"Ang Mahiwagang Larawan"

Kabanata 8

Tiningnan ko uli ang aking paligid.wala namang mga tao baka may multo dito.

"Binibini ayos ka lang ba?",usisa ni ginoong Eduardo hindi ko namalayan na kanina pa ako tingin ng tigin sa mga tao. kung sino ang bumulong saakin.

"Ayos lamang ako ginoo",ani ko.tumango siya at ininom ang mainit na tubig.

May humila saakin palabas ng teatro.

"Joanna kitang kita ko sa iyong mata na nabibighani ka sa kagwapuhan ng ginoong iyon,pinaalahan kita na wag na wag kang mahuhulog sa lalaking iyon hindi mo tiyak ang mangyayari",ani niya.

Kung gayon nandito si maestra Josefina hindi multo ang bumubulong saakin.

"Hindi naman po ako nagwagwapuhan sa lalaking iyon kontra ko nga siya eh!",ani ko yun naman ang totoo pero kunti percent lang ako nagagwapuhan sakanya.

Tumango si maestra bago siya umalis may itinanong ako.

"Maestra paano po kapag nahulog ang loob ko kay ginoong Eduardo ano po ang mangyayari?",usisa ko.tiningnan niya ako at bumuntong-hininga bago magsalita. "Hindi mo alam ang tadhana ijha malay mo nahuhulog na pala ang loob mo sa lalaking iyon at malay mo na dito mo mahahanap ang lalaking iyong magiging tadhana"

Sa kanyang tinuran lumakas ang tibok ng aking puso ang magyayari lamang ang aking tinanong ngunit iba ang kanyang sagot.umalis na si maestra Josefina posible kayang mainlove ako sa taong naririto sa panahong 1744.

Hinabol ko si maestra Josefina kailangan kong alamin ang sagot sa tanong ko na iba naman ang kanyang sagot.

"Maestra Josefina iba naman po ang iyong sinagot sa itinanong ko",reklamo ko.

Hindi niya ako pinansin dumiretso lang siya sa paglalakad.nakarating ako rito sa pamilihan ng mga pagkain.diretso lang akong lumalakad ng hindi ko namalayan na may kotse na paparating.may humila saakin na lalaki papunta sa gilid.

Hindi ko kilala ang lalaking ito parang hindi ko siya ka-edad dalawa siguro ang agwat namin.

"Maraming Salamat ginoo hindi ko po kasi namalayan na may paparating na kotse",ani ko.binitawan niya ang aking kamay at tumingin saakin.

"Sa susunod binibini magiingat ka na lamang",ani niya.ang sungit bakla siguro!

Umalis siya at nagtungo sa restawran.kainis!di ko tuloy alam kung nasaan na si maestra.pinagtitinginan ako ng mga tao may mali saakin.tiningnan ko ang aking sarili gusot ang aking baro't saya at nakalugay ang aking buhok muka na akong baliw!kainis.

Bumalik ako sa teatro ipinusod ko ang aking buhok naabutan kong abala sa pano nood si manang Linda.nasa kaligatnaan na kami ng palabas malapit na matapos.

"Binibini saan ka tumungo?",usisa niya.paki niya bf ko ba siya para malaman niya kung saan ako pumunta.finucos ko nalang ang panonood ng palabas.tahimik ako kaya tumahik na lamang siya.

"Ginoo bakit gusto mong malaman kung saan ako tumungo?",tanong ko na nakataas ang kilay.napaubo pa siya sa aking tinuran.

"Gusto ko lamang malaman binibini bigla ka po kasi nawala",ani niya na nakayuko nahiya siya siguro.tumango na lamang ako.

Hinatid kami ni manong Jose ang aming kartero.inalalayan kaming makapasok sa kalesa.

"Ginoo maglalakad ka patungo sa iyong tahanan?,usisa ni manang Linda.tumango siya bilang sagot. "Sumabay ka na lamang saakin malapit din ang iyong tahanan roon"

Nagkatinginan kami ni manang Linda kasya pa ba siya dito eh dalawahan lang ang pwedeng sumakay rito.

"Wag na 'ho maglalakad na lamang po ako may ipinamili pa si ina",ngiti niyang ani.

Bumaba sa kalesa si manang Linda at kinausap siya.sumakay siya sa kalesa sa tabi ko.

"Maria ijha maglalakad na lamang ako",ngiti niyang ani.matanda na si manang Linda kaya pa niya maglakad bumaba ako sa kalesa gusto ko siyang samahan maglakad.

"Sasamahan ko na lamang po kayo.mang Jose pakihatid niyo po si ginoong Eduardo sa kanyang tahanan",ngiti kong ani..

Nagsimula na kaming maglakad ni manang Linda.

"Ijha dapat hindi mo nalamang ako sinamahan kaya ko naman",ani niya.hinawakan ko kamay ni manang Linda."Nais ko pong maglakad"

Naabutan kong naghahanda ng dinner ang mga kasambahay.umupo muna ako sa mahabang silya napagod ako sa paglalakad pumayag ako dahil ayaw ko maglakad magisa si manang Linda baka mapano siya sa daan.

"Señorita nais niyo po bang kumain?",usisa niya.umiling ako kumain na ako kanina ng manok kaya busog na ako.

Tumango siya at bumalik sa kusina. "Kayo na muna ang kumain"

Araw ng Lunes,abala ako sa pagaasikaso ng negosyo maraming mga nagoorder ng sabon namin.

Isinama ako ni manang Minda patungong europa may dadaluhan kaming event.

"Wala kang kapares roon kailangan ijha may partner ka sa dadaluhan nating event",ani niya.ngayon ko lang naisip na dapat may partner ako sa event.

Nandito kami sa daluhan,ang mga bagahe namin ay nasa loob na ng barko.hihintay namin ang iba pa naming bagahe.

"Pwedeng si ginoong Eduardo ang iyong kapartner sa event",ngiting ani niya.pilit akong ngumiti kay aling Minda.

Dumating siya na may dalang mga bagahe namin,ngiti ngiting tumingin saakin si aling Minda.

"Ijha may gagawin ka 'ba ngayong week?",tanong niya.habang ibinibigay sa lalaki ang mga bagahe.

"Wala po bakit 'ho?",ani niya habang hinihila ang mga bagahe patungong barko.

Sumenyas saakin si manang na sasabihin niya ang kanyang inisip kanina na pwedeng kapartner ko siya.

"Maari 'ba ijho na sumama ka saamin patungong europa, wala kasing partner si señorita",ani niya.

Nagisip pa siya bago magsalita. "May eksamen 'ho kami ngayong week pasensya na po"

Napabusangot ang muka ni aling minda.mukang na dissapointed siya.

"Ayos lang ijho goodluck sa iyong eksamen",pilit na ngiti niyang ani.

Humakbang na si aling Minda patungo sa barkong sasakyan namin.ibinigay niya saakin ang isang kahon na naglalaman ng mga baro't saya.

"Mukang na dissapointed saiyo si manang Linda",ani ko napakamut siya sa ulo anong mali sa sinabi ko.yung dissapointed.

"Ano ang iyong tinuran binibi d-issapointed",ani niya.aandar na ang barkong sasakyan namin."Isearch mo nalang sa google"

Mas lalong napakamut ang kanyang ulo,di ko maexplain nagmamadali ako.sumigaw ako sakanya bago humakbang patungong barko.

"Hanapin mo sa dictionaryo ang ibig sabihin ng dissapointed!"

-Biglang nataob,ang barko dahilan na kinabahan kami.