ပြန်လည်မွေးဖွားလာသောဧက္ကရာဇ်နှင့်သူ၏ချစ်သည်းညှာပေါက်ဆီလုံးလေး

𝙳𝙻𝚈𝙴 - 𝟻

အခန်း (၄)၊ ရုတ်တရက်ပြောင်းလဲသွားခြင်း

ညချမ်းအချိန်အခါ၊ လင်းသာ့ကျွမ်းနှင့် ကျန်းဟွေ့နျန်တို့ နှစ်ယောက်သား အိမ်ရာထက်တွင် လှဲလျောင်းနေစဉ် လင်းသာ့ကျွမ်း၏ သက်ပြင်းချသံ သဲ့သဲ့လေးကို ကြားလိုက်ရတယ်။

"သာ့လီတို့မိသားစုက ချွမ်းအာကို နန်းတော်ထဲပို့ဖို့ ပြင်နေကြတယ်..."

နေ့လည်တုန်းက ဒီကိစ္စကို သူ့ရဲ့သားသမီးတွေကို မပြောပြခဲ့ပေ။ နေ့တစ်ဝက်လောက်နီးပါး ချုပ်တည်းလာခဲ့ပြီး ညမိုးချုပ်မှာကို စောင့်ဆိုင်းရင်းနှင့် အခန်းထဲ ပြန်ရောက်ချိန်မှသာ ကျန်းဟွေ့နျန်အား ပြောပြလိုက်သည်။

"ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ!... ချွမ်းအာက (၁၄)နှစ်ကျော် နေပြီလေ... လိုအပ်ချက်မှမပြည့်မှီတော့တာ။ လက်ထပ်ရမယ့်အရွယ်တောင် ရောက်နေပြီ... သူတို့ ဘာတွေတွေးနေတာလဲ?" ကျန်းမုသည် လွန်စွာမှ အံ့ဩသွားခဲ့ရသည်။

"သာ့လီက အရာရှိကိုပြောထားပြီးသား၊ တရုတ်အသက်ကပဲ (၁၄)နှစ်ရောက်သေးတာ... တကယ်တမ်းတော့ အသက်မပြည့်သေးဘူး။" တကယ်တော့ ဘယ်မိသားစုရဲ့ သားသမီးဟာ ဘယ်လောက်အသက်အရွယ်ရောက်ရှိနေပြီလဲ ဆိုတာကို သိရှိသူများမှာ လူအနည်းငယ်လောက်သာ ရှိနေပြီး သူတို့၏စိတ်ထဲတွင်လည်း အရိပ်အမြွက်မျှသာ ခန့်မှန်းနိုင်သည်။

(*chinese age ဆိုတာ အင်္ဂလိပ်နှစ်ကို တစ်နှစ်ပေါင်းပြီး ရလာတဲ့ အသက်ကိုပြောတာပါ... Gregorian age + 1 yr extra )

"နယ်မြေခံအရာရှိကလည်း သဘောတူလိုက်တယ်လား..." ကျန်းမုက မေးလိုက်သည်။

"အင်း၊ နယ်မြေခံအရာရှိက လူအ‌ရေအတွက် မပြည့်မှာကို စိုးရိမ်နေတာ... အဲဒါကြောင့် သူမကို တစ်နေရာစာအတွက် ထည့်တွက်လိုက်တယ်..."

"အိုင်းယား!! သူတို့တွေ အပြစ်ကျူးလွန်နေတာပဲ... အကျင့်ယုတ်လိုက်တာ..."

သာ့လီတို့မိသားစု၏ဘဝသည် သူမတို့မိသားစုထက်စာလျှင် ပိုပြီး သက်တောင့်သက်သာ နေထိုင်နိုင်သည်ကို ကျန်းမုသိနေသည်။ ဒီလိုမျိုး လုပ်လိမ့်မယ်လို့ သူမ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေ...

လင်းသာ့လီသည် လင်းသာ့ကျွမ်းထက် ငါးနှစ်လောက် ငယ်သည့် သူ့ရဲ့ညီငယ်ပင်။ လင်းသာ့လီသည် အပြောချိုချိုနှင့် ဖြတ်လတ်တက်ကြွသော စရိုက်ရှိသည်။ သူသည် သူ၏ သကာလိုချိုမြသောပါးစပ်တစ်ပေါက်ကို အားကိုးကာ ရွာထဲရှိ လက်သမားဟောင်းကို ဆရာအဖြစ် မှတ်ယူကာ ကိုးကွယ်ဆည်းကပ်ပြီး ပရိဘောဂပစ္စည်းများ ပြုလုပ်သည့် လက်သမားအတတ်ပညာကို သင်ယူခဲ့သည်။