Aynada saçlarımı düzeltip dudağımdaki parlatıcıyı iyice yaydım Aden beni nereye götürecek bilmiyordum bu yüzden her şeye uygun bir kombin yapmıştım odamdan çıkıp yavaş adımlar ile aşağıya indim beni Aden beni görünce gülümsemişti aynı şekilde karşılık verip yanına adımladım
M- Nereye gidiyoruz ?
A- Sürpriz...seni kaçırıyorum ama babana haber verdim
dedi gülerek açık söylemeliyim ki rahatlamıştım ister istemez bu durum beni geriyordu
M- Şimdi daha rahat kaçabiliriz o zaman
dedim elimi çırparak gülümseyip kafası ile beni onayladı dışarı çıkıp kapının önünde bekleyen arabaya adımladım Aden şuan ne kadar yakın davransa da aramızda ki mesafeye dikkat ediyordum arabayı çalıştırıp sürmeye başladığımda ona bakmamak için verdiğim büyük savaşı kaybedeceğimden korkuyordum
A- Ne düşünüyorsun
omuz silkip
M- Hiç dalmışım
dedim sıyrılmak için
A-Korkmuyorsun değil mi?
M- Hayır
A- İyi çünkü ben yanındayım
dedi yandan gülüş atıp aslında kabul etmeliyim ki varlığı kendimi güvende hissetmem için büyük bir etkendi gülümsemekle yetinip gözlerimi geçtiğimiz yollara çevirdim aramızdaki sessizlik sürerken iki katlı ve bakımlı bahçelerin bulundu bir mahalleye giriş yaptık meraklı gözlerimi ona çevirdiğimde gülümseyip
A- Seni nereye götürsem diye çok düşündüm ve bildiğim en iyi yemekleri yapan kişiye getirdim
dedi gülümseyerek
M- kime?
A- Anneme ama korkma çok kalmayız evden kaçırıp başka bir dört duvar arasına sokmaya niyetim yok seni
dedi gerginliğim artarken heyecan yapmaya başlamıştım annesi ile tanışacaktım
M- Nasıl davranmam lazım
dedim gözlerimi ona çevirip dudağımı ısırmıştım bakışları bir süre yüzümde oyalandıktan sonra
A- Öncelikle heyecan yapma ve dudağını rahat bırak...kendin gibi davranman yeterli seni seveceğine eminim
arabayı durdurduğunda terleyen avuç içlerimi üzerime sildim arabadan inip benim kapımı açtı ve inene kadar yüzündeki güven verici gülümseme ile bana baktı fazla oyalanmadan arabadan inip eve baktım bakımlı ve yeni boyalı duruşu hoşuma gitmişti ön bahçedeki yem yeşil çimler ve küçük çiçekler kusursuz görünüyordu
M- Sen burada mı yaşıyorsun
A- Hayır benim kendi evim var
dedi ve elini belime koyup beni kendi ile hareket ettirdi kapıya geldiğimizde elini belimden çekip bana güven verici bir şekilde gülümsedi ve kapıyı çaldı kısa bir bekleyişin ardından açılan kapı ile şaşırdım karşımda duran genç bayan platin saçlıydı Aden in kine benzeyen yeşil gözleri vardı Aden i görür görmez boynuna sarılması ile yüzüm düşmüştü onlara baktığımı fark etmiş olcak ki ayrılıp bana elini uzattı sıcak gülümsemesi ile bana bakıyordu elimi uzatıp gülümsedim
H- Merhaba Hazal ben Aden in kardeşiyim
gülümseme genişlerken konuştum
M- Merhaba Meyra ben
