Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kendimi birden burada buldum..."
Nadia hayat hikayesinin sonuna gelirken derin bir nefes almış ve arkama yaslanmıştım. "Büyük bir serveti geride bırakıp gelmek yürek ister!" Jimin dudakları arasındaki sarı pipeti sonunda çiğnemeyi bırakıp konuştuğunda hak vermiştim. Zengin bir İtalyan kızının tek başına hayata atılma isteği bana şu anlık macera isteği gibi gelse de Nadia'nın gözlerindeki ışık bunun sadece maceradan ibaret olmadığını haykırıyordu.
Okulun ilk günü bitmek üzereydi ve ilk dersten bu yana ben, Nadia ve Jimin tanışabilmiştik. Jimin iki yıldır burada olduğundan bize okuldan büyük ölçüde bahsetmiş, kuralları anlatarak bilgi sahibi olmamızı sağlamıştı. Yolda, buraya gelirken yalnız kalacağımı; kimse ile konuşmayacağımı düşünürken şimdi okul kantininde iki yeni arkadaşım ile oturuyor olmak bana iyi hissettirmişti.
Ne Nadia ne de Jimin lisedeki sözde arkadaşlarım gibi burnu havada, altı boş egoları ile yaşayan insanlar değildi. Görkemli yaşamlarına rağmen her ikisi de gayet mütevazı insanlardı.
"Sen peki?" Jimin başıyla beni işaret ettiğinde gülümsedim. "Asla işime yaramayacak sayırlarla uğraşmak yerine zevklerimi tercih ettim..." Bir süre düşündüm. "Dans etmek gibi."
"Senin ailen de engel oldu mu?"
Aklıma babam geldiğinde göğsümün ortasında sanki bir oyuk açılıyormuş gibi hissetmiştim. "Tam tersi." Sesimin titrememesini umuyor, yüzümü sabit tutmaya çalışıyordum. "Onlar beni teşvik etti."
Babamın evimizin bodrum katında bulunan, küçük dans okulunu düşündüğümde gülmeden edemedim. Fabrikada çalışan yorgun bir adam olmasına rağmen her akşam yalnızca üç dört tane olan öğrencilerine dersler verirdi ve bunu ücretsiz yapardı. Annemin söylenmeleri, benim bodruma inen merdivenlere oturarak ders bitene kadar onun hareketlerini ezberlemelerim belki de zihnimde bana kalan en özel hediyeydi.
"Bu sene de sınıfı geçemezsen ne olacak Jimin?"
Nadia sorusunu Jimin'e yöneltse bile herhangi bir cevap vermemiş olması dikkatimi çekmiş bu yüzden daldığım yerden bakışlarımı ayırarak gri saçlı çocuğa dikmiştim gözlerini. Benim arkamda bir yere bakıyor oluşu kaşlarımın çatılmasına neden olurken gözlerim kısılmış ve belli etmemeye çalışarak omzumun ardına bakmaya çalışmıştım.
