Lucky me...

~Hoofdstuk 23~

~P.O.V Brooklyn~

'Weet je, sla dat gedeelte van het voorstellen maar even over.' Zegt Victor langzaam, waardoor ik boos begin te worden. 'Ja laat dat gedeelte maar! Zullen we gewoon alles even doorspoelen, dat van het gezellige praatje, en meteen doorgaan naar het gedeelte waar je sorry tegen me zegt?' Zeg ik geïrriteerd en Victor kijkt me raar aan. 'Waarvoor zou ik in vredesnaam sorry voor moeten zeggen!? Jij verpeste ons potje voetbal, dus jij zal sorry moeten zeggen!' Nu is het mijn beurt om raar te kijken. 'Sorry? Ik? Dacht het even niet! Ik was gewoon aan het voetballen toen jij me tackelde! Nu zit ik hier maar te zitten in een rolstoel, wachtend op een verontschuldiging die ik vanmiddag al had moeten hebben. Dus ik denk dat jij het goed moet maken!' Zeg ik, ondertussen schreeuwend. 'Je verpeste ons potje voetbal.' Sist Victor, 'Het is een spel dat we heel weinig spelen op school en als we het dan uiteindelijk spelen, komt er een meisje die ons spel tegenhoud! Dus ik vind dat jij sorry moet zegge-...' 'Victor? Wat is hier aan de hand? Waarom schreeuwen jullie zo?' Sandra rent de kamer in, met mijn vader vlak achter haar. 'Brooklyn beschuldigt me van iets wat eigenlijk haar schuld is.' Zegt Victor onschuldig en ik kijk hem ongelovig aan. 'Mijn schuld!' Zeg ik verontwaardigd, 'Ik werd door jou getackeld! Door jou heb ik iets van 4 uur in het ziekenhuis moeten zitten! Door jou is nu mijn eerste week meteen verpest en sta ik voor de rest van mijn schoolcarrière bekend als het meisje in de rolstoel! Alsof mijn maand al niet beter kan!' 'Oké jongens, ik volg het niet helemaal, kunnen jullie het even makkelijk vertellen, zonder elkaar in de haren te vliegen?' Vraagt mijn vader rustig en ik kijk hem boos aan, hoe kan hij zo rustig zijn! Daar kan ik dus echt niet tegen! 'Oké, ik vertel het makkelijk. Ik was op school aan het gymmen. We waren aan het voetballen. Victor tackelde me. Nu zit ik in het gips. Do you understand??' Vertel ik zo makkelijk mogelijk, zodat Victor me ook kan begrijpen. Volgens mij heeft hij de intelligentie van een pinda, wat al een belediging is voor de pinda. 'Aha,' zegt mijn vader langzaam, 'dat vechten jullie dan maar morgen op school uit. Ik heb geen zin in ruzie in mijn huis.' Sandra knikt instemmend. 'Ja, dat doen jullie morgen maar. Kom Victor we gaan naar huis, het is al laat en morgen is er weer een schooldag!' 'Mam, hoe vaak moet ik het nog zeggen? Ik ben geen klein kind meer, je hoeft me niet te zeggen hoe laat ik naar bed ga!' Victor staat boos op en loopt achter Sandra aan, die al naar de voordeur is gelopen. Mijn vader en ik lopen achter ze aan, voor zo ver dat mogelijk is. 'Als je ook maar een woord zegt tegen je vrienden dat onze ouders iets hebben, vermoord ik je.' Sist Victor, die intussen naast me is komen staan, in m'n oor. 'Oh ik zou niet durven!' Zeg ik quasi-bang.

Nadat Victor en Sandra weg zijn, ga ik naar boven, wat nog een hele klus is. Nadat ik eindelijk boven ben, pak ik mijn pyjama en rol richting de douche. Ik moet nu wel douchen als ik nog een beetje wil slapen. Normaal doe ik het in de ochtend, maar als ik morgen moet opschieten gaat het echt niet lukken en ik voel me gewoon super vies. Nadat ik heb gedoucht, met een hele mooie vuilniszak om mijn been heen, hij was groen, lig ik eindelijk in bed en val ik langzaam in slaap.

Ik word wakker van mijn wekker, het is zeven uur. Tijd om op te staan dus. Ik hinkel door m'n kamer en pak een leuk zetje kleding. Een witte skinny jeans en een leuk zwart topje er op. Als ik mijn broek aan wil doen bedenk ik me opeens iets. Hoe wil ik die broek over m'n gips heen krijgen!? Ik probeer de broek over mijn gips heen te trekken, maar ik geef het al snel op en pak een korte weide broek. Die gaat wel over m'n gips heen. Nadat ik me aangekleed heb, doe ik een laagje mascara op een een beetje eyeliner. Ik pak mijn handtas, doe mijn telefoon en mijn boeken er in en ik ga naar beneden.

Als ik beneden ben kijk ik op de klok en zie dat ik nog een kwartier heb, Aiden zou me om 8 uur ophalen -school begint om half negen-. Ik vraag aan Oscar of hij een boterham voor me wil smeren en als hij dat gedaan heeft begin ik te eten.

Als het acht uur is hoor ik buiten een toeter. Ik vraag aan Oscar of hij me naar buiten wil rollen en als ik eindelijk bij Aiden ben neemt hij het van Oscar over. Na weer veel gedoe met de rolstoel stappen we de auto in. Aiden start de auto. 'En ben je klaar voor de dag?' Vraagt Aiden.

'Nope' antwoord ik.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[A/N] Haii, eigenlijk heb ik niks te zeggen, maar ik heb een nieuw boek waarin ik covers maak...

Ik draag dit hoofdstuk op aan jonnaaxx omdat ze nu tegenover me zit en gewoon omdat ze super tof is! :)

Ze schrijft echt een leuk boek en ze verdient zoveel meer reads!

Dat was het weer!

Comment~Vote~Follow

Kisses Me!