ပြန်လည်မွေးဖွားလာသောဧက္ကရာဇ်နှင့်သူ၏ချစ်သည်းညှာပေါက်ဆီလုံးလေး

𝙳𝙻𝚈𝙴 - 𝟸

အခန်း (၂) ပြန်လည်မွေးဖွားခြင်း

အိပ်စက်နေရာမှ နိုးထလာသည့်အချိန်၌ ထူးဆန်းသော်လည်း ရင်းနှီးနေသည့် အိပ်ခန်းကို မြင်တွေ့လိုက်ရသည့်အခါ ရွှမ်းယွမ်ဟန်ချန် ရုတ်တရက် အံ့ဩတုန်လှုပ်သွားခဲ့သည်။ ဒါ... သူ မအိပ်စက်ခင်တုန်းက ရှိနေခဲ့တဲ့ နန်းဆောင်မဟုတ်ချေ... ဒီနေရာက သူ အိမ်ရှေ့စံဘဝတုန်းက နေထိုင်ခဲ့တဲ့ ချန်လဲ့နန်းဆောင်ပဲ...

ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ... သူနိုးလာတဲ့အချိန် ဘာလို့ ဒီနေရာမှာရှိနေရတာလဲ...

သူလုပ်နေကျ အကျင့်အတိုင်းပင် အပြင်ဖက်ကို အော်ခေါ်လိုက်သည်။ "ယွမ်ဖူ..."

"အရှင့်သား...နိုးလာပြီပဲ..."

အစောကြီးကတည်းက ယွမ်ဖူဟာ အပြင်ဖက်၌ စောင့်နေပြီးသားပင်... အရှင့်သားခေါ်သံကို ကြားလိုက်သည်နှင့် ချက်ချင်း အခန်းအတွင်းသို့ ဝင်ရောက်လာသည်။ ယွမ်ဖူလည်း ရွှမ်းယွမ်ဟန်ချန်ကို ကူညီကာ သန့်စင်ရန်နှင့် အဝတ်အစား ဝတ်ဆင်ပေးနိုင်ရန် သူနဲ့ တစ်ပါတည်း အစေခံအမြောက်အများကို အခန်းတွင်း ခေါ်ဆောင်လာလိုက်သည်။

"ယွမ်ဖူ...မင်း... မင်းဘယ်လိုလုပ်??"

လက်ရှိတွင် အသက်နှစ်ဆယ်ကျော်အရွယ်သာ ရှိနေသေးသည့် ယွမ်ဖူကို ကြည့်လိုက်ပြီး ရွှမ်းယွမ်ဟန်ချန် စိတ်ထဲကနေ အတော်လေး အံ့အားသင့်သွားခဲ့လေ၏။ ထို့နောက် သူကိုယ်တိုင်လည်း ကြေးနီရောင်ကြေးမုံထက်က သူ့ရဲ့ ငယ်ရွယ်တဲ့ ရုပ်ရည်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ မမေးရသေးတဲ့မေးခွန်းပေါင်းများစွာကို မျိုသိမ့်လိုက်ရင်း ရင်ထဲမှာ မုန်တိုင်းထန်နေပေမယ့် တည်ငြိမ်တဲ့အသွင်ဖမ်းကာ မေးလိုက်တယ်။

"ဒီနေ့က ဘာနေ့လဲ?"

"အရှင့်သားကို ပြန်လည်လျောက်တင်ပါတယ်... ဒီနေ့က ယွင်မင်းဆက်ရဲ့ စတုတ္ထမြောက်နှစ်၊ ဖေဖော်ဝါရီ ၇ ရက်နေ့ပါ..." သံသယကင်းစွာဖြင့် ယွမ်ဖူသည် ရွှမ်းယွမ်ဟန်ချန်ကို ကြည့်ကာ ဖြေလိုက်တယ်။