Lucky me...

~Hoofdstuk 12~

Ik had al mijn spullen binnen een kwartier in gepakt, het had sneller gekund, maar ik was zo erg aan het trillen. Wat zou er met mijn moeder zijn? Was ze zo dronken dat ze naar het ziekenhuis is gebracht? Vast niet, dat is al vaker gebeurt en toen werd ik ook nooit gewaarschuwd. Ik ben bang, ik heb geen goede band met mijn moeder, maar op één of andere manier houd ik toch van haar.

Ik loop naar de auto waar mvr. Baker al te wachten staat. Ze pakt één van mijn koffers aan en stop hem in de kofferbak, dan pakt ze mijn andere koffer en doet die ook in de kofferbak. Ze wilt nog een keer teruglopen voor mijn handtas. 'Dacht het even niet! Mijn handtas gaat gewoon mee voorin! Je weet maar nooit wat er gebeurt he?' Zeg ik tegen mvr. Baker. Ze kijkt me geschrokken aan, maar herstelt zich snel en loopt om de auto heen om achter het stuur te gaan zitten. Ik stap ook in en ga op de bijrijdersstoel zitten. Als we allebei onze gordels om hebben, rijdt mvr. Baker plankgas weg.

We zitten al zo een half uur in de auto zonder iets te zeggen en ik vind het eigenlijk wel lekker. 'We zijn er bijna, Brooklyn.' Zegt mvr. Baker. Ugh, ze moet ook echt alles verpesten he!? Maar die gedachte gaat al snel weg als ik eraan denk wat ze net zei, we zijn bijna bij het ziekenhuis. Meteen begin ik te zweten, stomme ziekenhuisfobie! We rijden de parkeerplaats op en mvr. Baker zoekt een plekje voor de auto. Al snel heeft ze er één gevonden en als ze staat, spring ik meteen de auto uit. Ik pak mijn handtas en wacht op mvr. Baker die ook aan het uitstappen is. Als ze de auto uit is, lopen we meteen naar de ingang van het ziekenhuis.

Als we binnen zijn lopen we meteen naar de balie. Mvr. Baker wilt het woord doen, maar net voordat ze haar mond open doet begin ik te praten. 'Hallo mevrouw, wij zijn hier op zoek naar mijn moeder, mevrouw Moore.' Zeg ik. 'Ik ga even voor je kijken popje.' Zegt de vrouw achter de balie, 'ze ligt op de derde verdieping, op de Intense of Care, kamer nummer 53.' 'Wat! Intense of Care? Dat had je wel even mogen zeggen hoor!' Zeg ik tegen mvr. Baker, 'ach laat ook maar! Ik ga naar de derde verdieping! Ik weet niet wat jij doet maar ik ga nu!'

Ik loop naar de trap en ren naar boven, de lift duurt te lang. Als ik op de juiste verdieping ben, volg ik de bordjes. Al snel kom ik bij de balie van de IC. 'Ik ben hier voor mijn moeder, mvr. Moore. Ze ligt hier ergens.' Zeg ik gehaast, de man achter de balie kijkt me aan en vraagt dan iets wat ik op dit moment niet kan hebben. 'Mag ik uw paspoort? Alleen familie mag naar de patiënten op de IC.' Zegt de balie-man. 'IK KOM VERDOMME NET VAN EEN KAMP, OMDAT MIJN MOEDER IN HET ZIEKENHUIS LIG! IK WIL NU NAAR MIJN MOEDER!' Gil ik en de tranen rollen over mijn wangen. 'Oké, ik haal even een dokter en die brengt u naar uw moeder.' Zegt de man duidelijk geschrokken. De man loopt weg en komt even later aan met een man in een doktersjas, waarschijnlijk de dokter.

'Hallo, ik ben dokter Kerr, ik breng u naar uw moeder, maar loopt u eerst met mij mee. Dan leg ik even uit wat er met uw moeder is.' Zegt de dokter en hij loopt naar een kamertje, ik loop achter hem aan. 'Ik ben dus dokter Kerr, maar noem me maar Michael. En u bent neem ik aan de dochter van mvr. Moore, ook een mvr. Moore?' zegt Michael als hij de deur van het kamertje dicht heeft gedaan. 'Ja ik ben de dochter van mvr. Moore, maar noem me maar Brooklyn en ze alstublieft geen u, ik ben pas 16!' antwoord ik.

'Oké mvr... Brooklyn, ik ga je even uitleggen wat er met je moeder is...'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

[A/N]

Wat zou er zijn met Brooklyn's moeder??

Cliffhanger!!

Nee hoor er komt snel nog een hoofdstuk! Misschien vanavond nog, maar ik beloof niks.

Dat was het!

Comment~Vote~Follow

Byeee