AYEVİ //Texting

0.3

Çok gerginim çünkü uzun süredir yazmıyorum ya beğenmezseniz korkusu var. Neyse iyi okumalar can parçalarım.

0551*******: Günaydıııın aşk bahçem, kiraz dudaklım.

0551*******: Bugün çok güzel bir gün Ege.

0551*******: Sen şimdilik bunun sebebini bilmesen de öyle işte.

0551*******: Yakın zamanda anlayacaksın ama üzülme.

0551*******: Yahu sen daha uyanmadın mı? (06.48)

Çocuk uyanmadıysa da haklıydı saat daha yedi bile olmamıştı. 

Önümde ki valizin fermuarını çekip tekerleklerinin üzerine çıkardım. Dün gitmesi gereken koliler İstanbul'a gitmişti. Bize kalan arabamın bagajına sığacak kadar eşyayı yollamamıştık giden nakliye aracıyla.

 Elimde sürüklediğim valizle son kez baktım odamın kapısından. Neler neler olmuştu bu evde ne çok mutluluk göz yaşları, hüzün göz yaşları görmüştü. 

Merdivenlerden inip elinde peçeteyle göz yaşlarını silen annemem baktım. İşte bir hüzün göz yaşı daha.

''Annecim dünyanın bir ucuna gitmiyorum ya gelirsiniz babamla.'' Annem kendimi bildim bileli böyleydi benden ayrılmayı hiç düşünmek istemezdi ama bu günün geleceğini de biliyordu.

''Geliriz kızım da en azından izin verseydin de evini yerleştirmeye gelseydim.'' Bu da bir bahaneydi tabi ki çünkü babam zaten evin içini dün giden nakliyecilerle konuşup düzdürmüştü. Biz sadece gidince şahsi eşyalarımızı yerleştirecektik. Koltuklar, televizyon, beyaz eşyalar, yatak odaları hepsi yerli yerindeydi. Nakliyecilerden sonra gelen abla da temizliği nevresimleri halletmişti. Bizim işimiz oldukça kolaydı.

''Selma, hayatım hallettik ya onları sık boğaz etme çocuğu, hadi kızım sende çık geçe kalmadan.'' Kapıdan gelen korna sesiyle Damla'nın da geldiğini anlayıp elimde ki valizle kapıya ilerledim.

Tam da düşündüğüm gibi tek valizdi. İkimiz de arabaya sığar mı sığmaz mı düşüncesiyle tek valizlik eşya bırakmıştık evlerimizde. 

Hem kendi ailemle hem Damla'nın ailesiyle son kez sarılıp sürücü koltuğumda yerimi aldım.

Başlasındı yolculuk...

Ege'm: Günaydın, normal bir gün olduğunu düşünüyorum.

Ege'm: Sabah sabah nasıl bir enerji bu. (09:48)

--

Ay sonunda buranın varlığını hatırladım ve bir bölüm atabildim..