___________________________
Chapter 4
♡
___________________
The dog is the only thing on the earth that loves you more than He loves Himself
☆☆☆☆☆
" Hello puppy .. ඔයා එනවද මාත් එක්ක යන්න .. "
පොඩි ගෑනු ළමයෙක් එතන ඉදපු බලුපැටියව වඩා ගත්තා ...
" අනේ බේබි මේ මොකද මේ .. පරේ ඉන්න එකෙක් ද කොහෙද .. ලොකු මහත්තයා බනී .. බේබි කෝ දෙන්න මන් ඕකව ආපහු තියලා එන්න .."
නකුටු බලු පැටියෙකුත් එක්ක වාහනේට නැගපු චූටි ගෑනු ලමයට එයාගේ ඩයිවර් අංකල් කෑ ගැහුවේ ලොකු සර් දැක්කොත් විසුමක් වෙන්නැති නිසා ..
" අනේ බෑ .. මම අප්ප ට කියන්නන් ආජුසී යන්කෝ .. "
" අනේ පුංචි නෝනා ... "
" ආජුසි යන්කෝ .. මට බඩගිනී .. මේ මෙයාටත් බඩගිනී ඇති .. "
" අනේ මන්දා බේබි ... "
බලු පැටියට රවපු ඩයිවර් වාහනේ ස්ටාර්ට් කරන් යන්න පිටත් උනේ පුංචි ගෑනු ලමය කියන දෙයක් අහන්නෑ කියලා අත්දැකීමෙන්ම දන්න නිසා ..
" ඒක නෙමේ ඔයාට නමක් තියනවද .. "
කොකෝ මේ පුන්චි සුරංගනාවි දිලිසෙන ඇස් වලින් බලන් ඉදියා ..
" බහ්ව් .. "
කොකෝ එයාගේ නම කිව්වත් චූටි ලමයට නන් ඒක තේරෙන්නැති ගානයි ..
" අද ඉදන ඔයාගෙ නම Max .. "
බලු පැටියට අලුත් නමක් හම්බුනා ... Max ... එයා ඒකට ගොඩක් ආසයි වගේ ..
ඉන්න අලුත් ගෙයක්.. එයාටම කියලා පවුලක් .. තුන් වේලටම කෑම බීම ... නිදා ගන්න සැප පහසු බිමක් .. ලස්සන කර පටියක් ..
පුංචි බලු පැටියා ගෑනු ලමයගේ උකුලේ ඉදන් එයාට ලැබෙන්න යන අලුත් ජීවිතේ ගැන හීන මවන්න ගත්තා ...
හීන... හීන කියන දේවල් වෙලාවකට අපිට අලුත් බලාපොරොත්තුවක් දෙනවා .. ජීවිතේ එපා උන වෙලාවට ජීවත් වෙන්න හේතුවක් වෙනවා .. ඒ උනාට ඒ හීන නැති වෙන්න යන්නෙත් බොහොම සුලු මොහොතයි ..
