Ertesi güne uçak bileti alıp Izmir'e gitmeye karar verdim.Uzun bi yolculuk geçirdiğim söylenemez.Sadece oturmaktan bir hayli sıkılmış, ve bunalmıştım.Uçak iniş yaparken derin bir oh çektim.Uçaktan indiğimde soğuk soğuk esen rüzgar normal uzunlukta ki saçlarıma dokundu.Yüzümü okşadı.İşte bu..bu çok güzel. Hızla havaalanından çıkıp otobüse bindim.Eve biraz yakın bir o kadarda uzak bi durakta inip yürümeyi tercih ettim.Eve yaklaştığımda hava epey karanlamıştı.Sokaklar çok ürkütücüydü.Korkmadığımı belli etmeye çalışarak ilerliyodum.Taaki bi yere gözüm çarpana kadar...Yaklaşık her mahallede olan o serseri tipli çocuklardan vardı.Bunların öyle tipsiz bi hali yoktu. Hepsi birbirinden yakışıklılardı.Pardon yakışıklı mı dedim? Bunlar Ultra yakışıklılardı.Bir tanesinin kahverengi gözleri vardı.Büyüleyen . bunları düşünürken orada epey vakit harcamış olmalıyım ki içinden birisi seslendi. "Hey! bizi izlemekten vazgeç ve yoluna devam et seni pislik" Ne ya ne diyor bu.Önce suratımı eşkitip iğrenç bakışlarımı üzerlerinde gezdirdikten sonra yoluma devam ettim. Biraz ilerledikten sonra bacaklarım beni taşımamaya karar versede direndim.Ama bi yere kadar.Kendimi bırakmadan önce sokağı kolaçan ettim. Ve oldukça tenha olduğundan emin olunca kendimi bırakıverdim.Valizimde benimle beraber kendini bıraktı. Uzun bi süre yolun ortasında durduktan sonra eve yürüyerek gitmeye daha fazla dayanamayıp annemlere olan süprizimi bozup telefonumu çıkarmaya yeltendimki o an zaman durdu.
Arkadaşlar canlarım vote vermeyi unutmayın lütfen sizleri seviyorum♡
ŞİMDİ OKUDUĞUN
NEFRETİMİN AŞKI
Romance~Adını bile bilmediği, üstelik ona zarar veren bir adamın gözlerine ve sesine aşık olmuş bir kız...~
