Rexha Villamer Alvarez a girl who finds her life miserable, incomplete and lonely. Babaeng matapang pero may kahinaan din, nagiisa at iniiwan. Palagi nyang iniisip kong bakit sya iniiwan ng mga taong mahal nya. Hanggang sa makikilala nya ang taong m...
Makalipas ang ilang araw parati padin kaming magkasama nila Claire,Clark and Jilo. And nasanay narin ako na parati silang nasa tabi ko.
Saturday ngayon kaya nasa bahay muna ako nakaupo sa couch while watching TV.
"Hija aalis muna ako ngayon pupunta muna ako sa bahay ng aking anak" magalang na sambit ni Manang Ester saken.
"sige po Manang Ester mag ingat po kayo" sagot ko at sinamahan siya palabas sa gate.
Nagpaalam ako sa kanya at pumasok pabalik sa loob ng bahay paaupo na sana ako nang may narinig akong tumatawag aken sa labas.
Sinilip ko muna sa bintana para malaman kong sino. And I saw Claire outside.
What is she doing here? Pano niya nalaman na dito ako nakatira? Lumabas ako para buksan siya.
"Claire bakit ka nandito?" Inis kong tanong ko sakanya.
"a-ah kasi gusto ko sanang magpasama sayo sa mall" sagot naman niya.
"Pano mo nalaman ang address ko?"
"Sinabi saken ni Clark"
Si Clark lang pala ang dahilan hayts. Pumayag ako sa sinabi niya para nadin may magawa ako ngayon. Hindi kona siya pinatuloy kasi alam kong magtatanong siya kong nasan parents ko and I don't want her to know what happened. Naghintay lang siya sa labas ng gate.
Magbibihis ako ng formal lang. Susuutin ko ang dress na binili ni Mommy saken its a light blue casual dress.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
(Note: This photo is not mine credits to rightful owner. Just imagine if Rexha wears this)
Sinuot ko ang dress and It fits perfectly. Babaeng babae ako sa suot ko pero eto naman talaga gusto ni Mommy, she wants me to have the things she didn't have when she was a little girl.
Mommy I miss you so much.
Kinuha kona ang shoulder bag ko at bumaba, nilock ko ang pinto at lumabas na, lumapit ako kay Claire na naka kayo habang nag cecellphone. Nakita niya ako iba at gulat ang expression ng mukha niya na para bang gulat na gulat kaya tinignan ko ang damit ko.
"Pangit ba?" ani ko.
"No! Ang ganda mo nga eh first time kong nakita kang naka dress" masaya niyang sambit.
"Kasi bago lang naman tayo nagkakilala"
"ay oo nga pala pero ang ganda mo talaga pwede ba mag picture tayo?"
Picture? Okay lang naman siguro.
"Sige" pagsangayon ko, kinakalikot niya ang cellphone niya at hinarap samin.
"1..2...3...smile"
Pagkatapos naming mag picture agad kaming nagpara ng taxi at sumakay. Nakarating kami sa mall, naunang pumasok si Claire at sumunod ako pumunta kami sa 'Jewelry Section'.
Maraming pinapakita saken si Claire na mga kwentas pero tinatanggi ko kasi nga ayaw kong gumastos.
"Eto kaya Rexha maganda to" sabay abot niya saken ng dalawang gold necklace na may moon and star na pendant.
"Okay naman siya" sagot ko habang hawak ang kwentas.
"Bibilhin ko para sayo yong isa" ani niya.
"What? Why would you do that?" Taka kong tanong sa kanya.
"Because you said its nice"
"But I didn't told you to buy it"
"Kaya nga, ikaw lang ang hindi ako sinabihang 'bilhin mo yan' ikaw bumili' 'you use your own money' ganyan, di katulad ng iba" malungkot niyang sambit at kinuha ang kwentas sa kamay ko.
"Bakit? Sino ba nagsabi sayo ng ganyan"
"All of them I guess, anyways tara bayaran natin to" sambit niya. Hinila niya ako papunta sa cashier.
Pagkatapos naming magbayad sa dalawang kwentas nagaya siyang mag milkshake. Nag order siya ng dalawang milkshake at umupo sa harap ko.
Hindi siya nagsalita patuloy lang siya sa pag inom ng milkshake. Tumingin siya saken saka pa siya nagsalita.
"Sayo ko e bibigay ang kwentas na may moon tapos saken yong isa na may star" sambit niya at binigay saken ang maliit na box.
"Thank you" pagpasalamat ko sa kanya and ahe smiled at me.
"They said na pag magkatabi daw ang moon at star..they call it 'Luna and Venus' it sounds very nice kasi perfect fit talaga ang dalawa" nakita kong tumutulo ang luha ni Claire pero agad niyang pinunasan at ngumiti saken.
"Bakit ayaw mong sabihin saken Claire?" Tanong ko ngumiti Lang siya saken at nagsimulang magsalita.
"Alam mo yong feeling na tinanggap kalang nila kasi may pera ka? Ginamit ka sa paraan na masakit na, sila nanga yong sinunod sila payong may ganang manakit ng iba" hindi niya na mapigilan ang mga luha niya. I didn't told her to stop crying kasi eto din ang daan para gumaan ang loob niya, to let her tears go out.
"May mga kaibigan ako noon sinabi nila saken I am the person who will make them happy Im a special person to them pero nong sumunod na mga araw nagbago lahat sinabi nila saken na ako ang bumili ng mga jewelries and expensive bags, yes may pera ako kaya kong bilhin yang sinasabi nila pero isa lang naman ang hinihingi kong kapalit....ang ituring nila akong tunay na kaibigan pero inabuso nila ako hindi sila tumigil sinabi nila saken na pag hindi ko sila sinunud mawawala sila aa buhay ko...kaya I did everything I could to make them happy hanggang sa umabot na sila sa paraan na sumasakit ng ibang tao at yon ang Mama ko sinabihan nila ng masasamang salita si Mama like 'Fake' 'doesnt deserve her job' 'swerte lang daw kasi kapatid ni Daddy' she is the new president of my uncle's company pero pinag hirapan naman yon ni Mama eh hindi nga niya pinilit ang sarili niya sa trabaho na yan kasi kusa siyang nilapitan and Dad approves it kaya tinanggap ni Mama she is not fake she is my Mom and my everything" Hindi tumingin si Claire saken because shes crying too much.
I can feel her pain I can feel everything she said. Tumayo ako at niyakap siya, I don't know kung bakit ako nagkakaganito ngayon eh wala naman akong pakealam sa mga problema ng iba noon. Maybe because we're the same well not in our problems but in our pain kasi I also felt na wala akong masandalan pero I think meron na and she is Claire kaya I need to comfort her right now.
"You gave me smiles Claire kaya susuklian kita...I will be your shoulder in your hard times" sabi ko sakanya at niyakap siya nagmahigpit.
"Thank you"
Pagkatapos niyang sabihin yon napangiti ako kasi first time kong marinig yan sa ibang tao.
I never felt my existence in this wold kala ko walang magpapahalaga saken but they came.
Lumapit sila and give me this kind of feeling.
I am more thankful for them and especially for Claire.
And I hope hindi nila ako iiwan at sasaktan sa huli
Because I will regret meeting them if that happens. ......
