Sesimi biraz daha inceltip;
-" Sencede bizi bir başımıza burada bırakmaları saçma değil mi ?"diye sordum.
Can tek kaşını kaldırıp;
-" Saçma derken ?"dedi.

Aslında düşüncelerimi her türlü özgürce ifade edebilen birisiydim ama Can'a düşüncelerimi söylersem kırılacağından korkuyordum. Sonuçta ona güvenmiyor gibi oluyordum ama en iyisinin söylemek olduğuna karar verdim.

-" Yani bir kızla bir erkeği yanlız başına bırakmak ne kadar doğru bir hareket ki ?"

Can hiçbir tepki vermeden konuşmaya başladı.

-"Sonuçta biz bir kız ve bir erkekten ibaret değiliz Öykü. Biz çocukluğumuzdan beri arkadaşız. Ailelerimiz de bunu bildiği için izin verdi."

Aslında haklı olabilirdi ama benim haklı olduğum taraf daha ağır basıyordu.
-"Biz sadece çocukluk arkadaşından ibaret değiliz Can. Sen beni... her neyse boşver."

Can biraz kırıldığını ve birazda sinirlendiğini belirten bir yüz ifadesiyle konuşmaya devam etti.

-" Tüm bu gerginliğinin ve bunun yanlış olduğunu düşünmenin sebebi seni sevmem mi Öykü ?"

Cevap vermedim. Daha doğrusu cevap veremedim. Ben cevap vermeyince Can konuşmaya devam etti.

-" Sebebi bu değil mi ? Sana bir şey yapacağımdan korkuyorsun. Ya da kısaca bana güvenmiyorsun. Ben sana bu kadar kötü bir izlenim verdiğimin farkında değildim Öykü ama eğer beni biraz tanısaydın sevdiklerime nasıl davrandığımı fark ederdin. Sana asla böyle bir şey yapmayacağımında ! "

Can bana fecci şekilde sinirlenmişti. Evet biraz ağır konuşmuş olabilirim ama o da çok ağır konuşmuştu. Sonuçta her kız bir erkekle baş başa  bir evde kalacağını bilse az da olsa tedirgin olurdu değil mi ?

-" Bunun seni tanımakla bir alakası olduğunu düşünmüyorum Can. Bunun sana güvenip güvenmememle de bir alakası yok. Bu sadece bir tedirginlik. Nasıl desem..  Bu sana açıklayamıyacağım bir şey. Şöyle düşün daha önce hiç bir kızla evde yanlız başına kaldın mı ?"

Can hayır anlamında başını salladı ve bende konuşmaya devam ettim.

-" Gördün mü ? Bende daha önce hiç bir erkekle yalnız başıma bir evde kalmadım. Sadece bunun tedirginliği var üzerimde. Seni kırdıysam da özür dilerim."

Can başını sallayıp;

-" Özür dilemene gerek yok. Tedirgin olmana da gerek yok. Sana hiçbir şey yapmayacağımı biliyorsun değil mi ?"diye sordu.

Kafa salladım. Sonra Can bana
gülümseyince bende ona gülümsedim. Karnımın guruldamasıyla Can bir kahkaha attı. Ne yapayım ? Çok acıkmıştım.

-"Sanırım artık o guruldayan karnını doyurmalıyız."dedi.

Gülümseyip;
"bencede."dedim.