Story Of Vanessa Rogers - Steve Rogers Daughter

GİRİŞ

𓇽𓇽𓇽

Küçük kız etrafında telaşla koşturan insanlara bakıyordu. Gözleri babasını arasada, onun meşgul olduğunu düşünerek sesini çıkarmadı. Oturduğu sandalyeden biraz doğruldu cebinden, babası ve James amcasının olduğu fotoğrafı çıkardı. Üçüde bir sandalyenin üzerine dizilmişti, James amcası sağ, babası sol tarafında oturuyordu. İkiside eğilip kızın yanağına öpücük kondururken, kız kocaman gülümsüyordu.

"Vanessa, bana bakar mısın tatlım?" Peggy teyzesinin ona seslenmesi ile fotoğrafı özenle cebine yerleştirdi, ve kafasını kaldırarak Peggy teyzesine baktı. Peggy kızın boyuna eğilmek amaçlı çömelerek durdu ve derin bir nefes verdi.

"Baban çok tehlikeli bir göreve çıktı, ve onun James amcanın yanına gitmesi çok büyük bir olasılık. Onunla konuşmak ister misin?" Küçük kız James amcasını günlerdir, belki haftalardır görmediğini fark etti. İçi özlemle dolup taşarken babasını böyle özlemek istemedi, ve babası ile konuşma kararı aldı.

Küçük kızın babasından öğrendiğine göre her şey konuşularak çözülürdü, ve emindi ki babası ile konuşursa James amcası ile beraber geri dönerdi. "İsterim Peggy teyze." Peggy hızlıca kafasını sallayıp kızın elini tuttu, aceleci adımlarla panelin olduğu odaya girdi. Küçük kızın babası ile son konuşmalarını yapması için canını bile verebilirdi.

Kızı panelin önündeki sandalyeye oturtup panelde bir kaç ayar yaptı. "Şuradaki düğmeye basarak konuşacaksın, hızlı olsan iyi olur." Kız hızla başını sallayıp düğmeye bastı, babasını çok özlemişti. Sesini duymak için can atıyordu.

"Baba, orada mısın?" Küçük kız heyecanla konuşmuştu. "Gün ışığım? Neden buradasın, Andrea ile birlikte evde olman gerek." Sesindeki endişe kırıntılarını sezmişti küçük kız.

"Peggy teyze dedi ki, James amcanın yanına gidebilirmişsin." Kafasını hızla iki yana salladı, babasının göremeyeceğini biliyordu fakat hissedeceğine adı kadar emindi. "James amcam haftalardır yok, onu özlüyorum. Ve senide özlemek istemiyorum."

"Daha önce sözümü tutmadığımı gördün mü?" Vanessa kaşlarını çattı. "Hayır." Steve burukça gülümsedi, kızına ilk defa tutamayacağı bir söz veriyordu. "Sana söz veriyorum, görevim biter bitmez yanına geleceğim. Gece en sevdiğin masalı anlatıp yanında yatacağım." Vanessa heyecanla yerinde kıpırdandı fakat bir şeylerin ters gittiğini anlamıştı.

"Cumartesi günü favori dondurmacımıza gidip dondurmada yeriz öyle değil mi?" Steve'in gözünden bir damla düştü. "Evet bebeğim, ona da söz veriyorum. Söz veriyorum cumartesi günü favori dondurmacımızda dondurma yiyeceğiz."

Uçak yere yaklaşırken mikrafona garip sesler geliyordu. "Baba, baba! İyi misin?" Steve sonunun geldiğini düşündü. "Peggy, O-o Vanessa Andrea'ya emanet tamam mı? Essa sakın Andrea'yı üzme." Küçük kız bir şeylerin yanlış gittiğini anladı.