Bugün yine insanların yüzünü göresim yok.Evde sıkılmış vaziyette tek başıma oturuyorum .İçimden kitap okumak geliyor ama kalkıp kitaplığa gitmeye üşeniyorum.Ailemden ayrılalı yaklaşık 4 ay oluyor.Burnumda tütüyorlar.Çok özledim.Gerçi burda da yokluklarını aratmayacak kadar beni seven arkadaşlarım var.Nisan.. evet o güzel insan.Onunla 11.senem.Onunla karar vermiştik küçükken. Üniversite ilk sınıfta beraber ev tutup beraber yaşamak.Nisanın ve benim ailem buna her ne kadar iyi tepkiler vermeselerde biz kararlıydık.Ha bu arada şansta bize gülüp üniversitede de yollarımızı birleştirdi Nisanla.O da kısa bi süreliğine ailesinin yanına gitmişti.Gideli 1 hafta oluyor. Bir haftadır tek başıma oturup kitap okuyup müzik dinliyorum ve yemek yiyorum sonra repeat. Bende annemlerin yanına gitmek üzere bi karar verip bu kararı geri kendimce onayladım."Evet, evet! kesinlikle gitmelisin Mersa!"Herzamanki gibi bir "Mersa Klasiği"Nisanca.Benim kendi kendime konuşmam.
(Lütfen puan vermeyi unutmayın hikayenin devamı gelece
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFRETİMİN AŞKI
Romance~Adını bile bilmediği, üstelik ona zarar veren bir adamın gözlerine ve sesine aşık olmuş bir kız...~
