ONSS2: One Night Stand With a Stranger [ON-HOLD]

CHAPTER 4

CHAPTER 4

"SORRY, ZEUS." Nakayuko ang ulo ni Hira na humingi ng tawad dito. "I didn't mean to say that. Ikaw kasi, ang tigas ng ulo mo. Nadala tuloy ako. At pwede ba sa susunod, hinatayan mo nalang ako kasi kita mo namang may kausap pa ako sa phone. But instead of waiting, you immediately enter my room without permit—

"Okay. I understand it. And I will not do it again. I'm sorry too." Putol naman nito sa sinabi ni Hira. Naitikom naman niya ang bibig.

"Ahm. Nandito na naman ka at nailatag mo na naman ang mga pagkain." Kinagat niya ang pang-ibabang labi. "Why can't we just eat now? Let's dig?" Nakataas ang kilay niya na itananong iyon.

Tumaas naman ang sulok ng labi ni Zeus. "Sure. Come on."

Tumango naman siya at nauna ng naglakad dahil naiilang siya sa titig nito.

"So, you're an employee of Tito Lemuel?" Nagtanong bigla si Zeus nang makaupo sila sa magkatapat na upuan.

Kinuha niya ang papel na pinggan na nakalagay sa tapat niya at kinuha iyong isa para ibigay sa binata na kaagad ding tinanggap.

"Oo. Dalawang taon na." Sagot ko naman dito habang nagsasandok ng kanin pero inagaw ito ni Zeus kaya napalingon siya dito.

"Let me." Sabi nito kaya hinayaan niya nalang.

Hindi rin nawala ang tibok ng puso niya na kanina pa nababaliw dahil sa lalaking ito.

"Kaibigan mo si Amara? Iyong fiancée ni Lim?" Tanong na naman nito kapagpuwan.

Hindi ako mabobore nito dahil bungangero ang kasama ko. Sambit ng isip niya.

Tumango nalang siya dito at sinimula ng kumain pero parang walang balak kumain ang kasama niya dahil pinatong nito ang mga braso sa lamisa at pinagkatitigan siya.

"Are you in relationship now?" Tanong nito at maagap na nakatingin sa kanya.

Umiling nalang siya at nilunok ang kinain. "A-apply ka? And please, kain kana. Hindi ka mabubusog sa paninitig sakin. " May pagsaway ito sa boses.

Narinig niya ang tawa nito.
"Do you remember that I tell about my parents really not care for me?" Napatigil naman siya sa pagnguya at napa-angat ng tingin kaya Zeus na nagsisimula ng kumain.

Hindi siya sumagot. Hinintay niya itong magsalita ulit kasi gusto niyang malaman. She knows that there's a problem na  kinikimkim ng lalaki kaya gusto niya itong marinig sa bibig nito.

Kunware siyang nagsandok ng kanin ng tumikhim ito.

"When I was ten, my older sister died because of me. Dahil sakin ay namatay siya kaya mula noon ay hindi na ako pinagtuunan ng atensiyon ng pamilya ko. Every occasion I have, wala sila at ang laging dinadahilan nila ay busy sila with work na alam ko namang iniiwasan lang nila ako kaya hindi sila dumadalo. I don't blame them but it's really make me sad and mad sometimes. Why did my Ate Zein sacrifice herself that instead of me who will fall on that cliff, she saved me on that incident and push me so she fall and dead." His voice broke. Nang mag-angat ito ng tingin sa kaniya ay pilit itong ngumiti.

Humapdi ang puso niya sa narinig. So, this is why is he so crave for attention? Kasi bata palang pala ito ay hindi na ito tinuruan na limitan ang sarili. Nagiging maliit ang pang-unawa nito at nagiging bata din ang pang-isip nito. In short, immature.

"May mali ba sakin, Hira? Ilang beses naman akong nagpatawad dahil sa nagawa kong kasalanan but they are always said na hindi na daw ako bata para sabihin ang katagang iyon. That I grow up now and understand what's the proper talk. Naawa ako minsan sa sarili ko dahil parang ligaw na bala na ako. Sa kung saan-saan lang tumatama."

Umiling siya at tinitigan ng mariin ang binata. "No, you're not a bullet. You're just a bird that has one wing. Hindi ka na nakakalipad ng maayos dahil kulang ka ng isang pakpak, karamay. So, don't sorry or plead to your parents for forgiveness. They need closure. They need an answer or thought na hindi mo talaga kasalanan iyon. Don't say na kasalanan mo talaga ang pagkahulog ng ate mo, because it's not, okay? Your Sister choose to push you so she could fall instead of you, it's because she doesn't want you to died, in short, she loves you. So, don't you ever blame yourself or doubt yourself because your worth for forgiveness and peace of mind. At hindi matutuwa ang ate mo kung ganyan ka. Even if your parents doesn't care for you anymore. Then care for yourself. It's not late yet. Explain to them and let yourself free to fly now from darkness."

Nakakagaan sa pakiramdam ni Hira na masabi lahat ng iyon sa lalaking kasama niya ngayon. She's not saying that dahil sa walang rason. She want this man could wake up for what he is now. Dapat alam na nito ilugar ang sarili dahil sa kung pagkakatigan mo ang binata, maaawa ka talaga dahil sa sinapit nito at sa naging bunga.

Hindi na siya nagsalita ulit at kumain nalang dahil hindi nadin nagsalita si Zeus at nakatulala na ito sa plato.

Napailing siya. She know that he is sinking his mind of what she said earlier. Hindi magandang i-stress ang sarili kaya hinayaan na niya lang itong tumulala at pinagpatuloy na niya nalang ang kumain.

WHEN THEY ALREADY FINISH, Zeus volunteered to wash the dishes. Hindi nalang siya umangal dahil wala na itong sali-salitang nilampasan siya at tinungo ang sink.

At habang busy ito sa paghuhugas ay kinuha niya ang pagkakataong kuhanin ang cellphone sa bulsa at bumalik sa sala dahil tatawagin niya muli ang Tita niya para ipagpatuloy ang naputol nitong tawag kanina ng anak niya.

She tapped the number of her Tita at agad na nag-ring iyon.

And few more rings ay agad nasagot iyon.

"Hello, hija?" Sagot ng nasa kabilang linya.

"Tita, is Ocean's there? Can I talk to my daughter?" Tanong niya sa binabaeng Tita niya.

"Oh yes, she's here. Wait. Baby, come here. Momma is on the phone. She wants to talk to you." Malambing nitong sabi at maya-maya lang ay narinig na niya ang matinis na boses ng anak niya.

"Oh! Momma!" Boses ng anak niya.

Her heart soften.
"Oh, my baby. How are you, my ocean? Are you eating in a right time? Are you drinking your milk before you sleep? Did you gave your Tita a headache, again?" Sunod-sunod na tanong niya sa anak niyang 2 taong gulang palang pero gurang na kung umakto at magsalita. Bulol nga lang.

Rinig niya ang hagikhik ng anak. "Momma ish ashking tso mach, Chicha. Ish she mad?" Bakas ang lungkot sa boses nito at pag-aalala. And she know na kasing tulis ng kutsilyo ang nguso ng anak ngayon.

"No, momma is not mad. I'm just worried, hmm? Momma is worried of you, of course. Because, momma—"

"Ish forever loves Ocean. Only Ocean. Am I right, Momma?" Putol nito sa sasabihin niya.

Natawa naman siya sa dahil sa ligalig niyang anak. Just like his father.

If you ever know, my ocean. Your father is with me now.

"Momma. Are you going horm thish weekend?" Bulol na bulol na tanong ng anak niya ulit.

She smiled. "Yes, baby. Momma is going home in weekend. You want pasalubong?"

"Sino bibigyan mo ng pasalubong?"

Sandaling natigilan si Hira dahil sa boses na sumabat sa likod niya.

Papansinin na niya sana ang nasa likod niya nang magsalita na ang nasa kabilang linya.

"I don't want pashalubong, momma. I want daddy. When are you going to bring him here?"

------

Sorry for some grammatical errors and typos, blues! <33