"JISUNG!?" Jisung kulaklarına dolan tedirgin ve ağlamaklı sesle yutkundu.
"Jisung... ÖZÜR DİLERİM! LÜTFEN ENGELİMİ KALDIR SANA KABA DAVRANDIM!" hala bağırarak konuşan sese cevap verdi "Minho hyung..." ağladığı belli olan sezin arkasından burnunu çekti. "Jisung, canım ağlama!" dedi Minho korkuyla.
"Benden nefret mi ediyorsun?" dedi Jisung ağlaması yükselirken. "Ne?" diye sordu Minho.
"Benden nefret etme. Çünkü sensiz yaşayamam." Minho yine sinirlense de bu sefer Jisungʼun ciddi olduğunu anlamıştı. "Jisung senin sev-"
"Hayır hyung. Benim sevgilim yok. Ondan çok önce ayrıldım. Seni..." cümlesini bitirmeden ağlama krizine tutulan Jisung telefonunu zar zor kulağında tutuyordu.
"Jisung. Jisung sakin ol, derin nefes al. Ben yanına gelmek üzereyim, hem en sevdiğin içecekten aldım!" dedi Minho Jisungʼu sakinleştirmeye çalışarak.
"Sen çok iyi bir insansın! Ben seni haketmiyorum. İğrenç bir insanım. Ölmeyi hakediyorum." Jisung telefonda kendi kendine sayılmadığı şeyleri devam ettirirken zili çaldı. "BEN GELDİM AÇ KAPIYI!" diye bağıran sesi dinleyerek kapıyı açmaya gitti.
ㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡㅡ
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
