Sahne Çocukları

5. Bölüm

Camın kapanmasından dolayı öylece ortada kalmıştım. O gece onlar beni tek bırakmadılar. Gecenin serinliğinde bahcede öylece bekleyerek uyumuştuk.

Başımı kaldırıp aydınlanan havaya baktığımda bana bakan Kerem'i gördüm. Onun omuzunda uyuyakalmıştım.

O ise tüm gece uyumamış başımı beklemişti. Ona minattar bir şekilde gülümsediğimde bana göz kırptı. Diğerlerine baktığımda Aras, Özgür'e kollarını sarmış uyuyordu. Gülmemek için yanaklarımı ısırırken Keremle göz, göze geldim. O an dış kapının açılmasıyla hemen ayağa kalktım.

Babam paltosunu giymiş giderken yanına gittim. Babam beni görünce gülümsedi. "Günaydın kızım." dediğinde gülümseyerek "Günaydın baba, sabah sabah nereye böyle?" dediğimde saçlarımı okşadı.

"Arabanın tekerleklerinin havası inmişti , bakıma götürmeye gidiceğim." dediğinde sertçe yutkundum. Başımdan aşağı kaynar sular döküldü.

Zorla gülümseyerek başımı salladım. "Sen nerden böyle kızım?" dediğinde "Biraz hava alayım dedim bahceye çıktım, anahtarımı evde unutmuşum senin çıkman güzel oldu." dedim.

Başını sallayıp evin anahtarını bana uzattı. Şuan sinirden çıldırıyordum. Babam arabasına doğru gitti. Bende ayaklarımı yere sürte, sürte Keremin yanına gittim. Gülerek bana bakarken" Komik deil. "dedim.

Halen gülmeye devam ederek Özgür ile Arası kaldırdı. Gülerek halen onları kaldırırken" O saçlarını çekiştirmemi istemiyorsan gülmeyi kes. "dediğimde elleri ile teslim olmuşcasına kaldırarak" Pardon.." diyerek onları kaldırdı.

Özgür uyku mahmuru gözlerini ovalayarak etrafa baktı. Ben ise mahçup bir şekilde onlara bakıyordum." Kerem, ben üzgünüm gece gece geldiniz tekerlekleri yaptınız ama böyle olacağını bilemedim. "dediğimde uzunca bana baktı.

" Önemi yok, bizim için eylenceli bir gece oldu." dediğinde gülümsedi. Aras halen ikimize bakarken hiç bir şey anlamamıştı." Ne oluyor biri açıklayacak mı artık. "dediğinde Kerem ona döndü." Yolda anlatırım, Özgür hadi arabaya geç Arasla bende geliyorum. "dediğinde Özgür elleri ile yerden destek alıp ayağa kalktı.

Aras'da onun arkasından gitmesi ile Kerem bana döndü. "Biz arkadaşız tabikide bir sorun olduğunda bizi arıyacaksın." dediğinde burukca ona gülümsedim. "Ama geceleri aradığında biraz cümlelerini toparla bende şok etkisi yaratıyor." dediğinde ne dediğini anlamıştım.

Gülümseyerek başımı salladım. "Hadi git giyin, okula geç kalacaksın." dediğinde evin kapısına doğru yürüyüp cebimden anahtarı çıkarıp kapıyı açtım. Onun bahcede beni izlediğini görünce elimi salladım. Gülümseyerek cebinde olan elini çıkarıp el salladı.

Kapıyı kapatarak anahtarı aynalığa bıraktım. Odama doğru yürüyüp kapımı açtım. İçeri girerek ardımdan kapattıktan sonra yatağıma doğru gidip yatağın içindeki yastıkları çıkardım. Arkamda delil bırakmak hoşuma gitmiyor.

Dolabıma doğru gidip hemen giyeceklerimi çıkarıp yatağımın üstüne koydum. Dolabımın kapaklarını kapatıp yatağın üstüne koyduğum kıyafetleri giydim. Saçlarımı tepeden topladıktan sonra çantamı takıp yatağımın üstündeki telefonumu alıp çıktım.

Kapının önündeki converslerimi giyerek kulaklığımı takarak evden çıktım. Hava biraz daha aydınlanmıştı. Kulaklığımda çalan "PARAMORE - I'm not angry anymore" çalıyordu. Sakince sokaklarda yürüyerek gidiyordum. Sabah saatleri daha kendi sakinliğini sürdürdüğünden pek kimse yoktu.

Sokaklar bonboş ve ıssız gibi görünüp, hisettirsede sakinlik hep sevdiğim bir şeydi. Biraz daha hızlanarak yürüdüm. Okula doğru yaklaştığımda köşeki bankta Özgür bana el salladı. Ona bakarak ona karşılık verdim.