စာမူရွေးချယ်တဲ့နေ့ရောက်တော့ သူရင်ခုန်စွာနဲ့ စောင့်နေခဲ့တယ် ။ တတိယကစကြည့်ပေမဲ့ သုံးပုဒ်လုံးက သူ့စာမူမဟုတ်ခဲ့ပေ ။ သူသက်ပြင်းချပြီး ရွေးချယ်ခံရတဲ့စာမူတွေကိုဖတ်လိုက်တယ် ။ ပထမဆုရသွားတဲ့ စာမူကိုဖတ်နေရင်းသူမျက်မှောင်ကုပ်လာတယ် ။
ဇာတ်ကျောရိုးကအတော်လေးတူညီနေတဲ့အပြင်-
"ကောင်မလေးကိုကျောပေါ်သယ်ပိုးရင်း ညအမှောင်ထဲစကိတ်ဘီးသံဟာတဂျစ်ဂျစ် "
ရှောင်းကျန့်လက်သီးဆုပ်လိုက်မိတယ် ။ ဒါကသေချာပေါက်ကြီးကူးယူခံထားရတာပဲမဟုတ်ဘူးလား ။
"လမ်းထိပ်ကမာလာဟင်းဆိုင်... ငယ်ရွယ်တဲ့သခင်လေး "
ဇာတ်ကောင်တွေကရုပ်သွင်ဖော်ပြချက်
မတူတော့သည့်တိုင်ကျန်တာအကုန် တထေရာထဲပဲ ။ သူရှုပ်ထွေးနေတုန်း ယွီထုန်ဆီကဖုန်းဝင်လာတယ် ။
"ရှောင်းကျန့် နင်တွေ့ပြီးပြီလား "
"ဘာကိုလဲ "
"စာမူကိစ္စ... နင်အခုငါနဲ့လာတွေ့လို့ရလား "
"ငါအခုပဲလာခဲ့မယ် နင်ဘယ်မှာလဲ "
Laptop ကိုသူပိတ်ချလိုက်ပြီးယွီထုန်ချိန်းထားတဲ့နေရာဆီကိုရောက်လာခဲ့တယ် ။
"ရှောင်းကျန့် "
"နင်တစ်ခုခုသိထားလို့လား "
"ငါပြောပြမိတယ်ဆိုတဲ့သူငယ်ချင်းကသူပဲ ၊ ပထမရတဲ့သူ "
"တကယ်ပဲငါ့စာမူခိုးခဲ့တာလား? "
"ငါ့အပြစ်တွေပါ ငါနင်ရေးထားတဲ့ စာမူကြမ်းတွေပါပြလိုက်မိတာ... ငါထင်တာက သူအဲ့လိုမလုပ်လောက်ဘူးလို့ ငါလိုက်ပြောပေးမယ်လေ စာပေစိစစ်ရေးဌာနကို "
"နင်ပြဿနာတက်မှာပေါ့ သူငယ်ချင်းနဲ့ "
"သေချာပေါက်သူအကျင့်မကောင်း
တာပဲလေ ဒီလိုဆို ငါလည်းသူ့သူငယ်ချင်းမလုပ်နိုင်ဘူး "
ယွီထုန်က ရှောင်းကျန့်လက်ကိုဆွဲပီးစာပေစိစစ်ရေးဌာနကိုခေါ်သွားခဲ့တယ် ။
"ဆရာမကျွန်မတို့ပြောစရာနည်းနည်းရှိလို့ "
"ဘာကိစ္စလဲ "
