Süt ve Bal 'bkdk'

-3

Yaşanan olayların üzerinden aylar geçmiş izuku sağlığına kavuşmuştu lakin psikolojisi için aynı şey söylenemeyebilirdi. Annesine daha fazla hanna adlı terapiste gitmek istemediğini, gayet iyi olduğunu söylemiş ve okula gitmek istediğinden bahsetmişti.
annesinin daha fazla onun için endişelenmesini istemiyordu.

İnko tereddütleri olsada oğlunun isteği olduğu için bu durumu kabul etti ama hanna ile olan iletişiminide kesmedi. İzuku ise sabahın erken saatlerinde kalkmış okulu için hazırlanıyordu
Beyaz ütülenmiş gömleğini kollarından geçirirken gözleri boynundaki kırmızı izlere takıldı.
Gözleri yanmaya başlayan izuku derin bir nefes aldı ve bir çırpıda giyinerek odasından çıktı.

Annesinin bu saatlerde uyuduğunu bildiğinden fazla ses yapmayarak evden çıkarak asla özlem duymadığı ama kafasını boşaltmak adına gittiği okuluna yol aldı. Biraz olsun evden ve düşüncelerinden uzaklaşmak istiyordu..
"Oi deku!"  İzuku tanıdık sesle arkasını döndü.

Katsuki, izukunun değimi ile kacchan meraklı ama bir o kadarda sinirli bir şekilde kendisine yaklaşıyordu. İzukunun katsuki ile arası küçük yaşlarından beri iyi değildi ama onu fazlaca severdi. Henüz ilkokula gitmelerine rağmen uzun boyu, kül sarısı saçları ve çekik kırmızı gözleri vardı. İzuku onun ileride çokça yakışıklı olacağını düşünüyordu.

"Haftalardır yoksun?"
İzuku bir an mutlu oldu, tamamen kararmış gözlerinde küçük bir ışıltı belirdi. Kacchan beni merak mı etti? Diye düşünmeden edemedi.
"B-ben biraz hastaydım kacchan, beni merak mı ettin?" Katsukinin sinirle yüzü gerildi "hah kendini ne sanıyorsun sen? Senin gibi bir eziği neden merak edeyim." İzuku bozulsada sesini çıkarmadı ve katsukinin omzuna çarparak önüne geçmesine izin verdi. Biraz olsun aralarının düzeleceğini umur etmişti ama elbette katsuki onu şaşırtmamıştı. Ne zaman bir arkadaş edinebilecekti? Ne zaman normal çocuklar gibi olabilecekti? Nefesini yorgunlukla dışarı verdi, izuku tamamen bomboş hissediyordu.

Onların kalpleri de
Seninki gibi sanıyorsun
Herkes o kadar yumuşak
O kadar şefkat dolu olmaz oysa

Oldukları gibi
Görmüyorsun insanları
Olabilecekleri gibi
Görüyorsun

Kendinden veriyor, veriyorsun
Onlara her şeyini çekip alıncaya
Ve için bomboş kalıncaya dek.

..