Part (19)

6.1K 399 5
                                    

Unicode

ဆရာဝန်က တပတ်လောက်နားရမယ်ဟု့ပြောထားသော်လည်း အကြောတင်းလေး စိုင်းနေမခကတော့ နည်းနည်းသက်သာပြီး အဖျားပျောက်သည်နှင့် ရုံးပြန်သွားတာပါပဲ။ မသွားလို့လဲမရဘူး။သင်္ကြန်နားနီးပြီမို့ တနှစ်စာနှစ်ချုပ်စာရင်းတွေလုပ်နေရပြီ။ siteထဲက အလုပ်သမားတွေကနယ်ဘက်ကများသည်။ ပိတ်ရက်ဆိုအားလုံးဇာတိပြန်ကြသည်။ မဒေစီနဲ့အတူ စာရင်းတွေချုပ်ရင်းဖေဖေ့ကိုဖုန်းခေါ်လိုက်သည် ။

"ဟဲလို သားကြီး "

"ဖေဖေ စားပြီးပြီလား နေကောင်းရဲ့လား "

"ကောင်းပါ့ဗျာ "

"ကျွန်တော်မေးစရာရှိလို့ ၊ ဝန်ထမ်းတွေအတွက်နှစ်ကုန် bonus တွေ ပေးဖို့ထည့်နေတာ ။ မဒေစီပေးတဲ့အရင်နှစ်ကစာရင်းတွေအတိုင်းပဲ ပြန်ပေးရမှာလား။ ထပ်တိုးပေးရဦးမလား သိချင်လို့ ဖေဖေ "

အရင်တနှစ်ကတော့ company ကဦးစီးပြီး ဝန်ထမ်းတွေကို ခရီးစဉ်တချို့အလည်ပို့ပေးဖူးသည်။ ဒီနှစ်တော့ bonus သီးသန့်ပဲပေးဖို့စီစဉ်ထားသည်။ ဖေဖေနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး ဖေဖေစီစဉ်ပေးသည့်အတိုင်း ငွေထည့်လိုက်သည်။

"ကျွန်တော် သင်္ကြန်တောင်ကြီးကိုလာခဲ့ရမလား ၊ ဖေဖေ့ကိုလဲ တွေ့ချင်တယ် "

" ကောင်းတာပေါ့ ၊သားငယ်ရော နှစ်ယောက်လုံးလာခဲ့ကြလေ ၊ ဖေဖေလဲ ငါ့သားတွေကိုသတိရတယ်ကွယ် "

"အလွှမ်းရောင်က မအားလောက်ဘူးဖေဖေ
သူတို့ရုံးကလူတွေ ကမ်းခြေသွားကြမှာဆိုလား ၊ ကျွန်တော်ပဲလာခဲ့မယ် "

"အေးပါကွယ် အဆင်ပြေကြတယ်မလား
မင်းတို့ "

"အင်း ..ပြေပါတယ်ဗျာ "

ဖေဖေကိုတော့ စိတ်မဆင်းရဲစေချင်တာမို့ ဒီလိုပဲကြည့်ကောင်းအောင်ဖြေလိုက်ရသည်ပင်။ ဖေဖေ့စီက ဖုန်းကျသွားတာနဲ့ ချက်ချင်းပင်အလွှမ်းရောင်ရဲ့ဖုန်းက ဝင်လာခဲ့သည်။

"ကိုကို ..ကျွန်တော်ကမ်းခြေလိုက်သွားမယ်လို့ဘယ်သူပြောလဲ။ ကိုကိုနဲ့တောင်ကြီးလိုက်မှာ။ တယောက်ထဲပေးသွားမယ်လို့ထင်နေတာလား ။ မရဘူးနော် ကျွန်တော်မပါပဲ ဘယ်နေရာမှ့သွားခွင့်မရှိဘူး "

Let Me Hug You (Completed)Where stories live. Discover now