Maideporte Series #1: Twin Vengeance

Chapter 1

Location: Dublin, Ireland

How may years has its been? Two? Three? Or five? Yeah, right! It's been five years already since she left and I miss her so damn much! Kung pwede ko lang sana na ibalik ang panahon ay matagal ko nang ginawa iyon. I should have stop her instead of helping her escape.

"Daid, an bhfuil aon nuacht?" Dad, is there any news? I asked when I saw my Dad entering the room where I am in.

"No, ní féidir liom i a fháil ye!" No, I can't find her yet! Sagot nito sa tanong at umupo nang padabog sa sofa at saka nagsalin ng alak sa baso na nasa lamesa lamang.

Bumuntong hininga na lamang ako at itinuon ko na lamang ang aking atensyon sa pagpipinta. Naririnig ko pa na nagsalita si Dad pero hindi ko na ito pinansin dahil sa ginagawa ko.

"Damn! Where are you, Therese?" Rinig kong sigaw niya at kasunod nito ay ang tunog ng nabasag na baso. Tiningnan ko si Dad sa sofa at doon tumambad sa akin ang walang malay kong ama. Tumayo ako mula sa pagkaka-upo at pansamantalang itinigil ang ginagawa ko.

"Ayan! Iinom-inom kasi hindi naman kaya!" Reklamo ko sa kanya kahit na hindi niya ako naririnig dahil sa sobrang kalasingan niya.

Limang baso pa lang yata ang nainom niya at heto na nga, bagsak na! Niligpit ko na ang mga bubug na nagkalat sa sahig at kumuha ng kumot sa isa sa mga drawer ng kapatid ko. Magmula kasi noong umalis siya ay dito na ako tumatambay dahil sobrang nami-miss ko na siya. Ganun din siguro si Dad kaya lagi itong nandito.

Well, honestly, sila lang naman ang nagsasabing nawawala ang kapatid ko, dahil alam ko naman na hindi ito nawala talaga. Let's just say that she went to a place where she can feel the word freedom. Where she can experience a life that I alone can never have.

A normal life.

Magmula kasi noong nawala ang kapatid ko, which is not, ay nagkakaganyan na si Dad. From being a loving father to a drunkard one. Kahit na lima o walong baso lang ng alak ang na iinom niya ay bagsak na ito agad, kagaya nga ng nangyari kanina. Pasalamat na lang talaga ako at hindi ito nagpupunta ng bar, dahil kapag nagkataon, ikakadena ko talaga siya. At wala akong pake sa human rights na sinasabi nila kapag ginawa talaga ng Dad ko iyon.

I hate my Dad for what he did years ago, but my love for him conquered the hatred he built. I guess, love will always prevail no matter how pained are you from before.

Lumabas na ako ng kwarto ng kapatid ko at tumungo sa aking silid para makagpahinga na. Tatlong araw din akong walang tulog dahil sa misyon na binigay sa akin ni Dad, gustuhin ko man na tumanggi ay hindi rin maari. Dahil isa ako sa magmamana ng organisasyon na ito, kaya wala akong pagpipilian kung hindi tanggapin ito.

I was about to close my eyes and sleep and snore like there's no tomorrow when someone knock on my door. Loudly!

Tumagilid ako at nagtalukbong dahil hindi ako babangon para pagbuksan ito ng pinto dahil inaantok ako at tamad ako. Ngayon pa nga lang ako magpapahinga ay didisturbuhin agad nila ako!

Justice bro, nasaan ang justice?

"Banphrionsa!" Princess! Nang marinig ko ang boses ng taong kumatok ay hindi agad ako nagdalawang isip na kuhanin ang baril na nasa drawer ng bed side table ko at agad itong kinasa at tinutok at walang sabing kinalabit ang gatilyo nito.

"Shut up, Leonardo or else I'll make your mouth shut for eternity!"

"Ugh, damn it! Ano ba?! Muntikan ng matamaan ang source of life ko! It is Leonarde at hindi Leonardo, Cattleya! Buseet, makaalis na nga!" Rinig kong sigaw nito mula sa labas ng kwarto ko.