අපි හිටියෙ අත් පටලගෙන..මගෙ අතේ තිබ්බෙ graduation ceremony එකට ඇඳපු කෝට් එක..මම බැලුවෙ මගෙ එහා පැත්තෙ හිටගෙන හිටිය යුන්ගි දිහා..
ලස්සනයි..කඩවසම්..
තද කළු පාට කොණ්ඩෙ දැන් දුඹුරු පාට කරලා..
ඒත් අර ඇස්..
ආදරයෙන් පිරිලා..
මං වෙනුවෙන්ම උපන් ආදරයකින්..
අවුරුදු දෙකකට කලින් අහම්බෙන් මුණ ගැහුණ එයා..උදව්වට අල්ලගත්ත මගෙ අත තවමත් අල්ලගෙන..
"මොකද මං දිහා බලාගෙන..??කැමරාව දිහා බලන්න.."යුන්ගි මං දිහා නොබලාම කිව්වා..මම අහක බලාගත්තෙ ලැජ්ජාවෙන් මූන රතු කරගෙන..
එයා පැත්තට හැරිලා තිබ්බ මගෙ මූණ කැමරාව පැත්තට හැරෙව්වා..යුනිවර්සිටි එක ඉස්සරහා ඉඳගෙන දැන් විනාඩි දහයකටත් වැඩියෙන් ෆොටෝ ගන්නවා..මම හිටියෙ හති වැටිලා..
"යුන්ගි..අ-අපි යමුකෝ..වුෆ්..මහන්සියි..හික්.."මං කිව්වෙ එයාගෙ අතට තට්ටු කර කර..
එයා මං දිහා බැලුවෙ පොඩි ළමයෙක් දිහා බලනවා වගේ හුරතල් විදිහට..මම ඒ බැල්මට ආසා කළා..ගොඩක්..
අපි යුනිවර්සිටි එකේ path එක දිගේ ඇවිදගෙන ගියා..එයා හිටියෙ මගෙ කර වටේ අතක් දාගෙන..
"මගෙ ශක්තිමත් කෙල්ල දින්නා.."එයා මගෙ ඉණ වටේට අත යවලා තවත් මාව ළං කරගෙන කිව්වා..
"නෑ..ඔ-ඔයා..හික්..දිනෙව්වා.."මම කියද්දි එයා මගෙ කම්මුල් උඩින් තොල් තිබ්බා..
"ඊට පස්සෙ??"එයා ඇහුවා..
"ඊට පස්සේ..අ-අපේ..හීන..වුෆ්.."
YOU ARE READING
Love Syndrome | Yoongi Centric | Completed
Fanfiction"ඔයාගෙ කටහඬ හරි ලස්සනයි.."එයා කිව්වා.. ජීවිතේ පළවෙනිම පාරට.. මම මගේ අසම්පූර්ණ කටහඬ ගැන සතුටු වුණා.. ~Based on Tourette Syndrome ~Pure fictional Min Yoongi Fanfiction