Love Syndrome | Yoongi Centric | Completed

Chapter 5

මම ගෙදර යද්දි වෙනදට වඩා පරක්කු වෙලා තිබ්බා..යුන්ගි ගියාට පස්සෙත් මම ටිකක් නතර වෙලා එයා කියපු දේවල් ගැන කල්පනා කළා..

ඇත්ත..ඒක මගේ වරදක් නෙමෙයි..

ඒත් මේ සමාජය මගේ අඩුපාඩුව දකින්නෙ වැරැද්දක් විදිහට..මාව වැරදිකාරියක් කරලා..

මුළු ජීවිතේම මේ අඩුපාඩුවත් එක්ක ගෙවන්නෙ කොහොමද කියලා මම හැමදාම හිතනවා..ඒත් කොහෙන් කියලා උත්තර හම්බෙන්නද..??

"ගායොන්..ඇයි ළමයො මෙච්චර පරක්කු?"ඔම්මා මම ගේ ඇතුළට අඩිය තියද්දිම ඇහුවෙ මගෙ අතින් බෑග් එක අරගෙන..

"ම-මට..මහ-න්සියි..හික්..ඔම්මා..මම..හික්..යනවා..නිදි-යන්න.."මම සෙරෙප්පු දෙක දොර ගාව ගලවලා දාලා ඇවිත් ඇඳට වැටුණා..රෑට කන්නවත් මට වුවමනාවක් තිබ්බෙ නෑ..

මට ඕනෙ වුණේ..

නිදහස..

කල්පනා කරන්න නිදහස..

මගෙ ඇස් තිබ්බෙ සිවිලිමට හැරිලා..මගෙ ඔළුව වේගෙන් පැත්තකට ගැහෙන්න ගත්තා..මම ඔළුවට අතක් තියාගෙන ඒ ගැස්ම නතර කරගන්න උත්සහා කළා..

මින් යුන්ගි..

ඒ නම මම ආයෙත් හිතින් මිමිණුවා..

යුන්ගිට මොකක්ද මගෙ ‌ලෙඩේ..අහ්..නැහැ..ඒක ලෙඩක් නෙමෙයි..ආබාධයක්..

යුන්ගිට මොකක්ද ඒ ආබාධය ගැන තියෙන දැනීම..??

කොහොම වුණත් මම මාවම ලෙඩෙක් කරගෙන ඉන්නකොට..හමුවුණ එයා නිසා..

මම මගේ සිතුවිලි මං කෙරෙහිම වෙනස් කරගන්න උත්සහා කළා..