Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Taehyung beni yalnız bırakıp asansöre doğru ilerlerken bir an için onu Bay Kim'e şikayet etmek istemiştim fakat içimdeki çocuksu korkuyu aştığımda bir bebek olmadığımı, kendi işimi kendim halledebileceğimi düşündüm. Sonuçta yabancı bir ülkede okumak isteyen bendim ve sonuçlarına katlanmak zorundaydım lakin burada sadece tek bir gece olsa dahi tanıdığım kişi beni yalnız bırakıp giden düşüncesizden başkası değildi.
Bencil!
Daha fazla ortada dikilmek istemediğimden Taehyung'un dediği gibi sağa tarafa ilerlemiş ve okları takip ederken sonunda kendimi benim gibi yeni olduğunu düşündüğüm insanların arasında bulmuştum. Kalabalık dediğim ise belki en fazla yüz kişiden oluşuyordu. Garcia gibi özel bir üniversitede ise en fazla bin öğrenci eğitim görebilirdi. Bazı yıllar bu sayı azalır fakat asla artmazdı. Buraya girebilmek için yazılı bir sınavın ardından birde fiziksel bir mülakattan geçmek gerekiyordu. Lisenin başından beri yaptığım egzersizlerin, esnemelerin haddi hesabı yoktu lakin sonunda buradaydım!
Hayallerim şimdi parmaklarımın ucunda duruyordu.
Panoya doğru ilerlemek istediğimde bedenimde hissettiğim sertlik ile irkilmiş, birkaç adım geriye savrulurken şaşkınca yerde duran kıza bakmıştı. "Çok üzgünüm!" Ayağa kalkmaya çalıştığında ondan önce davranarak kolundan tuttum ve kalkmasına yardımcı oldum.
Bende neden bir an önce aksilik yaşamadığımı düşünüyordum...
"Önüme bakmıyor oluşum benim hatam lütfen kusura bakma!" Onun şaşkın ve heyecanlı hali gülümsememe neden olurken sanki kendi yansımamı izliyor gibiydim ve terk fark ondan daha soğukkanlı duruyor oluşumdu. "Sorun değil! Bak ikimizde gayet iyiyiz." Karşımdaki kız düşmek üzere olan gözlüklerini düzeltirken elini uzatmıştı. "Ben Nadia!" Karşılık vererek elini sıktım. "Lera bende."
İkimizde aynı anda gülümserken dışarıdan iki şaşkın ördek yavrusu gibi durduğumuza emindim. "İstersen sınıflarımızı öğrenelim, ilk günden geç kalmak istemeyiz."
"Hangi bölüm?"
"Dans."
"Kesinle kader!" Aniden sesi yükseldiğinde irkildim. "Bende dans bölümündeyim." Benden daha enerjik ve aktif dururken birlikte panoya yöneldik. Önümdeki birkaç kişi çekilirken gözlerimi kısarak bölümün altında yer alan kağıtta gerekli bilgileri okumaya başladım.
Üçüncü kat altıncı salonda olduğumu gördüğümde yanımdaki kıza baktım. Aynı sınıfta oluşumuz bir bakıma hoşuma giderken ilk günden yalnız başıma kalmadığımdan dolayı memnundum. Bana döndü. "Beraber çıkalım istersen?" Başımı olumlu anlamda sallarken merdivenlere yönelmiştik.
