isimsiz

4

gozlerini gözlerime kenetlemişti,ardından hocanın buse önüne dönebilirsin demesiyle önüme döndüm,hala kafamda delice sorular vardı zil çalar çalmaz ilk işim yanına gitmekti.
Zil çaldı ve hemen canın yanına gidip ....biraz konusabiliisiyiz?... Olur...canı köşeye çektim...Burada ne işin var...istanbulda?...neden izmirde deyilsin...neden bu okula geldi... Sözümü kesti ve çok soru soruyosun asıl senin burada ne işin var?....önce ben sordum.
Nedeni yok babamın işi nedeniyle buraya taşındık ve kuzenlerim bu okulda okduğu için buraya geldim.
Tesadüfün böylesi o bana tüm bunları anlatırken ben onun o yeşil gözlerine odaklanmıstım gözlerinin içinde kaybolmustum.Bidaha onu göremeyeceğimi düşünürken kader bizi tekrar karsılaştırmıştı...Ardından bende ona olanları anlattım..Görüşürüz dedikten sonra yanımdan ayrıldı ve hızla sınıfın kapısından çıktı.Ben hala arkasından bakıyordumki..Nurten..bizim kız abayı yakmıs demesiyle benim kendime gelmem bir oldu..Ve nurtenin karnına dirseğimi geçirdim nurten hala kıkırdıyordu bense canı düşünüyordum..Bahceye çıktıgımızda canın en köşedeki bankta oturduğunu ve yanında 1 erkek 1 kızın oldugunu gördüm oraya gidip o kızların sçalarını baslarını yolmak geldi içimden...ama yapamazdım ben onun nesi oluyorum ki ??