Angels and Demons

Part 35

*Damon:Πιστεύεις ότι είναι δίκαιο για εμάς;; Πιστεύεις ότι είναι δίκαιο να μας ελέγχουν οι γονείς μας ενώ είμαστε ικανοί να κατακτήσουμε και να κυβενησουμε ολόκληρο τον κόσμο;; Πιστεύεις ότι είναι δίκαιο να βγαίνουμε και να μας το βγάζουν ξινό.. Εμένα ο πατέρας μου με παρακαλούσε να βγω έξω όταν ήμουν χάλια, θα πλήρωνε όσο-όσο για να μου βρει μια να με κάνει να ξεχασω την αδερφή σου.. Και όλα τα λεφτά του κόσμου να μου δίνανε, δεν θα την ξεχνουσα ούτε για ένα δευτερολεπτο.. Η αδερφή σου ήταν και είναι διαμάντι.. Είναι χρυσή κοπέλα.. Την αγαπάω πολύ.. Εκεινη την μέρα που πέθανε κλείναμε 4 μήνες μαζί, οι 4 καλύτεροι μήνες της ζωής μου, όταν πέθανε μου έμεινε αυτό.. [λέω και βγάζω το δαχτυλίδι που είχα μέσα στο πορτοφόλι μου.. Το κουβαλάω πάντα μαζί μου, άλλωστε..] Με αυτό εδώ το δαχτυλίδι ετοιμαζόμουν να την αραββωνιαστω.. Εγώ και αυτή μαζί.. Ο κόσμος μου απλά θα ήταν γεματος..
*Angel:Θα την αγαπούσες και άμα δεν ήταν πριγκίπισσα;;
*Damon:Θα την αγαπούσα και άνθρωπος να ήταν..
*Angel:Αυτό είναι ιεροσυλία και το ξέρεις..
*Damon:Θα γινόμουν ιερόσυλος και θα παρανομουσα γιαυτην.. Τίποτα δεν θα με κρατούσε πίσω.. Η ζωή μου.. Το μονακριβο διαμάντι μου.. Αυτό και άλλα πολλά ήταν η αδερφή σου για εμένα.. My whole world, literally..
*Angel:Και πως κατάφερες να φτάσεις ως εδώ;; Εννοώ πάει 1,5 χρόνος, βασικά πάνε σχεδόν 2 χρόνια από τότε.. Ζεις ακόμα,μου φαίνεται ακατόρθωτο.. Δεν θα βρω ποτέ κάποιον ίδιο σαν και αυτόν.. Που να με αγαπάει και να με φροντίζει τόσο,που να τον αγαπάω σαν να μην υπάρχει αύριο και να μην θέλω να φύγει δευτερόλεπτο από δίπλα μου.. Να μου λείπει ακόμα και όταν πηγαίνει στην τουαλέτα ή όταν είναι σπίτι του ή με τους φίλους του και μιλάμε μέσω μηνυμάτων ενώ μιλάμε και ξέρω ότι είναι καλά να μου λείπει.. Να μην αισθάνομαι ασφάλεια
*Damon:Παραμονο όταν είναι στην αγκαλιά μου.. Που το ξέρεις εσύ αυτό;;
*Angel:Όχι.. Όχι.. Εσύ που το ξέρεις;;
*Damon:Είναι graffiti λίγο πιο κάτω από το σχολείο μας.. Από εκει το είδα και μου άρεσε πολύ.. Είναι πολύ σωστή παρατηρηση και έχει έντονη στοχοποίηση αυτός που το έκανε..Δεν το έχεις δει;;
*Angel:Δεν το έχω δει.. Εγώ το έχω σχεδιάσει.. Εγώ το έκανα.. Για τον Liam πήγαινε.. Το έκανα για τον Liam δείχνοντας του πως μου λείπει συνεχώς και τον θέλω δίπλα μου, λίγες μέρες μετά, πέθανε..
*Damon:Είναι πολύ ωραίο αυτό που έγραψες.. Το ξέρω γιατί έτσι αισθανόμουν και αισθάνομαι για την αδερφή σου και το κατάλαβα μετά που το είδα αυτό.. Στην αρχή ήμουν απλά στα χαμένα, μετά όλος μου ο κόσμος διαλύθηκε και μετά ήρθε αυτό το μήνυμα και μου έδωσε φως.. Αυτό που γράφεις το πήρα κάπως διαφορετικά..
*Angel:Θα μου πεις;; Ισως με βοηθήσει..
*Damon:Ναι αμέ.. Λοιπόν.. Εσύ λες να μην αισθάνομαι ασφάλεια, παραμονο όταν είμαι στην αγκαλιά του και το εννοείς έτσι ακριβώς, σωστά;; [λέω και μου κουνάει θετικά το κεφάλι της..] Εχεις σκεφτεί ότι αυτήν την στιγμή είμαστε στην αγκαλιά τους;; [της λέω και πελαγώνει..] I mean they are both in heaven,right??Μπορει να ειναι νεκροι, αλλά μας παρατηρούν και μας προσέχουν απο εκεί πάνω για να μην πάθουμε κάτι χειρότερο.. Οπότε εγώ λέγοντας να μην αισθάνομαι ασφάλεια, παραμονο όταν είμαι στην αγκαλιά της εννοώ ότι, αισθάνομαι ήδη ασφάλεις γιατί η αδερφή σου με έχει στην αγκαλιά της από εκεί ψηλά και με προστατεύει όλη την ώρα.. Δεν θα άφηνε ποτέ να πάθω κανένα κακό.. Η αγάπη μου για αυτήν δεν θα τελειώσει ποτέ, αλλά μόνη της μου ζήτησε να κάνω την ζωή μου, αν και δεν θέλω.. Όταν σε άκουσα πριν να τσιριζεις, δεν ήξερα ότι είσαι εσύ και ήρθα για να σου πω κάτι που δεν ίσχυε και άλλαξα γνώμη στον δρόμο.. Θα σου έλεγα ότι όλα διορθώνονται και κοίτα να ζήσεις την ζωή σου γιατί είσαι ακόμα νέα, ότι ό,τι και να έχεις θα περάσει σε λίγο χρόνο ή σε λίγα χρόνια και δεν θα θυμάσαι τίποτα,αλλα δεν μπορώ να σου πω κάτι τέτοιο.. Είναι ψέματα Angel, η πληγή ξεχυλωνει μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο, ακόμα και δευτερόλεπτο με δευτερόλεπτο είναι διαφορετικό.. Απλά πρόσεχε μην καταλήξεις όπως εμένα γιατί αλλιώς θα κάνεις καιρό να σηκωθείς, καλύτερα να δεις έναν ψυχολόγο πριν σε καταπλακώσουν όλες οι σκέψεις μαζί, όπως έγινε με εμένα.. Δεν μπορώ να σου πω ψέματα.. Θα πονέσεις και θα πονέσεις αρκετά,σημασια έχει να είσαι δυνατή και να μπορείς να σταθείς στα πόδια σου..
*Angel:[Λέει και αν και μου φαίνεται παράξενο έχει δίκιο.. Δεν θέλω να είμαι τελείως χάλια θα τρομάξω την μαμά μου.. Πάνε 2 χρόνια από τότε και δεν έχω προλάβει να συνηδιτοποιησω το τι μου γίνεται ακόμα.. Και στην Γη που ήμουν δεν το σκεφτόμουν πολύ.. Όλο το βράδυ πίναμε και το πρωί ήμουν όλη την ώρα βόλτες έξω,ώστε να μην σκέφτομαι.. Οκ, οκ το κατάλαβα.. Το δεύτερο ήταν και σποντιτσα λίγο, επειδή έπεσα δύο φορές και δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου..] Εχω να φάω το οτιδήποτε εδώ και
*Damon:Δύο μέρες,ξέρω.. Πρέπει να φας κάτι οπωσδήποτε όμως..
*Angel:[όταν είπε 2 φρίκαρα νόμιζα όντως ότι ήξερε και θα πάθαινα λαλά μετά.. Όταν είπε το μέρες ανακουφιστηκα..] Εχω να φάω 2 μήνες το οτιδήποτε.. Δεν κατεβαίνει κάτι..
*Damon:ΤΙ ΠΡΆΓΜΑ;; [φωνάζω αλλά ξαναεπανερχομαι στο κανονικό μου..] Συγνώμη, αυτό δεν ήταν σωστό.. Δεν έπρεπε να φωνάξω έτσι, απλά με εξεπληξες.. Πρέπει να ξανά μπεις σε πρόγραμμα για να φας,αλλιώς θα πεθανεις και εσύ.. Αυτό θέλεις;; Ο μπαμπάς σου μπορεί να το αντέξει λόγω της δουλειάς και να μην σκέφτεται ότι και τα δύο του παιδιά πέθαναν, αλλά η μαμά σου θα το πάρει κατάκαρδα.. Angelica η μητέρα σου,σου έχει τεράστια αδυναμία και φαίνεται..
*Angel:Η μαμά μου και εγώ ήμαστε οι καλύτερες φίλες, θαρρείς και είμαστε κολλητές.. Ο μπαμπάς μου πάλι, μπορεί να μην καταλάβει τι έγινε.. Όταν συνηδιτοποιησει ότι λείπω πολλές μέρες από το σπίτι θα ρωτήσει γιατί, γιατί θα πιστεύει ότι ή τον παρακουσα και πήγα πουθενα με φίλους ή ότι κατέβηκα πάλι στην Γη..
*Damon:Ανησυχεί για εσένα.. Γιατί κατεβαίνεις εκεί είπαμε;;
*Angel:Ο μπαμπάς μου θέλει μόνο να με ελέγχει.. Από τότε που πέθανε ο Ολι μου δεν μπορώ να ανασανω.. Η Γη με ηρεμεί, άλλη κλάση, άλλο περιβάλλον, άλλος αέρας, χαλάρωση, άλλη ζωή, άλλη νοοτροπία, απλα ξεκούραση και διασκέδαση, plus ο μπαμπάς δεν έχει πρόσβαση εκεί.. Είναι ότι πρέπει..
*Damon:Χαχαχαχα την πείραζε να την φωνάζω έτσι.. Τι μου θύμισες τώρα.. Δεν άφηνε κανέναν να την φωνάζει έτσι..
*Angel:Ούτε τους γονείς μας.. Μόνο εγώ μπορούσα να την φωνάζω Ολι και να μην νευριάζει, γιατί το βρήκα εγώ, γιαυτό και δεν άφηνε κανέναν άλλο να την αποκαλεί έτσι, η δικη μου μεταβλητή μέσα στην δική της εξίσωση.. Έτσι το χαρακτήριζαμε πάντα, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μου έλεγε, είσαι καλή στα μαθηματικά και αυτό θα είναι το μυστικό μας, γιαυτό και θα σου μιλάω θαρρείς και είμαι μαθηματικός όταν έχω πρόβλημα, ώστε να καταλαβαίνεις ότι κάτι συμβαίνει.. Πολλές φορές μπροστά στους γονείς μας μιλούσε με μαθηματικές ορολογίες ώστε να ξέρω ότι κάτι συμβαίνει.. Οι μεταβλητές και γενικά τα μαθηματικά για εμένα είναι πανεύκολα..
*Damon:Μαθηματική ιδιοφυΐα και έτσι.. Ωραία φάση.. Είσαι έξυπνη κοπέλα, φαίνεται.. Μην αφήσεις να σε πάρει από κάτω, κρατήσου όσο πιο πολύ μπορείς, αλλιώς θα υποφέρεις πίκρα.. Μίλα σε κάποιον στην τελική, βγαλτα από μέσα σου,θα σου κάνει καλό.. Εξωτερικευσαι τα συναισθήματα σου..
*Angel:Από μικρή ήμουν κλειστός χαρακτήρας..
*Damon:Αυτό αποκλείεται.. Ναι καλά.. Φαίνεσαι η χαρά της ζωής..
*Angel:Όλοι ξεγελιουνται.. Το φαινεσθε δεν ειναι ίδιο με το γίνεσθαι ή το είσθε.. Το χαμόγελο που έχω καθημερινά στα χείλη και δεν φεύγει ποτέ, το ότι μιλάω και είμαι κοινωνική, αυτό τους δίνει να καταλάβουν αυτό που λες..
*Damon:Μα ακριβώς γιαυτό το είπα..
*Angel:Το χαμόγελο είναι πλέον μέρος της δουλειας,[του λέω και χαμογελάει..] μουφα,άκουσε αυτό που θα σου πω.. Οι άνθρωποι που χαμογελαν κάθε μέρα και κάθε λεπτό, αυτοι είναι οι πιο πονεμένοι άνθρωποι, οι άνθρωποι με τα μεγαλύτερα προβλήματα να λύσουν..
*Damonx:Ναι δηλαδή εγώ δεν έχω μεγαλύτερο πρόβλημα από κάποιους;;
*Angel:Έχεις αλλά δεν έχεις τόσο δυνατό όσο κάποιοι άλλοι, σε κάποιους μπορεί να εμφανιστει με περίπτωση σαν την δική μας και ο τύπος να είναι και με κάποιο πρόβλημα υγείας, deppeesed, anxiety, panic attacks..
*Damon:Με τρομάζει το ότι ξέρεις τόσα πολλά γιαυτό το θέμα.. Should I be more worried than I am??
*Angel:You shouldn't be worried at all..
*Damon:Angel??
*Angel:[λέει με λίγο παραπονιαρικο τρόπο..] Yhhh fine.. Εχω αρκετές φορές panic attacks.. [λέω και κάνω μια παύση.. Παίρνω μια μεγάλη αναπνοη και συνεχίζω..] Πιο μικρή είχα και depression,αυτός που με βοήθησε to overcome it, it was Liam.. Γιαυτό και ήμουν τόσο προσκωλημενη επάνω του.. He became my light in the dark.. Το depression εξαφανίστηκε με πολύ κόπο βέβαια, αλλά τα panic attacks, I can't overcome them.. I tried everything to stop them, but nothing works, they don't stop and each and every time they became worse and worse.. Όταν πέθανε ο Liam και μετά βλέπω αρκετά συμπτώματα από anxiety στον εαυτό μου,αλλά είναι αδύνατον να τα σταματήσω.. Απο το depression μας έμεινε το κομμάτι του φαγητού, έχω υπερβολική δυσκολία, όταν με χτυπάει anxiety ή το overthinking κάνω αρκετά λάθη προς τον εαυτό μου, τα αναγνωρίζω τα λάθη μου, αλλά δεν μπορώ
*Damon:Να τα σταματήσεις;;
*Angel:Ακριβώς.. Έχεις αισθανθεί ποτέ ότι πνιγεσαι σε μια κουταλιά νερό;;
*Damon:Μηδαμινές φορές, μόνο δύο ή τρεις και αυτό υπήρχε λύση αλλά δεν την έβλεπα, δεν υπηρχαν emotions to bloke my certain centre..
*Angel:Αυτό θα σου έλεγα μόλις.. Τα συναισθήματα μου εμπλέκονται συνέχεια σε αυτές τις καταστάσεις and it makes it more worse than already is.. I feel it all the time, emotions hitting harder than they ever could, τα πράγματα συμβαίνουν το ένα πίσω από το άλλο, οι δυνάμεις μου έχουν πάρει την άνω βόλτα και βγαίνουν πολύ συχνά τώρα τελευταία και η κατάσταση είναι ανυπόφορη.. ΔΕΝ ΤΑ ΑΝΤΈΧΩ ΌΛΑ ΜΑΖΊ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΏ ΘΑ ΣΚΆΣΩ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ,ΕΙΜΑΙ EXISTED THING ΚΑΙ ΕΓΏ.. [λεω και πριν ξανά βάλω τα κλάματα πέφτω κάτω στα γόνατα για να μην με δει.. Μόνο που αυτό το σχεδιο ήταν λίγο fail since he lay down and hugged me hard..]
*Damon:Βγαλτα από μέσα σου μικρή.. Ξέσπασε, μην τα κρατάς μέσα σου, Βγαλτα όσο είναι ο καιρός, μην δημιουργείς κι άλλο κακό στον εαυτό σου, κλαψε..
*Angel:[Έκανα απλά αυτό που μου είπε, άλλωστε είναι μεγαλύτερος μπορεί να ξέρει και κάτι παραπάνω.. Εδώ που τα λέμε έχει ζήσει τα ίδια με την Ολυμπία, οπότε ξέρει σίγουρα πως είναι, οπότε έκανα και αυτό που μου είπε, όχι ότι δεν το έκανα πριν όλους αυτούς τους συνειρμους, αλλά να, να έχουμε να λέμε.. Μετά από αρκετή ώρα απλά τον κοίταξα μέσα στα μάτια..]
*Damon:Τι έχω;; Γιατί με κοιτάς έτσι;; Με τρομάζεις!![της λέω με δραματικό ύφος και μου χαμογελάει..] Αστείο μικρη;;
*Angel:Well, maybe?? [ρωτάω ανασηκωνοντας τους ώμους μου, λέγοντας του 'δεν ξερω'..] Δεν έχεις κάτι.. Απλά γιατί;;
*Damon:Γιατί ήμουν στην ίδια κατάσταση με εσένα και δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει.. Ξέρω πως είναι Angelica και δεν θέλω να περάσεις τα ίδια με εμένα.. Η ψυχή μου έγινε μαύρη μετά από αυτό, δεν θέλω να χάσεις την ελπίδα για την ζωή, δεν θέλω να μισήσεις τον κόσμο και τον εαυτό σου.. Γιαυτό..
*Angel:Μα δεν είμαστε κάτι.. Γιατί νοιάζεσαι τόσο;;
*Damon:Γιατί είσαι η μόνη κοπέλα που θα υπηρετήσει δίπλα μου..
*Angel:[νευριασα αρκετά είναι η αλήθεια.. Τα μάτια μου κιτρινισαν,το κατάλαβα κατευθείαν γιατί ξεκίνησα να βράζω..]
*Damon:LEGILIM
*Angel:[λεει και προλαβαίνω και τον σταματάω φωνάζοντας του..] EXPELLIARMUS.. [εκτός ότι έπιασε και τον σταμάτησε, τον έστειλε και μερικά μέτρα πίσω.. Μεταμορφωθηκα κατευθείαν σε άγγελο και πέταξα μακρυά από εκεί.. Ήρθα εδώ που ξεκίνησαν όλα.. Στο πρώτο μέρος που γνώρισα τον Liam, εκεί που κάναμε μαζί τα graffiti μας, εκεί που ήταν ο δικός ΜΑΣ κόσμος.. Στην αποθήκη ΜΑΣ..] Νιώσε με και βοήθησε με γ@μω, που να σε πάρει ο δι@ολος..[ειπα και όσο δεν έπαιρνα απάντηση νευριάζα πιο πολύ.. Ένιωθα από την μία τόσο αδύναμη και από την άλλη είχα τόσα νεύρα που δεν πήρα χαμπάρι ποτέ αρχησα να βράζω πάλι, τα μάτια μου πρέπει να είναι πιο κίτρινα και από τον ήλιο τωρα.. Απάντηση καμία όμως εκει, δες πείσμα γ@μωωω..]
*Damon:[πηγα στο μόνο σημειο που μου έχει δείξει πίστευα ότι θα την βρω εκεί και]

Τι κάνουν οι αναγνώστες μου;; ελπίζω καλά!! Εγώ είμαι καλά, ζω.. With all that been said, see ya in the next chapter..