Bu adam o zifiri karanlıkta nasıl gözlerimin rengini seçmişti.Şaşkınlığım artıkça korkum artıyor korkum artıkça ise gözyaşlarım gözlerimden bir bir dökülüyordu."yeşil gözler... mm güzel"Ağlamam hıçkırıklarla beraber karıştı."korkmana gerek yok sana zarar vermeyeceğim"hıı bende inandım dercesine bakış attım. Gördü mü görmedi mi bilmem ama görmüş olacakki"peki burdan sonra daha karanlık yol var haberin olsun yol arkadaşı lazım sana"Elimi dur anlamında uzattım ve ağlamamı belli etmemeye çalışarak "lüzumu yok" dedim.Ben elimden geleni yaptım dercesine ellerini salladı. O gidene kadar ilerlemedim.Sonra ceseratimi toplayıp ilerlemeye başladım.İlerliyordum ama yollar bitmek bilmiyordu.Ayaklarım artık yeter diye isyan ederken bizim evi gördüm.Derin bir oh çektim ve koşmaya başladım.Kapının önüne geldiğimde nefes nefeseydim.Nefesimi düzene sokup zile bastım.Kolumdaki saat on ikiyi gösteriyordu.Annem pijamalarıyla kapıyı hafif bir şekilde açtı.Bembeyaz yüzü birden kızardı ve büyük şefkatle bana sarıldı.Sonra babama ve erkek kardeşime haber verdi.Onlarla da kucaklaştıktan sonra annem evden ayrılmadan önceki odama çıkarttı.Eşyalarımı beraberce minik dolabıma yerleştirdik.Annemde yatağıma çarşaf geçirip rahat uyumam için elinden ne geliyorsa yaptı. "Yol yorgunusundur sen uyu sabah görüşürüz " dediler.Eve ne haller ile geldim bir bilseniz dedim içimden.Tamam anlamında kafamı sallayıp odamdaki banyoya attım kendimi.Soğuk suyu açıp çok hafif bir şekilde de sıcak suyu açıp suyu ılık bir hâle getirdim ve küvete uzandım.Küvette uyuyup sonra orada boğulmamak için hemen çıkmaya çalışsam da çıkamadım. Suyun insanı rahatlığı sözüne bir kez daha hak verdikten sonra banyodan çıktım.Siyah iç çamaşırlarımı üzerime geçirdikten sonra en sevdiğim maymunlu pijamalarımı giydim.Saçımı kurutup fön çektim.Sabah yapmak zorunda kalmamak için fönümü geceden çektim. Ve yatağa kendimi fırlattım.Hemen yorganın altına girip her zaman sarılarak uyuduğum kalp şeklinde olan pofuduk yastığımı da yanıma alarak uyumaya çalıştım. Donuk sesiyle içimde titreme hissini açan buz adamı düşündüm. Belkide bana gerçekten zarar vermeyecekti.Belkide sadece yardım edip gidecekti. Ön yargılı ve kaba davrandığımı düşündüm. Ah kimi kandırıyorum.Birisi hiç tanımadığı birine neden yardım etmek istesinki.Benim ne olduğumu bilmiyordu bile.O an bana biraz daha yaklaşsa elimdeki elektroşoku ve biber gazını yiyebilirdi.Ben dünyada bu denli iyimser adamlar kaldığına pek inanmıyorum.Kendi kendimi teselli ederken kendimi o derin ve güzel uykuya teslim ettim.
*canlarım lütfen vote vermeyi ihmal etmeyin . okuyup da vote vermemezlik yapmayın üzülüyorum gerçekten.sizleri seviyorum.*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFRETİMİN AŞKI
Romansa~Adını bile bilmediği, üstelik ona zarar veren bir adamın gözlerine ve sesine aşık olmuş bir kız...~
