သက်တန့်နှင့် သီရိသည် အတန်းလည်းတူ အခန်းလဲတူ၍ အမြဲတစ်ပူးပူးတစ်တွဲတွဲပင် ဖြစ်နေသည်။အခုလဲကြည့် သက်တန့်နဲ့သီရီ စာကျက်ခန်းထဲမှာ စာအတူကျက်နေကြသည်။
သက်တန့်သည် သီရိရောက်လာသည့် နောက်ပိုင်းတွင် ငယ်ငယ်နှင့် တစ်ခန်းထဲအိပ်ရုံကလွဲ၍ စကားမပြောဖြစ်ကြပါ။(၁၀)တန်း စာမေးပွဲကြီး နီးပြီဖြစ်သောကြောင့် စာကိုသာ အာရုံစိုက်နေရသည်။
ငယ်ငယ်သည် သက်တန့်နဲ့သီရိ အတူရှိနေခြင်းကို မကြိုက်ပါ။ငယ်ငယ်နှင့် သီရိ၏ ဆက်ဆံရေးမှာလည်း စကားပင်သေချာမပြောဘူးကြပါ။
"ငယ်ငယ် ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလားဟင် ငါ့ကိုရှောင်နေသလိုဘဲ"
"မင်းနှင့် သီရိ ဆက်ဆံရေးကဘာလဲ သက်တန့်
သူ့ကို ကြည့်တဲ့အကြည့်တွေကကော ဘာလဲ
စာမေးပွဲနီးလို့ ဆိုပြီး စားကောင်းကောင်းကျက်ရအောင် လွှတ်ထားတာ ရောင့်တက်မလာနဲ့၊မင်းတို့လို ကျွန်တွေက လွှတ်ထားရင် ရောင့်တက်ကြတယ်တဲ့ မေမေပြောတာ အခုတော့ငါယုံသွားပြီ"
ငယ်ငယ် ကျွန်တော့်ကိုပြောရက်သည်။ငယ်ငယ်စကားကို ကြားကာ ကျွန်တော်တကယ် ဝမ်းနည်းရပါသည်။
"ကျွန် ဟုတ်လားငယ်ငယ် ငါမင်းကို ညီလေးတစ်ယောက်လို သဘောထားပြီး နေခဲ့တာပါ
အရာအားလုံး မင်းဆန္ဒတွေချည်းဘဲ ငါဦးစားပေးခဲ့တာပါ အခုတော့မင်းက ပြောရက်တယ်။
ငယ်ငယ်ကလို မင်းကိုပြန်ပြောလို့ ဗိုက်ခေါက်ဆွဲလိမ်ဦးမှာလား လာလုပ်လေ ငါကမင်းပြောသလိုကျွန်ဘဲ မင်းလုပ်တာ ခံရုံပေါ့"
ဒါဟာ ကျွန်တော် ငယ်ငယ်ကို ပထမဆုံးအကြိမ် ပြန်ပြောခြင်းဖြစ်သည်။ငယ်ငယ် မင်းသိပ်ရက်စက်တယ် ငါရင်တွေနာလိုက်တာ မင်းပြောတာလဲ ဟုတ်ပါတယ်
ငါကမင်းရဲ့ကျွန်ဘဲဟာ မင်းကျွေးတာစားရတယ် မင်းခိုင်းတာလုပ်ရတယ် ငါ့ကိုယ်ငါ ကျွန်မှန်းမေ့နေခဲ့တာ သတိဖော်ပေးလို့ ကျေးဇူးပါ ငယ်ငယ်ရေ။
ကျွန်တော် ငယ်ငယ်နှင့် သွားမအိပ်တော့ဘဲ ဘုရားခန်းထဲမှာသာ အိပ်တော့မည်။ကျွန်တော် ငယ်ငယ်နှင့်
ဝေးဝေးမှာသာ နေချင်တော့သည်။ ငယ်ငယ်ကို မျက်နှာချင်း မဆိုင်ရဲတာလဲ ပါမည်။
ငယ်ငယ်နှင့် သီရိသည် တခြားဆီပါ။သီရိက စာတော်သည်၊ကျွန်တော်အား စာတွေလည်း ရှင်းပြသည်၊သီရိသည် လှသည် ယဥ်ကျေးသည် ကြင်နာသည် မိန်းကလေးဆန်သည် ။ထို့သို့သော မိန်းကလေးအနားကို နေချင်တာ အဆန်းလား ငယ်ငယ်ရယ်။
ငယ်ငယ်တစ်ယောက် သက်တန့်အား ပြောချင်ရာပြောပြီး အခန်းထဲတွင် ယောက်ယှက်ခက်နေသည်။
သက်တန့် ငါ့အပေါ်မှန်း တစ်မျိုးထင်သွား မလား
အခုတောင် (၁၀)နာရီထိုးနေပြီ ငါ့ဆီလဲလာမအိပ်ဘူး သူဘာတွေမှန်း လုပ်နေတာပါလိမ့်။
မနေနိုင်သည့်အဆုံး ငယ်ငယ်သည် အခန်းပြင်ထွက်လာကာ သက်တန့်အား လိုက်ရှာရတော့သည်။ငယ်ငယ်သည် ဘုရားခန်း၌ ကွေးကွေးလေး အိပ်နေသော သက်တန့်အား မြင်ကာ လွန်စွာဝမ်းနည်းသွားရသည်။
"သက်တန့် ထလေ အေးကအေးနဲ့ ဒီမှာဘာလို့ အိပ်နေတာလဲ
ခုနကပြောလိုက်တာက ငါစိတ်တိုသွားလို့ပါ ငါတောင်းပန်ပါတယ် ခွင့်လွှတ်ပါနော် သက်တန့်"
"အင်း"
"လာ အခန်းထဲ သွားရအောင် ငါ့မှာမင်းတစ်ယောက်ထဲ ရှိတာလေ မင်းကအရင်လို ငါ့နားမနေဘဲ သီရိနားဘဲကပ်နေတော့ ငါလဲစိတ်တိုပြီးပြောမိသွားတာ ငါတောင်းပန်ပါတယ်နော်"
"ရပါတယ် ငါငယ်ငယ်ကို အရင်အတည်းက နားလည်ပေးပြီးထားတာပါ"
"ကျေးဇူးနော် သက်တန့် နောက်တစ်ခါ ငါ့အနားမှာဘဲနေနော်"
