ပြန်လည်မွေးဖွားလာသောဧက္ကရာဇ်နှင့်သူ၏ချစ်သည်းညှာပေါက်ဆီလုံးလေး

𝙳𝙻𝚈𝙴 - 𝟷𝟽 (𝚉)

အခန္း (၁၁) - ေယာက်္ား

ထိုေန႔ နံနက္ အေစာပိုင္း၌ ယြမ္ဖူသည္ အိပ္ေဆာင္တံခါးဝ၏အျပင္ဖက္တြင္ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း အတြင္းထဲမွ လွုပ္ရွားသံကို နားစြင့္လ်က္ ရွိေနသည္။ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာျမင့္သည္အထိ မည္သည့္အသံမွ ထြက္ေပၚမလာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ အသံကို ဖိႏွိပ္၍ တိုးညႇင္းစြာ ေခၚလိုက္ေတာ့သည္။

"အရွင့္သား၊ အခ်ိန္လင့္ေနပါၿပီ"

အထဲမွ လွုပ္ရွားသည့္အသံကို ၾကားလိုက္သည္ႏွင့္ ယြမ္ဖူက အေစခံမ်ားအား တစ္ကိုယ္ရည္သုံးပစၥည္းမ်ားႏွင့္ အဝတ္အထည္မ်ားကို ယူေဆာင္ေစကာ အခန္းတြင္းသို႔ ဝင္ခိုင္းလိုက္၏။

"မင္းတို႔အားလုံး အသံတိုးၾကစမ္း..." ရႊမ္းယြမ္ဟန္ခ်န္ အိပ္ရာထက္တြင္ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ လင္းက်ားေပါင္ကို ၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြထဲမွာေတာ့ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမွုမ်ားနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။

ရႊမ္းယြမ္ဟန္ခ်န္သည္ အေစခံမ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ကိုယ္လက္သန႔္စင္ေဆးေၾကာကာ အဝတ္အစားမ်ားအား လွဲလွယ္ဝတ္ဆင္လိုက္သည္။ သည္အခ်ိန္တစ္ေလၽွာက္လုံး သူ႔အၾကည့္ေတြက သူ႔ေပါင္ေပ့ေလးရဲ့အေပၚကေန ဖယ္ခြာမသြားခဲ့ေပ...

လင္းက်ားေပါင္သည္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္မွ လွုပ္ရွားမွုကို ခံစားလိုက္မိလိုက္သည့္ပုံပင္။ သူ႔မ်က္လုံးမ်ားကို ရီေဝစြာျဖင့္ ဖြင့္ဟလာၿပီး အိပ္ရာမွထရန္ ႀကိဳးစားလိုက္သည္။

လင္းက်ားေပါင္၏ကိုယ္ေပၚတြင္ လႊမ္းျခဳံထားသည့္ေစာင္မွာ ေအာက္သို႔ေလ်ာက်သြားၿပီး ႏွင္းပြင့္ေလးမ်ားကဲ့သို႔ ျဖဴေဖြးေနသည့္ ပခုံးသားေလးမ်ားမွာ ေပၚထြက္လာခဲ့သည္။ သူ႔ကိုယ္ေပၚ၌ စြဲထင္ေနသည့္ အခ်စ္အမွတ္အသားမ်ားမွာ တုန္လွုပ္ဖြယ္ရာအတိပင္...

ယြမ္ဖူသည္ တစ္ႀကိမ္ခန႔္သာ ၾကည့္လိုက္ၿပီး ထပ္မံ၍ ၾကည့္ရွုရန္ မဝံ့ရဲေတာ့ေခ်။ သူ႔ႏွလုံးသားထဲမွာေတာ့ အိမ္ေရွ႕စံက သခင္ေလးလင္းကို အမွန္တကယ္ ခ်စ္ျမတ္နိုးေၾကာင္းကို နားလည္လိုက္သည္။

ရႊမ္းယြမ္ဟန္ခ်န္က က်ားေပါင္ကို အိပ္ရာထက္ ျပန္လည္လွဲခ်လိုက္ကာ "အခုမွ အေစာႀကီးရွိေသးတယ္၊ နည္းနည္းေလာက္ ထပ္အိပ္လိုက္ဦးေနာ္၊ ကိုယ္ မနက္ခင္းညီလာခံ သြားတက္လိုက္ဦးမယ္။"