Ghost Versus Me

Part 1

Lea's POV

My class just ended at naglalakad ako ngayon papunta sa meeting place namin.

I looked at my watch. It's fifteen minutes past four.

Late na naman kasi nag palabas yung prof ko. Andun na siguro siya...

Binilisan ko yung paglakad ko, pero nung malapit na ako, I realized no one's there.

Nauna kaya ako sa kanya? Baka late din nagpalabas yung prof niya...

"Hey, baby." I heard someone talked behind me.

A smile crept on my face when I heard it. I knew from her voice kung sino yung tumawag sakin. And just by the sound of her voice, ginigising niya yung lahat ng butterflies sa tummy ko.

Lumingon ako at nakita ko siya, posing that smile that could make your knees go weak.

"Den..." I greeted and then she quickly hugged me.

"I missed you." she said.

I laughed on her sweetness, "It was just two hours ago nung magkahiwalay tayo para pumasok a?"

She loosen the hug a little, tapos tinitigan ako, Until now I can't believe na siya yung girlfriend ko.

Damn! I am just so lucky!

"Hindi mo ba 'ko namiss?" she pouted tapos nag kunwari akong nag-iisip.

"Hmmm..."

Lumungkot ng husto yung muka niya tapos dahan-dahan inalis yung kamay niya na kanina ay nakakapit sa leeg ko.

Nang naalis niya na talaga yun at nakatalikod na siya sakin, hinawakan ko yung kamay niya.

"I missed you, babe."

Hearing those words from me, agad ulit siya yumakap at mas mahigpit pa kesa kanina.

"You tease! Kailangan mo pa talaga ako pagtripan ha?"

"I just can't help it. You're so cute."

Tumingin siya sakin then smiled widely, "I know I am."

"Nauna ako sayo?" tanong ko sa kanya habang naglalakad kami papunta dun sa favorite spot namin.

Andito kami sa isang vacant space ng campus. It is covered with green grass at may konting puno, kaya masarap yung hangin. Hindi mo aakalain na nasa Quezon City ka.

"Nope. I got here first."

Umupo kami sa ilalim ng isang puno. Sumandal ako dun sa puno, habang si Den umupo sa harap ko at nakaharap sakin.

"How come? E nasa likod kita kanina?"

"Pumunta kasi ako sa cafeteria. Nag gawa kasi ako kaninang umaga ng sandwiches, kaya lang naalala ko, wala pala tayong inumin kaya bumili muna ko sa cafeteria."

"Gumawa kang sandwich?"

"Yup." she proudly said saka nilabas yung mga sandwich at yung binili niyang drinks.

Iniabot niya sakin yung isa at kumuha rin ng isa para sa kanya.

Napansin ko na hindi niya pa binubuksan yung kanya at nakatitig lang sakin habang binubuksan ko yung tissue na nakabalot sa sandwich ko.

Kumagat ako dun sa sandwich at nakatitig pa rin siya sakin,

"You made this?" tanong ko while trying so hard na magbigay ng isang blankong expression sa kanya.

Den isn't the kind of girl kasi na magaling sa kusina but she's always trying her best. When she does something, she always puts her heart and soul into it. Yung dedication and willingness niya para matuto, laging nandun.