Story Of Vanessa Rogers - Steve Rogers Daughter

9. Bölüm

Vanessa hala kapıda beklerken gözlerini devirdi ve kafasını duvara yasladı. "Öldün mü Alec..." Diye mırıldandı kendi kendine.

Alec kapıyı açtığında üzerinde bornoz vardı. "Essa? Uhm... Hoş geldin?" dedi saçını karıştırırken. Vanessa içeri girdi. "Biraz garip bir zamanlama, fakat... Kafandaki soru işaretlerini yok etmek için geldim. Baban evde mi?" "Hayır gelmedi daha..." dedi Alec. "Üzerimi değiştirip geliyorum hemen."

Vanessa kafasıyla onayladı. "Salondayım." Derken salona geçmişti. Alec hızla odasına gidip üzerini değiştirdi ve salona gitti. "İyi misin?" Vanessa kafasıyla onayladı. "Evet, otur." Alec onun yanına oturdu. "Ne oldu?"

Vanessa nefesini verdi. "Sabah gördüğün adam, babamdı." Alec kaşlarını çattı. "Kaptan Amerika olan?" Vanessa kafasıyla onayladı. "Buzun içindeymiş, aynı benim gibi uyumuş. Shield'ı hatırlıyorsun değil mi?" Alec başını salladı. "Annenin kurucusu olduğu..."

Vanessa tekrar kafasıyla onayladı. "Onlar bulmuş, annemin bile haberi yokmuş. Uyandığında haliyle kafası karışıktı."
Alec kaşlarını kakdırdı. "Uhm... Pekala... Konuştunuz mu?" "Neden?" dedi Alec dudak büzerek.

Vanessa bakışlarını kaçırdı. "Anneme onun annesi değilsin dedi... Bende ona bağırdım." titrek bir nefes verdi. "O kendisini beni unutarak feda ettiğinde annem ağlayarak uyanmalarımı dindiriyordu. Yetim kalmak için çok küçüktüm, dünyanın sonu gelse bile benimle olmalıydı. Dünyanın sonunda birlikte olmalıydık."

Alec iç çekti. "Sarılalım mı?" Vanessa kafasıyla hızla onayladı. Çenesi titriyordu ve gözleri dolmuştu. Alec ona sarıldı sıkıca. "İyi geldi mi?" Vanessa kollarını ona sarıp yüzünü omzuna gömdü, bedeni titriyordu. Alec onun sırtını okşadı. Kollarını daha da sıktı. "Ağlamak istersen ağlayabilirsin..." Vanessa bununla beraber dayanamadığını hissetti, gözlerinden yaşlar ard arda akarken hıçkırıklarla vücudu sarsılıyordu. "Berbat hissediyorum..."

Alec iç çekti. Onun saçlarını ve sırtını okşamaya devam etti. "Keşke bir şey yapabilseydim..." Vanessa gözlerini onun omuzuna sildi. "Destek olman yetiyor." Alec onun yanağını öptü. "Hep buradayım." Vanessa geri çekilip ellerinin tersine gözlerini sildi. "Teşekkür ederim..."

"Teşekkür etmene gerek yok."

Vanessa iç çekti. "Bugün burada kalsam sıkıntı olur mu?"

"Olmaz tabii ama babanla vakit geçirseydin keşke." Vanessa omuz silkti. "Onu yıllardır özlüyorum, bir günlüğüne beni özleyebilir." Alec iç çekti. "Sana oda hazırlayayım." Vanessa dudaklarını ıslattı. "Geçen gün yaptığımız gibi beraber uyusak? O zaman kabus görmüyorum da..."

"Olur." dedi Alec. "Saat daha erken, şimdi uyumayız?" Vanessa kafasıyla onayladı. "Uyumayız." Alec dudak büzdü. "Ne yapalım?" Vanessa omuz silkti. "Saçlarımı örer misin?"

"Güzel öremiyorum ki ben."

Vanessa ona arkasını döndü ve saçlarını açtı. "Olabilir, senin örgülerin hoşuma gidiyor." Alec gülümsedi. "İki örgü mü yapayım tek örgü mü?" Vanessa dudaklarını büzdü. "İki." Alec'in saçlarıyla oynaması hoşuna gidiyordu. "Tamam." Alec yavaşça onun saçlarını örmeye başladı.

Vanessa istemsizce gülümsedi. "Seni seviyorum Alec, iyi ki tek arkadaşım sensin." Alec de gülümsedi. "Ben de seni seviyorum Essa. İyi ki tek arkadaşım sensin."

.
.
.
.
.
.
Kisa bir bolumdu, fakat sorun yok. Elimizde dort bolum falan var, her gun veya iki gunde bir elimizdekiler bitene kadar bolum gelir. Hazirlikli olun! Kendinize iyi bakin, seviliyorsunuz!!!<333
(Gece dort falan ama problem degil...)
-C