"မင်းကိုကြိုက်လိုက်တာ "
ရိပေါ်ရဲ့ရင်ဘတ်ကိုပွတ်ရင်း ရှောင်းကျန့်ကျေနပ်နေမိတယ် ။ သူကလုပ်တာတော်တာပဲ ။ သူ့ယောကျာ်းကဒီလောက်အင်အားကောင်းနေတာသူဂုဏ်မယူဘဲမနေနိုင်ပေ ။
"နာသွားလား "
" ငါဘာလို့စောစောမလုပ်ခဲ့မိတာလဲ ဒါကအရမ်းမိုက်တယ် "
"မင်းပျော်ရင်ရပြီ ၊ ကိုယ်အဆာပြေတစ်ခုခုမှာပေးရမလား ဆေးပါမှာလိုက်မယ်လေ "
"ငါဗိုက်မဆာဘူး"
"အဲ့ဒါဆို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးမယ် ၊
မင်းဆေးထည့်မှဖြစ်မှာ "
ရိပေါ်ကသူ့ကိုပွေ့ချီသွားပြီးသန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးတယ် ။ ရေကန်ထဲအတူစိမ်နေရင်းကျောပြင်မှာကပ်နေတဲ့ ရိပေါ်ရဲ့ရင်အုပ်ကြွက်သားတွေကိုခံစားနေမိတယ် ။
"အဲ့လောက်တောင်သဘောကျလား "
"မင်းကလူမဆန်ပေမဲ့ လူမဆန်တာကိုငါအရမ်းအားရတယ် "
ရိပေါ်ကရယ်လိုက်ပြီးသူ့လည်ပင်းတွေကိုလာနမ်းတယ် ။
"တစ်ရက်နားပြီးရင် ကိုယ်မင်းကိုအလည်ခေါ်သွားပေးမယ် "
"ကောင်းပြီ ငါလမ်းလျှောက်နိုင်ခဲ့ရင်ပေါ့ "
ရယ်သံတွေက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ။ သူတို့လက်တွေကတင်းကျပ်စွာဆက်သွယ်ထားခဲ့တယ် ။
. . .
နောက်ရက်တွေမှာတော့ ဂျပန်မြို့ရဲ့အထင်ကရနေရာတွေကိုလည်ပတ်ခဲ့ကြပြီး ရှောင်းကျန့်လိပ်ပြာဖြူလေးနှစ်ကောင်လက်ဆောင်ရလာတယ် ။ ဒါမျိုးလိပ်ပြာဖြူလေးတွေ တရုတ်မှာမတွေ့ဖူးခဲ့ပေ ။
"ပုလင်းထဲပိတ်ထားတာမရိုင်းဘူးလား "
ကိုယ်ပိုင်လေယာဥ်နဲ့ပြန်လာတာမို့သူတို့တွေအတော်လေးလွတ်လပ်နေတယ် ။
"လွှတ်ချင်လွှတ်လိုက်လေ "
"ရိုက်ကူးရေးပြီးရင်လွှတ်လိုက်မယ် "
လိပ်ပြာဖြူလေးနှစ်ကောင်က ကျဥ်းမြောင်းတဲ့ပုလင်းထဲစိတ်မချမ်းမြေ့ဖွယ်ပျံဝဲနေခဲ့ကြပါတယ် ။ အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ သူ လိပ်ပြာကန်ခပ်ကြီးကြီးဆောက်လိုက်ပြီး လိပ်ပြာအတွက်လိုအပ်တာလေးတွေထည့်ဆင်လိုက်တယ် ။ မလွှတ်ပေးခင်အထိဒီကန်ကအဆင်ပြေမယ်လို့သူထင်တယ် ။
