အစ်ကို့ရဲ့ချိုင်းထောက်လေး~5
''တကယ်လို့ ကျွန်တော်က အစ်ကို့ကို...''
''Ring... ''
''ခဏလေးရိပေါ် အစ်ကိုဖုန်းကိုင်လိုက်ဦးမယ်။''
ဝမ်ရိပေါ် ခေါင်းညိတ်ပြလိိုက်ပြီး လက်အချင်းချင်းဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။သူ သူ့ခံစားချက်တွေကိုအစ်ကို့ကိုဖွင့်ပြောမယ်။
''ရိပေါ်''
လှည့်လာတဲ့အစ်ကိုက မျက်ရည်တွေရွှဲ
နေပြီးတော့ သူ့နာမည်ကိုယောင်ယောင်လေးခေါ်လာတယ်။
''အစ်ကိုဘာဖြစ်တာလဲ။''
ဝမ်ရိပေါ် ထိပ်ထိပ်ပျာပျာဖြစ်သွားတယ်။
''မေလီက ..ဟင့် လမ်းခွဲရအောင်တဲ့။''
''ဘာ!''
''ငါ့ကို သူ့ဆီလိုက်ပို့ပေးပါ။''
သူ့လက်ကို လာဆွဲ ပြီးပြောနေတဲ့ အစ်ကိုက လိုချင်တာကို မရ မက ပူဆာနေတဲ့ ကလေး လိုဘဲ။
<ဘယ်လို လုပ်ရမလဲ အစ်ကို ကျွန်တော် လိုက်မပို့ချင်ဘူး။ပြီးတော့တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော့် စိတ်ထဲ ဝမ်းသာနေမိလို့။အစ်ကို ငိုတာကိုသဘောမကျပေမယ့် အခုတော့ အဝငိုထားပါ။ကျွန်တော်က သေချာပေါက် ပျော်ရွှင်အောင်ထားပေးမှာမို့>
''အိမ်ပြန်ရအောင်ပါ အစ်ကို။''
''ဝမ်ရိပေါ် ငါ့ကိုမေလီ့လိုက်ပို့ပေးပါ။ငါတောင်းပန်ပါတယ်။''
မျက်ရည်တွေအိုင်နေတဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေကို ဥပေက္ခာ ပြုလိုက်ရင်း ကားထွက်ဖို့ ပြင်လိုက်တယ်။
''လိုက်မပို့ရင် ငါဘာငါသွားမယ်။''
ပြောပြီး မိုက်ရူးရဲ ဆန်လွန်းတဲ့ အစ်ကိုက ကားပေါ်က ဆင်းသွားလေပြီ။မထောက်နိုင်တဲ့ ခြေထောက် တစ်ဘက်ကြောင့် လဲကျသွားတဲ့အစ်ကို။
''အစ်ကို!!''
''အစ်ကို ရူးနေလား!!!''
စိတ်ပူလွန်ပြီးထွက်လာတဲ့ဒေါသကြောင့်လဲကျနေတဲ့ အစ်ကို့ ပုခုံးတွေကိုဆွဲရမ်းနေမိတယ်။
''ငါ့ကို လိုက်ပို့ပေးပါ ။ ဖြေရှင်းချက် တစ်ခုခု နားထောင်ချင်တယ်။
သူဒီလိုဘာမှမပြောဘဲ တစ်ဖက်သက်လမ်းခွဲလို့မရဘူးလေ။အင့်... sob''
