Lucky me...

~Hoofdstuk 19~

-P.O.V Brooklyn-

 

‘Heey,’ zeg ik verlegen als ik naast Emily ga zitten. ‘Hey, echt heel erg sorry van die vraag, je hoefde niet te antwoorden hoor!’ zegt Emily. ‘Oh nee, ik wilde antwoorden, uiteindelijk gaat toch iedereen het weten en dan vinden ze het stom dat ik het niet had gezegd, dus nu weten ze het meteen en dat is helemaal oké.’ Zeg ik. ‘Je moet me vertellen hoe Chelsea d’r gezicht er uit zag toen je dat tegen d’r zei.’ ‘Nou ehh, hoe leg ik dat uit, ze zag er uit als een barbie die in de fabriek misvormt was, maar gewoon denkt dat ze helemaal geweldig eruit ziet.’ Antwoord ik droog. Emily begint te lachen en ze heeft zo’n aanstekelijke lach dat ik ook snel plat lig van het lachen. Ik mag Emily wel.

Na een tijdje zijn we uitgelachen en praten we over wat we allemaal leuk vinden. ‘Oké nu ben ik aan de beurt! Zit je op een sport?’ vraag ik aan Emily. ‘Nah niet echt, soms ren ik buiten maar dat is het wel. Nu ik weer, waar woon je?’ vraagt Emily nadat ze geantwoord heeft. ‘Ehh ja waar woon ik? Ik heb echt geen idee! Ik ben hier gisteren aangekomen en geen tijd gehad om te kijken waar ik woon. Maar ik woon in een groot wit huis aan de rand van de stad, of zo iets? Met een grote tuin en er is een butler… Heb je anders zin om vanmiddag mee te komen?’ ‘Ja gezellig!’ antwoord Emily.

De bel gaat, het derde uur zit er op en we hebben nu pauze. Ik ben er achter gekomen dat Emily bij de populaire mensen hoort, niet die cheerleader barbies die denken dat ze populair zijn, maar bij de gewone populaire, waar ik ook bij hoorde, met Isa. Er gaat een steek door mijn hart, ze heeft me echt gekwetst. ‘Wil je bij ons komen zitten?’ vraagt Emily, die naast me loopt richting de kantine. ‘Als je dat niet erg vindt, dan graag! Ik ken echt nog helemaal niemand hier!’ ‘Natuurlijk vind ik het niet erg! Ik ga je aan m’n vrienden voorstellen, oh en let maar niet op Diana, ze houdt niet van nieuwelingen bij ons groepje.’ Ik knik en samen lopen we de kantine in.

-P.O.V Emily-

 

Ik mag Brooklyn wel, ze neemt het op tegen Chelsea terwijl niemand dat durft. Ze is grappig en praat graag. Ik kan het goed met haar vinden en ze is niet zoals de meeste nieuwelingen, ze is geen nerd en ze heeft een goede kledingstijl. Ze is spontaan en vriendelijk, dus ik mag d’r wel. Nadat we ons eten hebben gepakt lopen we naar ons tafeltje en ik zie dat iedereen er al zit, inclusief Diana, ik mag d’r niet, maar ze zit bij ons omdat het een goede vriendin is van Susan. ‘Hallo iedereen!’ zeg ik vrolijk. ‘Zo wat heb jij? Je bent nooit zo vrolijk.’ Zegt Diana op een verveelde toon. ‘Ík heb een nieuwe vriendin voor ons, ze woont hier sinds gister en zit naast me in de klas, ik stel jullie voor aan Brooklyn!’

-P.O.V Brooklyn-

 

‘Hai’ zeg ik verlegen. ‘Sinds wanneer ben jij verlegen Brooklyn, kom op het was in de klas nog zo gezellig!’ zegt Emily en ik geef haar de blik van “meen je dit nou”. ‘Okay zoals jij het wilt. Hallo allemaal, ik ben Brooklyn, Emily vindt me verlegen, maar dat ben ik niet! Echt gewoon niet!’ ik zet mijn dienblad op de tafel neer en Emily en ik gaan zitten, ‘Ik ben 16 jaar en ik zit dus bij Emily in de klas. Ik kom uit Chicago, maar woon nu hier, bij mijn vader. Is dit goed genoeg?’ vraag ik aan Emily na mijn speech. Ze kijkt me tevreden aan en richt zich dan op haar vrienden. ‘Dit is Aiden,’ ze wijst een  jongen met zwart haar aan, ‘Dit is Susan en dat is Diana,’ Susan heeft lichtblond haar en is aan het praten met een soort van gothic kleding aan met zwart haar. ‘En dat is Mi- waar is hij?’ vraagt Emily en ze wijst naar een lege stoel. ‘Híj staat achter je en hij heeft een naam.’ Zegt een zware stem en ik draai me om, achter me staat een lange jongen met blond haar, hij is best knap, maar dat zijn ze allemaal in dit groepje. Vandaar dat ze ook populair zijn. ‘Hai, ik Brooklyn.’ Zeg ik en ik zwaai. ‘Ik ben Mike.’ Zegt hij en hij loopt naar z’n plek.

Na een tijdje praten gaat de bel weer, ik neem afscheid van Emily’ s vrienden en loop met Emily naar de volgende les. 'Ze mogen je, ik ben zo blij! Kom je voortaan bij ons zitten?’ vraagt Emily. ‘Mogen ze me? Natuurlijk kom ik dan bij jullie zitten! Maar ik heb het idee dat Diana me niet mag..’ zeg ik. ‘Diana mag niemand! Ze zit alleen maar bij ons vanwege Susan, maar Susan irriteert zich ook aan Diana, dus het duurt niet lang meer en Diana zit niet meer bij ons, dus maak je geen zorgen!’

De lessen verlopen snel en we lachen veel. Voordat ik het weet is de dag alweer voorbij en lopen we naar de auto. ‘Heyy Oscar!!’ zeg ik wanneer ik de auto in stap, ‘Een vriendin van me gaat mee, Emily, dus ik rijd maar door, dan heb je minder last van ons gelach!’ ‘Komt goed!’ lacht Oscar en we rijden naar huis.

Eenmaal thuis ren ik meteen naar mijn kamer, met Emily achter me. ‘Oké wacht heel even,’ zeg ik als we bij een splitsing zijn, ‘ik weet de weg niet meer.’ Lach ik en al snel lacht Emily mee. Dit gaat nog heel gezellig worden!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[A/N]

 

Ik heb niet veel te zeggen, maar wel een vraagje.

 

Wat vinden jullie van de POV’s? < dus dat je vanuit iemand anders oogpunt kijkt

En hier boven/ naast zie je Paris Berlec als Emily

Dat was het weer

 

Comment~Vote~Follow

 

Byebye