Berk zili üst üste çok fazla çalmıştı ama açan yoktu.
Orada olmasının zaten yanlış olduğunu düşündüğü için annesinin yanına dönmeye karar verdi. O sırada merdivenlerden gelen ayak seslerini duyup sesin geldiği tarafa döndü.
Karşısında gördüğü bedenle mutlu oldu fakat neden orada olduğu hakkında bir yalan uydurması gerekiyordu, çünkü durum dışarıdan bakınca çok saçmaydı.
"Yine mi sen?"
Berk zili çalmaya devam etti, inat ediyordu.
"Gerizekalı kardeşim, ne hâla zili çalıyorsun, ev boş işte."
"Kardeşim sen niye karışıyorsun bana, hayır yani seni ne ilgilendirir bu durum?Bir daha mı girelim birbirimize?"
"İyi, ne yapıyorsan yap."
Çocuk elinde kaykayıyla tekrar merdivenlere yöneldi çıkmak için, demek ki üst katta oturuyordu.
Berkin soru sorup sohbeti devam ettirmesi gerekiyordu.
Sohbette ne sohbet ama..
"Şşt baksana sen bi.."
Merdivenden iki basamak aşağıya inip Berkin önünde durdu, merak ediyordu aslında ne diyeceğini.
"Söyle?"
"Askere gittin mi sen?"
Çocuk şaşırıp gözlerini açtı, karşısında aptal varmışcasına bakıp sabır çekti. Berk bunu fark edince durumu düzeltti.
"Yani, annemin arkadaşının oğlu askere gidiyormuş hazırlık yapılıyor. Sen olabilir misin diye merak ettim, ona göre kendimi boşa yorup yardım etmeyeyim."
Amacı yaşını öğrenmekti aralarında kaç yaş olduğunu merak ediyordu, sanki nikahına alacaktı.
"Git yardım et annene, ben yaptım askerliğimi, boş boş sorular sorma."
"Yaş kaç?"
"23." Diyip Berkin kulağına yaklaştı.
"Buraya niye geldiğini biliyorum Berk. çok gevelemede git burdan."
Bu sefer berk şaşırmıştı.
Beklemiyordu böyle bir cevap.
Nereden bilebilirdi ki bu hangi sebeple geldiğini, Berk zaten merak ettiği için gelmişti..
"Hasbinallaah, neden gelicem oğlum annem komşuya gönderdi ama evde yokmuş, dönerim şimdi."
Karşısında duran çocuk kahkaha atmıştı.
"Neye gülüyon lan?"
"Orda neredeyse 2 senedir kimse yaşamıyor."
"Tamam yanlış gelmişim. Gülmeyi kes, bu sefer ağzını yüzünü dağıtırım yeminle!"
Yukarı çıkarken arkasını dönüp Berke baktı bir süre, konuştu.
"Gelmek ister misin?"
Çocuk farkında değildi tabii ki ama Berkin kalbine saniyelik bir acı vurmuştu. Bir süre düşünüyormuş gibi yaptı ama her türlü vereceği cevap belliydi.
"Azıcık dinlenirim. Yürü." Dedi önündeki çocuğa.
Peşinden oda hızlı adımlarla yukarı çıktı.
Çocuk kaykayını kenara koyup anahtarla kapıyı açtı. Berk içeri girdikten sonra oda girdi. Direkt koltuğu gösterdi.
"Ben duşa giricem geç sen otur."
Cevabını beklemeden çocuk koridordan dönüp banyoya girdi.
Berk oturuyormuş gibi yapıp anında ayağa kalktı çünkü evine gelme sebebi bu değildi. Odasını, her yeri merak ediyordu.
Kaykay sürenlere karşı bir ön yargısı vardı kekonun, odası posterlerle dolu falandır diye düşünüyordu.
Evide bilmediği için hızlıca yanlış odalara girsede, en sonunda onun odasına girmişti.
Hiç beklediği gibi değildi, yanlış odaya girdiğini düşünüyordu.
Düşündüğü aksine sadeydi. Bir çalışma masası vardı üstünde bir kaç not..
Gidip notlara baktı ama bilmediği bir dildi o yüzden anlamamıştı. Ardından yatağına yaklaştı üstünde tatlı yastıklar vardı.
Hiç 23 yaşında değildi sanki, çocuk gibiydi.
Yatağının yanındaki komodinde bir defter gördü eline alacağı sırada odaya çocuk girdi..
Defterin üstünde de masadaki notlarda yazan şey yazıyordu. Dikkatlice baktı, odaya girdiğini fark etti ama umurunda değildi.
que vous et moi B' yazıyordu..
Kafasını çevirdiğinde çocuğun ona yaklaştığını gördü. Altına eşofman giymişti ama üstü çıplaktı, saçları ıslak.. Bu berki etkilemişti ama asla belli etmiyordu, zaten bir erkekten etkilenmesi ona göre imkansızdı.
Çocuk arkasında durup elini karnına doğru koydu ve okşadı. Nefesi boynuna değiyordu..
"sen ve ben Berk..." demişti.
