Maideporte Series #1: Twin Vengeance

Chapter 19

Klein's POV

It's been almost a month since the last time when she contacted me. Ayoko man na mag-alala sa kanya sa dahil alam ko naman na kasama niya ang pamilya niya ngayon, pero nitong mga huli ay labis-labis ang pag-aalala ko sa kanya.

Something is off, nararamdaman ko iyon, eh! Parang may mali talaga! Hindi ugali ni Crysanti ang hindi tumawag sa akin. At kapag magiging busy naman ito ay sinsabihan niya naman ako na hindi siya makakatawag sa akin. Pero ngayon, hindi niya ako sinabihan.

I tried to call her a hundred of times but she won't pick it up! I sometimes assumed that she's angry pero wala akong naalala na nagkagalit kami o nag-away.

Oh God, this is torture!

“May balita na ba?” Tanong ni Crysseia sa akin. Kagaya ko ay hinihintay niya rin ang tawag ni Crysanti.

“No, wala pa. Ilang ulit ko na siyang tinawagan pero kahit ang pang-sampung ring ng huling pag-tawag ko ay hindi niya sinagot. I have a bad feeling, Crys. Ayoko man na isipin ang bagay na iyon pero hindi ko magawa. Damn! I hope she's okay, Crys.”

“It was just a dream, Klein. At ang panaginip ay ang kabaliktaran sa riyalidad. Kaya please, don't ever think of that dream agai—oh wait! What if we sneak out of the country?” Aniya na siyang dahilan para mabuga ko ang iniinom kong kape.

“That is not a good idea, lady! Pinapahamak mo lang ang sarili mo, Crys. You know you're not allowed to.”

“Kaya nga may salitang sneak hindi ba?” Sagot niya at agad akong inirapan.

Hindi na lamang ako sumagot at tumahimik na lang. I need to think of a way in and out! Kailangan kong makapunta ng Dublin at kung kinakailangan kong itakas siya pauwi patungong Pilipinas ay gagawin ko, makasama ko lamang ito.

“I need to go, Klein. I need to process my papers for this coming semester.” Paalam ni Crysseia, hindi pa man ako nakakasagot ay agad na itong umalis at iniwan ako sa Restau Crystallis ng nag-iisa.

You are making me crazy, Crysanti!

Inilibas ko ang phone mula sa aking bulsa at agad kong pinindot ang nangunguna sa call logs ko at kagaya ng dati ay ang agad na nakokonekta sa voice mail nito ang tawag ko.

Hi, this is Crysanti Therese Andromeda! I'm so sorry if I haven't pick your calls, I'm kinda' busy, so please leave your message after this beep! Thank you!

Muntik ko nang mabato ang cellphone ko nang hindi na naman niya ako sinagot. I've been calling her since seven in the morning non-stop! At wala akong paki-alam kung tadtad man ngayon ng mga missed calls ko ang cellphone niya. Gusto kong magalit sa kanya pero hindi ko magawa. I've been calling her since that fucking forever but hell! What the fuck?!

Tumayo na ako para umalis dahil hindi ko kayang manatili pa rito. Mami-miss ko lamang siya ng sobra dahil this place reminds me of her! The entire place is shouting of our memories together!

“Sir!”

“What?!”

“Her Ladyship wanted you to know to be ready after a week.”

“Her Ladys—what?!”

“Just be ready, sir. Excuse me.”

Natapingin lang ako sa babaeng kuma-usap sa akin na ngayon ay paalis na ng restau. Just what the hell is she saying?

Cattleya’s POV

“Leave me alone! Gusto kong mapag-isa kasama si Therese, mahirap ba iyon na intindihin?!” Sigaw ko sa kanilang lahat. They've been trying to keep me away from my twin dahil baka raw ay may gawin ako.

And that's bullshit! Bullshit! Bullshit! Bullshit! Fuck!

“Princess,”

“Just leave me alone!”

“Okay, but please don't do anything stupid.” Ani kuya Leo at agad na tinapik ang balikat ko. “Come on guys, they both need each other's company.”

Narinig ko ang mga yabag nilang papalayo sa akin. Kaya hindi ko na napigilan ang mga luha kong magbagsakan.

It's been five days, at ngayon pa lang ako nakapunta sa kanya. They won't let me, dahil baka raw ay mag-break down raw ulit ako.

And again, it's fucking bullshit!

“H-Hey, Twinny! I sent a message from the Philippines, sinabihan ko ang isa mga tauhan ko na sabihan si Klein na mag-handa.” Kwento ko habang panay pa rin sa pagtulo ang mga luha ko. “Palagi ka niyang tinatawagan pero hindi nila sinasagot. He's worried damn sick, Twinny. Kikitain ko siya, sasabihin ko sa kanya ang mga bagay na sinabi ko mo sa akin para sa kanya. Hahanapin ko si Eya at po-protektahan kagaya ng pangako ko sa sayo.”

Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang sarili ko and wiped the tears in my face. Napakalma ko ang sarili ko pero agad rin akong humagulgol at napasalampak sa sahig.

I cried my heart out. Ang sakit, sobrang sakit ng nararamdaman ko ngayon. Hindi ko inaasahan na matatapos sa ganito ang lahat. This is my entire fault, kasalanan ko ang lahat! Kung hindi ko lang sana pina-uwi si Therese, hindi mangyayari ito.

Napaka-selfish ko! Hindi ko na sana ito pina-uwi at dinamay pa sa gulo ng organisasyon! I shouldn't forced her to go home, hindi sana mangyayari ang lahat ng ito!

“I-I'm so sorry, Twinny! I'm sorry!” Pa ulit-ulit na sambit ko habang nakatingin sa malaking larawan niya na nasa harap ko.

“Cattleya,” Hindi ako sumagot at blankong nakatingin lamang sa mukha ng kakambal kong nakangiti sa larawan.

Her smiles, her laughters, her voice, her touch, her sweet talks, her—everything ! Everything about her will never be seen or be heard. Hindi ko na siya makikita, mayayakap. Hindi na! And that's because of me!

“T-This is all my fault!”

“Baby please,” Naramdaman ko ang mahigpit na yakap mula sa aking likuran na siyang nagpa-iyak sa akin lalo. “Daddy's here, baby. Andito lang si Dad.”

“I-I killed her, dad! I killed my twin!”

“Shh! It's not your fault. It's no one fault but them.”

“N-No, kasalanan ko! It's my fault, Dad!”

“Hindi gugustuhin ni Crysanti na makita kang nagkakaganyan, Cattleya. She doesn't want to see you cry. At isa pa, hindi ba sinabi mo sa kanya ngayon lang na gagawin mo ang pinangako mo sa kanya? How will you be able to do that kung ngayon ay umiiyak ka pa.” Sabi ni Dad sa akin na siyang ikinatigil ko sa pag-iyak. I stared at him and his two sapphire orbs was looking at me.

“D-Dad,”

“Please be strong, Baby. Crysanti will hate you if you'll continue to be in this state. You know her better than we do. And I do know that she hates someone who's being an ass. So stop being one, Baby. Here, let me help you.” Ani Dad at agad akong tinulungan na tumayo at agad akong yinakap.

Panay pa rin ang pag-tulo ng mga luha ko. Everything that Dad said was true. Hindi dapat ako nagkakaganito, hindi dapat! Hindi gugustuhin ni Therese na makita akong nagkakaganito.

“Here, let me dry those tears.” Marahan na pinahiran ni Dad ang luha ko. His touch, his words and his presence made me feel calm. “Are you feeling better now, baby?”

Tango lang naging sagot ko sa tanong ni Dad. Better? No, but it's bearable enough. Enough for me think of the things I am about to do.

Naglakad ako papalapit sa kakambal ko at tiningnan ito. She's sleeping peacefully, she wore a long white dress na umabot hanggang sa paanan niya, her two hands was placed in the center of her belly while holding a white a chrysanthemum, her favorite flower.

I reached for her hand, where her ring was placed, kinuha ko ito mula sa daliri niya and a tear escape from my eyes.

“A promise is a promise.”